เก็บตกวิทยากร (43) : วาทกรรมการเรียนรู้จากเทา-งามสัมพันธ์ ครั้งที่ 21 (สองเล สามน้ำ)

แม้ผมจะดูเคร่งเครียดก็เถอะ  แต่หลายต่อหลายครั้ง  เมื่อต้องจัดกระบวนการเรียนรู้  ผมก็รู้ว่าจะผ่อนหนักผ่อนเบาช่วงใดบ้าง  ช่วงใดจะต้องบีบเค้นกดหยิก  ช่วงใดต้องผ่อนปรนนวดคลึง  ช่วงใดต้องกระตุกกระตุ้นอารมณ์ฮา  (ซึ่งแม้ไม่ถนัดนักก็ต้องเรียนรู้ที่จะทำ)   โดยหลายต่อหลายครั้งก็สรวลเสเฮฮาได้อย่างมากโข 

ใช่ครับ - หลายครั้งหลายเวทีก็ได้ฮากันอยู่มากเหมือนกัน –

การเดินทางสู่การเรียนรู้เนื่องไปโครงการ “เทา-งามสัมพันธ์ ครั้งที่ 21”  นี้ก็เช่นกัน  ในช่วงที่ผมเป็นกระบวนกรให้ความรู้และเตรียมความพร้อมนั้น  แม้ครานี้จะไม่ได้ทำกระบวนการเชิงปฏิบัติการมากนัก  แต่ผมก็พยายามสร้างการมีส่วนร่วม  เน้นขยับผ่านทางความคิด  ผสมกับการหยิกแซวและโบยซ้ำสลับกันไป   จนบางทีนิสิตเองก็ออกอาการงงงวยในแบบ “คิดไม่ถึง” หรือ “ตามไม่ทัน”

ก่อนการเดินทาง (วันที่ 22 มีนาคม 2561)  ภายหลังรองอธิการบดีฝ่ายพัฒนานิสิต (ดร.มลฤดี เชาวรัตน์)  ได้มาพบปะและให้ข้อคิดในการไป “เรียนรู้คู่บริการ”  ก็ถึงคิวที่ผมต้องเติมแต่งด้วยการต่อยอดนโยบายไปสู่การปฏิบัติ  ซึ่งนอกจากแก่นสารทางวิชาการแล้ว  ในตอนท้าย  ผมก็ชวนเชิญให้นิสิตทั้ง 42 คนได้พูดคำสั้นๆ เป็นวลี  หรือวาทกรรมคนละนิดคนละน้อย  ด้วยการมอบหมายเลขานุการค่ายฯ  จดบันทึกไว้ว่าใครพูดอะไรบ้าง

จากนั้นก็ฝากให้ใช้กระบวนการนี้ในการประชุมแต่ละวัน – โดยฝากให้ดำเนินการหลังการประชุมสรุปงานประจำวัน  หรืออาจจะให้แต่ละคนสะท้อนลงในเฟชบุ๊กก็ได้

ใช่ครับ – ผมชัดเจนว่า  นั่นคือการสร้างกระบวนการบันเทิงเริงปัญญาในแบบฉบับของผม  วลี หรือวาทกรรมที่ว่า  ผมเชื่อว่าจะมีความฮาเป็นหลัก  แต่ในความฮาย่อมมีนัยสำคัญบางอย่างที่ซ่อนงำอยู่  เพียงแต่ละคนจะให้ความสำคัญในแบบ “จริงจัง จริงใจ” กับโจทย์ที่ผมให้ไปหรือไม่เท่านั้นเอง 

เฉกเช่นกับการเกริ่นบอกในทำนองว่า  วลี หรือวาทกรรมเหล่านั้น  จะเป็นประหนึ่งกระจกสะท้อนการเรียนรู้ของแต่ละคนในแต่ละวัน  และเป็นเสมือนการสร้างความสัมพันธ์ต่อกัน  เป็นอีกหนึ่งเครื่องมือในการร่ำระบายความเหนื่อยล้าสู่การบำบัดตัวเอง ฯลฯ

ทั้งนี้  ผมเองก็ปูพรมความรู้เล็กๆ เกี่ยวกับความหมายของพยางค์ คำ วลี ประโยคไปในตัว เป็นการทวนซ้ำความรู้เล็กๆ น้อยๆ ผ่านภาษาประจำชาติของเราเอง

แน่นอนอครับ – ดูเหมือนเป็นเรื่องที่ผมคิดเอง เออเองทั้งนั้น 

แต่เท่าที่สังเกตในแต่ละวัน นิสิตก็ดูให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก  บางวันสื่อสารปลดเปลื้องวาทกรรมกันในวงประชุม (วงโสเหล่)  กันเลยก็มี  ที่เหลือก็โพสลงในกลุ่มออนไลด์เพื่อสร้างบรรยากาศของการใช้ชีวิตร่วมกันอย่างเป็นหนึ่งเดียว

 และนี่คือส่วนหนึ่งที่ผมประมวลมาได้  มาดูกันครับว่าบันเทิงเริงปัญญาหรือไม่  หรือจริงๆ ก็คือบันเทิงแต่ไม่เริงปัญญา ....

•  ·   การที่มีผู้นำที่ดี  ไม่จำเป็นต้องเก่ง  แต่เขาพร้อมที่จะพาเราไปตลอดลอดฝั่ง 
• ·    เปิดโลกใหม่
• ·    ตราบใดที่ทะเลยังมีคลื่น อย่าคาดหวังความราบรื่นบนเส้นทางแห่งชีวิต
• ·    ผู้ร่วมงานที่ไม่ดี คือครูผู้สอนประสบการณ์ที่ดี
• ·    การเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด คือการไม่หยุดออกจากบ้าน 
• ·    ไม่มีใครสะดุดภูเขาล้ม มีแต่สะดุดก้อนหินล้ม อย่ามองข้ามอุปสรรคที่เล็กๆ
• ·    ทำทุกวันให้ดีที่สุด
• ·    เก็บความผิดพลาดไว้เป็นบทเรียน เเล้วอย่ากลับไปเรียนบทเดิม

• ·       หนักก็ทน คือคนที่สู้
• ·       แรงที่เหลืออยู่ สู้ไปด้วยกันอย่างดุดัน ฝ่าฟันอุปสรรค
• ·       ความรู้คู่คุณธรรม
• ·       ตายเป็นตาย
• ·       ทำดีได้ดี 
• ·       ผิดหวังย่อมมีสมหวัง
• ·       พักเติมพลังให้เต็มที่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยสู้ต่อ
• ·       อุปสรรคคือหนทางแห่งความสำเร็จ
• ·       ปลายทางที่สำเร็จ อยู่ที่ปัจจุบันที่พยายาม

• ·   เค็มยิ่งกว่าเกลือบรบือ
• ·   เค็ม จัง ฮู้
• ·   ลอย อ่อง ล่อง
• ·   ยา แก้ แพ้
• ·   รองพื้นฉันกันน้ำ
• ·   หลง รัก เล 
• ·   ไม่เมาเรือ แต่เมารัก
• ·   ดำแล้วดำอีก
• ·   อ่อนแอนแอก็บอกให้พักไง ถ้าอ่อนไหวก็ไปทักเค้า
•     ถึงจะเหนื่อย แต่ก็ทำมันอย่างมีความสุข
•     อีกนิดเดียว 

ครับ – นั่นคือส่วนหนึ่งที่ผมจัดเก็บมาได้  จะเห็นว่าผสมปนเปอารมณ์อยู่มากมิใช่ย่อย  มีกลิ่นอายปรัชญาแก่นคิดปลุกปลอบและเร้ารุกให้มีพลัง  รวมถึงอบอวลด้วยความบันเทิงผ่านวิถีกิจกรรมที่เข้าไปสัมผัส ทั้งในแบบผิวเผินและฝังตัว

ถอยคำเหล่านั้น แม้ดูไม่ยืดยาวเป็นประโยคที่สมบูรณ์นัก  แต่ผมเชื่อว่า  พวกเขารับรู้ร่วมกันได้อย่างแจ่มชัดว่ามันคืออะไร  มีค่าและความหมายอย่างไรต่อเจ้าของถ้อยคำและความเป็นทีมที่ผมฝากไว้ให้เก็บเกี่ยวหล่อหลอมรวมกัน

นั่นยังไม่รวมถึงกระบวนการที่ผมฝากเป็นนัยยะสำคัญเกี่ยวกับการฝึกถอดบทเรียนด้วยตนเอง  ผ่านการสรุปความรวบยอดเป็นวาทกรรม  เพื่อสื่อสารต่อสาธารณะอย่างสร้างสรรค์และมีพลังในรูปของคำ วลี วาทกรรม-
 

เขียน : 31 มีนาคม 2561
ภาพ :  สุริยะ  สอนสุระ / เครือข่ายเทา-งามสัมพันธ์