๑๙๕. "ความสุข"...หาได้ไม่ยาก

วันนี้ ๗ เมษายน ๒๕๖๑...ทางพ่อเพรียง - แม่อ้อมของพี่ฟ้าคราม...นัดรถเกี่ยวข้าวไว้เพื่อเกี่ยวข้าวที่นาข้าว...เมื่อวานเธอนั่งทำการบ้านที่คุณครูอ๊อดให้เธอทำก่อนปิดเรียน ๔ วัน เพราะช่วงนี้พี่ฟ้าครามเรียนพิเศษในเดือนเมษายน ๒๕๖๑...ครูให้ทำวิชาภาษาไทย ภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์หลายหน้าทีเดียว...ความที่วันนี้เธอขอไปที่นาด้วย เธอบอกแม่อ้อมว่า "ฟ้าฯ ขอไปรอและดูรถเกี่ยวข้าวที่ใต้ต้นจิกก็ได้ ฟ้าฯ อยากไปนาด้วย"...เธอทำการบ้านจนเสร็จ

วันนี้ เธอได้ไปนาสมใจอยากของเธอ...ดูเธอมีความสุขมากกกกกกกกกกก...นี่คือ วิถีของชาวนา...เธอเป็นลูกสาวชาวนา เหมือนกับที่ย่าบุษเป็นเช่นกัน...เราจะได้เรียนรู้วิถีของชาวนาว่าเป็นเช่นไร?...พ่อเพรียงเคยบอกพี่ฟ้าครามว่า..."ฟ้าฯ หากไม่ตั้งใจเรียน ก็มาทำนาเหมือนพ่อก็ได้"...เธอตอบเสียงดัง ฟังชัดว่า "ไม่"...คริๆๆ...ย่าถามว่าทำไมรึ? ไม่เรียนก็ออกมาทำนา...เธอบอกว่า...มันร้อนมากนะย่า...ขี้โคลนก็เปื้อน (เธอเห็นตอนพ่อเพรียงนำรถไปทำเทือกในนา ต้องลุยโคลน)...ย่าได้ทีก็เลยบอกต่อว่า...ถ้าเช่นนั้น ก็ต้องตั้งใจเรียน ไม่คุยยามที่ครูสอน ต้องตั้งใจฟัง ฟังให้เข้าใจ ไม่เข้าใจก็ถามครู...เพราะสิ่งที่หนูได้เรียน ยามโตขึ้นความรู้ที่หนูได้จะถูกนำมาใช้ในชีวิตประจำวันของหนูเอง

เธอได้ไปนา...ดูเธอมีความสุขมาก เธอบอกว่า...เธอชอบมาก คงเป็นความสุขเหมือนกับตอนที่ย่าบุษเป็นเด็กเล็ก ๆ แล้วตามพ่อกับแม่บัวไปนากัน...ได้ไปเล่นที่กลางนา วิถีชีวิตที่คนในเมือง ไม่มีโอกาสได้ล่วงรู้ว่า...มันมีความสุขมาก ๆ ความสุขที่ได้อยู่กับความเงียบ...กับธรรมชาติ ท้องไร่ ท้องนา...และเราก็พอใจของเราแบบนี้..."ความสุข" นั้น หาได้ไม่ยากเลย ขึ้นอยู่กับที่เราจะหาเจอและมองเห็น

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๗ เมษายน ๒๕๖๑

[สุจิตรา]

หอมกลิ่นทุ่งนา และต้นข้าวค่ะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

วิถีเหมือนพี่แก้วค่ะ

ตอนเด้กพ่อแม่ทำงานแต่ทำนาด้วยค่ะ