ภาพเหล่านี้เป็นภาพในพื้นที่ที่ขอคืนมาจากชาวบ้าน ประมาณ ๓ ไร่ ซึ่งก่อนหน้านี้ได้พาคณะครู ร.ร.ทองแสนขันวิทยา
มาช่วยปลูก ผ่านพ้นไป ๒ ปีแล้ว ปีแรกไฟเข้า ปีที่สองปลูกเสริม ต้นไม้จึงมีสองระดับครับ...
พึ่งตัดหญ้าไปไม่กี่วัน และบางส่วนด้านไหล่เขารกมาก ยังตัดไม่หมด
กะว่าจะระดมกำลังกันตัด และทำแนวป้องกันไฟกันอีกสักวันสองวันในไม่ช้านี้ครับ..
ขอนำภาพที่ถ่ายมาเมื่อวานก่อน (28/11/60) มาให้คุณกุหลาบและกัลยาณมิตรแห่งโกทูโนว์ได้รับชมกันดังต่อไปนี้ครับ..
ด้านบนทางด้านขวามือยังตัดไม่เสร็จ ต้องรวมพลังกันตัด และทำแนวกันไฟกันอีกวันสองวันครับ...
ต้นโตเป็นไม้สองปี ต้นเล็กเป็นไม้ที่ปลูกได้ปีเดียวครับ...
ไม้ต้นนี้เป็นรุ่นปีที่สองครับ เหลือรอดจากไฟไหม้เมื่อปีที่แล้วครับ...
...
...
ต้นนี้อยู่ข้างๆ ทางด้านขวามือที่เดินเข้าไปหาแปลงใหญ่ที่ปลูกด้านในครับ...
ลำห้วยนี้ มีปลากั้งจำนวนมาก น้ำไม่แห้งหมด ช่วงฤดูแล้งยังมีให้นกหนูได้กินกันอยู่ครับ...
ลำห้วยด้านล่างแปลงที่ปลูก มีน้ำไหลออกมาตลอด ทั้งๆ ที่ด้านเหนือลำห้วยไม่มีสายน้ำไหลลงมา ก็แปลก
ดีเหมือนกันว่า น้ำมาจากไหนถึงได้ไหลตลอดเวลา...
...
ผักกูดที่เห็นพวกเรานำมาจากที่อื่น มาปลูกไว้เพื่อให้มันขยายไปตามธรรมชาติ ใกล้ริมห้วยครับ...
ไม่รู้กัลยาณมิตรหรือเพื่อนท่านใด นำต้นงิ้วมาปลูกเสริมไว้ข้างลำห้วยเหมือนกัน ต้นงิ้วเดี๋ยวนี้ก็หายากมากแล้วครับ...
...
...
...
...
ถ่ายภาพย้อนกลับมาทางปากทางเข้าพื้นที่ครับ...หากไม้ยางที่ปลูกนี้เจริญเติบโตสี่ปีห้าปีขึ้นไปทั้งหมดนี้
ป่าแถวนี้คงจะมีความอุดมสมบูรณ์และร่มเย็นเต็มไปด้วย สัตว์ป่า และความหลากหลายทางธรรมชาติ
ก็จะกลับฟื้นคืนมาอย่างแน่นอน และนั่นก็จะเป็นป่าต้นน้ำที่สมบูรณ์แบบ เพราะถึงเวลานั้น
น้ำคงจะไหลลำห้วยให้ได้ใช้ตลอดเวลา รวมถึงช่วงฤดูแล้งด้วย...
ต้องขอขอบคุณคุณกุหลาบ มัทนา กัลยาณมิตรที่ร่วมอุดมการณ์ ผู้ให้การสนับสนุนกิจกรรมทุกท่าน
ขอบคุณแหล่งบันทึกอันยอดเยี่ยม "โกทูโนว์" มากครับผม.
ป่าที่สมบรูณ์..เกิดได้.".ไม่นานเกินรอ..ขอเพียง..คน นั้น..อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวเอาแต่ผลประโยชน์เป็นพอ"...มาเอาใจ ช่วยค่ะ..คุณพี่หนาน..