ลาบเทา
“ลาบเทา”
—-ประสบการณ์ครั้งแรกที่ได้ทาน
ไม่ใช่เพิ่งเคยเห็นแต่เห็นมาตั้งแต่เด็ก เลือกที่จะไม่ทานเอง และเวลาไปวัดก็เห็นแม่ออกทำนำไปถวายพระเป็นประจำ
หลังจากกลับจากบ้านป้าตื๋อที่อยู่แถวหน้าวัดป่าท้ายหมู่บ้าน เห็นยายซุกล้อเข็ญ(เข็ญล้อ) อยู่ข้างทางจึงแวะถามว่าจะไปไหน ทำให้ทราบว่ายายจะนำเทา(สาหร่าย)ไปขายในชุมชนหมู่บ้าน
อุดหนุนมา 20 บาท
และพี่ออ เจ้าของร้านชำหน้าบ้านให้ความกรุณาทำให้ทาน ซึ่งได้ไปสังเกตวิธีการทำอย่างคล่องแคล่ว โดยทำไปด้วยพูดคุยอธิบายระหว่างทำ ทำให้นึกถึงอาหารสมัยก่อนคนโบราณไม่มีเครื่องปรุงมากมายมีเฉพาะเกลือ ส่วนรสชาติอย่างอื่นอาศัยความจริงตามรสชาติที่มีอยู่ของวัตถุดิบ ย้อนกลับมาปัจจุบันเราต่างปรุงแต่งกันมากมายในชีวิตจนอาจหลงลืมความจริงที่มีอยู่จริงตามธรรมชาติ
หรือหากคิดย้อนกลับ
อาหารที่ปรุงแต่งก็อาจช่วยให้เราได้ฝึกฝนจำแนกรสชาติที่ปลายลิ้นเคลื่อนผ่านโคนลิ้นว่าแท้ที่จริงแล้วประกอบไปด้วยรสหรือปรุงด้วยอะไรบ้าง ก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน
ทุกอย่างดีทั้งนั้น
แต่สำหรับตัวเองหลายปีที่ผ่านมาค่อนข้างสนใจไปในการทานอาหารแบบเรียบง่าย ทานง่ายๆ ปรุงแต่งน้อยๆ ทดลองใช้ชีวิตแบบ “กินเพื่ออยู่” เพื่อให้ร่างกายมีกำลังก็พอ ก็พอได้พอไหว แต่ตอนนี้ก็ปรับพร้อมก้าวสู่การเรียนรู้ใหม่ ในประสบการณ์ใหม่ๆ รู้แล้วก็จบไปตามเรื่อง
#เรื่องบ้านบ้าน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น