พระลักพระลามตอนจบ

เรื่องเล่าจากสนามวิชาจิตรกรรมพื้นบ้าน

เมื่อพระลามให้หุลละมานไปตามนางสีดาจันทะแจ่มที่เมืองลังกาแล้ว  หนุมานก็ได้ไปต่อสู้กับพญาฮาบมะนาสวน ทั้งคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดแต่ก็ไม่มีใครแพ้ใครชนะ ทำให้พระลามต้องเดินทางไปรบด้วยตนเองที่เมืองลังกา  พญาฮาพมะนาสวนขอให้พญาโมกขศักดิ์ซึ่งเป็นเสี่ยว(เสี่ยว ในความหมายของคนอีสานหมายถึงถึงเพื่อนรักเพื่อนตาย ไม่ใช่เสี่ยวตามความหมายแห่งแฟ่นสมัยนี้ที่ออกจะดูถูกคนชาติพันธุ์ที่ใช้คำว่าเสี่ยวในความหมายดีดี)มาช่วยรบ  คราวนี้พระลามต้องหอกของโมกขศักดิ์

การต้องหอกของโมกขศักดิ์นี้ต่างจากภาคกลางนะครับ ตรงที่หอกที่ปักนั้นดันไปปักที่เท้าของพระลาม ทำให้เจ็บปวดและยกเท้าไม่ขึ้น ความนี้กวีลาวได้บรรยายหอกและเหตุการณ์ตอนนี้ว่า

"สวยลายพร้อมพลหาญท่งใหญ่   หอกพิศฮ้อนทะยายล้ำล่วงกาย   มันก็มาเถิงเจ้าพระลามศรีสัตนาค  พระก็แผ่นพื้นตีนไว้ทืบปืน   มาบาเหลื้อมหอกใหญ่ท่อลำตาล   มันก็เค้งๆมาถืกตีนเซล้ม หอกซอดพื้นบาทาขัดอยู่  เจ็บยิ่งล้ำดูล้นเวทนา"

หุนละมานต้องไปเอายามาช่วยรักษาพระลามจนกระทั้งสามารถคืนชีพได้และต่อสู้กับพญาฮาบมะนาสวนต่อ  ในที่สุดฮาบมะนาสวนก็ถูกศรพระลามจนตายในที่สุดพระลามก็ได้นางสีดาจันทะแจ่มคืนและครอบครองเมืองลังกา

พระลามอาศัยอยู่เมืองลังกาได้แปดเดือน ในคราวนี้มีหลายเมืองที่มาขอขึ้นส่งส่วยต่อเมืองลังกาเช่น เมืองเชียงใหม่ จีน จาม ขอม มอญ  หลังจากนั้นพระลามจึงได้แต่งตั้งให้ท้าวเสตถะราช ลูกชายของพญาฮาบมะนาสวนขึ้นครองเมืองแทนต่อไป โดยที่พระลามเองก็เดินทางกลับกรุงศรีสัตนาค

ที่เมืองกรุงศรีสัตนาค คราวหนึ่งแม่สีดาจันทะแจ่มได้วาดภาพพญาฮาบมะนาสวนที่ท้องให้แก่นางสนมดู เมื่อพระลามมาพบเข้าจึงโกรธมาก นำนางสีดาจันทะแจ่มไปประหารชีวิต

พระลักแอบเอาพี่สะใภ้ไปฝากกับพระรัสสีไว้ จนนางคลอดลูก เมื่อลูกชายเติบโตจึงเข้าไปเมืองกรุงศรีสัตนาค และเกิดการต่อสู้ประลองกับหุนละมาน  เมื่อพระลามมาเจอและสอบถามก็ทราบว่าเป็นลูกชายของตนเอง ต่อจากนั้นก็ได้เชิญนางสีดาจันทะแจ่มเข้าเมืองกรุงศรีสัตนาคและอยู่ด้วยความสุขสืบมา