บ้านที่แท้ [3] เขียนอ่านวัยเด็ก

"คุณครูมาแล้ว"...

เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กๆ ดังแว่วมา ขณะที่ฉันนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ อยู่ในบ้าน ก็เลยต้องวางหนังสือลงไม่มีอะไรที่จะสำคัญไปกว่าพลังจิตใจของเด็กๆ ที่แวะเวียนมาถามเสมอว่า "เมื่อไรคุณครูจะสอนพวกหนูคะ"

หลายวันก่อนฉันขออนุญาตท่านเจ้าของบ้านว่า หากท่านไม่อยู่ขออนุญาตใช้พื้นที่หน้าบ้านเป็นพื้นที่บ่มเพาะการเขียนอ่านของเด็กๆ ท่านเพียงยิ้มๆ ฉันถือเอาว่าการที่ท่านไม่ปฏิเสธ คือการเปิดพื้นที่แห่งนี้ให้แก่กิจกรรมเล็กๆ ที่หล่อเลี้ยงชีวิตและโลกนี้

เด็กที่มามีปลาย เปรียว อ๊อต และโน่ ต่างกำลังอยู่ในวัยที่เหมาะสมในการ encoding เรื่องหนังสือและการอ่าน-เขียน รวมถึงการฝึกทักษะทางความคิดให้แก่พวกเขา มีอ๊อตคนเดียวที่อยู่ ป.2 แต่อ๊อตก็ยังอ่านหนังสือไม่ออก

วันนี้ฉันอ่านนิทานให้เด็กๆ ฟัง เขาใช้วิธีการฟังและจดจำเป็นภาพคำจากการออกเสียงของฉัน เด็กๆ มีความตื่นรู้ที่จะใช้จินตนาการจากที่ฉันตั้งคำถามต่อเขาหลังอ่านนิทานจบ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเด็กๆ ทำให้ธรรมชาตินี้เบิกบาน

เป็นอีกหนึ่งวันที่มีคุณค่าและมีความหมายสำหรับฉัน เพราะเด็กคืออนาคตของโลก

#เรื่องบ้านบ้าน

22-08-62

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

น่่ารัก