Retreat: ใคร่ครวญ

ช่วงนี้พิจารณาการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในร่างกายตนเอง ทำให้นึกถึงพ่อและการเจ็บป่วยของพ่อ เมื่อประมาณ 21 ปีก่อนพ่อเสียชีวิตด้วยอาการตับวายเฉียบพลัน

มาตรวจเช็คสุขภาพ พบว่าเป็นไวรัสตับอักเสบ เข้ารับการรักษาอยู่สิบกว่าวัน อาการทรุดลงเรื่อยๆ แล้วก็เสียชีวิต เมื่อสิบปีก่อนพ่อจะเสียชีวิตพ่อก็มีอาการป่วยแต่รักษาจนอาการดีขึ้น ใช้ชีวิตปกติ แต่ช่วงหลังพ่อทำงานหนักพักผ่อนน้อย ไปรับตำแหน่งผู้บริหารที่ต่างจังหวัดและต้องเดินทางเทียวกลับบ้านตลอด นี่ก็อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งด้วยก็ได้

นึกย้อนกลับมาที่ตนเอง

สมัยเข้าเรียน ตรวจเลือดก็พบว่ามีเชื้อไวรัสตับอักเสบ แต่ก็ไม่ได้รักษาเพราะถูกวินิจฉัยว่าเป็น carrier และก็ดูแลสุขภาพ สุขภาพแข็งแรงดีมาตลอด ตรวจร่างกายประจำไม่พบ จนประมาณ 6-7 ปีก่อนตรวจสุขภาพพบ enzyme ค่าตับสูง ในตอนนั้นใช้การเยียวยาแบบแพทย์ทางเลือกแต่ไม่สุดโต้ง หาความสมดุลของชีวิต ทดลองอยู่ 1 ปีเต็มผลตรวจเลือดปกติ

มารอบนี้ ตรวจสุขภาพประจำปีผล enzyme เพิ่มขึ้นจากค่าปกติเล็กน้อย วิเคราะห์ตนเอง คิดว่าปัจจัยที่ทำให้ตนเองสุขภาพแย่ลงน่าจะเป็นอาหาร รองลงมาน่าจะเป็นการทำงาน และสิ่งเร้าด้านลบที่ปะทะเข้ามาในชีวิต จนเสียสมดุลไปบ้าง

สิ่งที่ครุ่นคิดในตนเองคือ จะเข้ารับการรักษาแต่ต้องใช้ยา การใช้ยาก็เปรียบเสมือนการฆ่าได้เกิดขึ้น การจองเวรกรรมก็เริ่มต้น แม้การฆ่านั้นจะเป็นการรักษาชีวิตเราไว้ก็ตาม แต่การฆ่าก็คือการฆ่า ฆ่ากันไปมา จองเวรกรรมไม่มีที่สิ้นสุด เชื้อไวรัสนี้เปรียบดั่งสัตว์เดรัจฉาน วาสนาเขาเกิดมาเป็นเชื้อโรค คงมีกรรมสัมพันธ์กันมาจึงได้มาอาศัยแฝงฝังอยู่ในร่างกายเดียวกันนี้

ถ้าทำแบบโลกๆ ก็รักษาเขาก็ตาย

ถ้าด้วยวิถีธรรมชาติ ก็อาจอิงอาศัยกันอยู่ไปด้วยกันเช่นนี้

ใคร่ครวญ

มาถึงทางเลือกที่ต้องพิจารณาตัวเองอีกครั้ง

#KaPoomLife

[ยายธี]

ใจดี.. สุขภาพดี

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ถ้าเชื้อโรคชนะ เราจะอยู่ไม่ได้ลองมาพบแพทย์ รพ ศรีนครินทร์ไหม หมอเก่งๆหลายคน