ไม่ต้องเลือกให้พ่อว่าตายที่ไหน ตายอย่างไร

ผู้ป่วยมะเร็งระยะท้ายใกล้เสียชีวิต ค่อนข้างผอม อ่อนเพลีย แววตาเฉยชา กล่าวกับพยาบาลว่า "ลูกชายมาเยี่ยม จะกลับบ้านไหม มันคงอยากให้กลับไปตาย" พยาบาลดึงมือคนไข้มาจับและลูบเบาๆที่หลังมือ "ลูกชายเป็นห่วงและอยากรู้ถึงความต้องการของคุณตานะคะ" คนไข้ยิ้มบางๆและคำพูดทิ้งท้ายทำให้ดิฉันถึงกับนิ่งไป "ไม่ต้องมาเลือกให้ผมว่าตายที่ไหน ผมอยากอยู่กับครอบครัวและใช้ชีวิตเหมือนเดิมปกติ" 

บางครั้ง เมื่อถึงจุดนึงในวาระสุดท้ายของชีวิต สิ่งที่เราคิดว่าคนไข้จะต้องการ กลับเป็นสิ่งที่คนไข้ไม่ได้เลือก/ต้องการ เพียงแค่ ความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว และการดำเนินชีวิตตามปกติเฉกเช่นก่อนป่วย และลดความทุกข์ทรมานจากความปวด เท่านี้ก็เพียงพอ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ลองประเมินต่อหลายๆเคสว่า ผู้ป่วยของเราส่วนใหญ่ต้องการแบบไหน