ข้อความ
ตอนที่ 1 สนามบินสุวรรณภูมิ
เราเดินทางบ่อพันขันเข้าไปนมัสการลาพระอาจารย์สุนัยที่ชลบุรีท่านเมตตาให้รถไปส่งขึ้นเครื่องเอเชียน่าแอร์ไลน์ที่สนามบินสุวรรณภูมิได้อาศัยทิดนัดพาเข้าสนามบินก่อนขึ้นเครื่องเจอพระครูสุวรรณสรานุกิจเจ้าคณะอำเภอเมืองร้อยเอ็ดจึงเข้านมัสการเรียนถามท่านชึ่งกำลังจะเดินทางไปสวิสเซอร์แลนด์เราดีใจมากเจอคนร้อยเอ็ดเรียกความรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาได้แม้จะไปคนละประเทศก็ตามเรานั่งรอเชคอินอยู่กับเพื่อน(ใจ)นั่งภาวนาดูใจตนเองตลอดมีโอกาสเห็นใครที่หน้าตาคล้ายคนไทยก็ไม่ลืมถามโยมจะไปใหนเพื่อค้นหาเพื่อนที่จะร่วมเดินทางไปลงเกาหลีใต้ด้วยกันเจอแต่คนส่ายหน้าต้องเปลี่ยนคำถามWhere are you going ? เจอคนเกาหลี ญี่ปุ่น จีน เราเลยไม่กล้าทักอีก
การเดินทางคนเดียวเป็นการดูจิตดวงนี้มันบอกเราว่าต้องดูศัพย์อังกฤษและฝึกการฟังอังกฤษให้มากกว่านี้ขณะที่เข้าไปนั่งรออยู่ที่Gate สี่ทุ่มกว่าพี่สาวโทรจากร้อยเอ็ด เราเลยสนทนาภาษาอีสาน มีโยมผู้หญิงเชื้อสายจีนเดินมานมัสการบอกว่าจะไปลงนิวยอร์กกำลังมองหาเพื่อนเดินทาง
โยมช่วยถามจนท.แอร์ฮอสเตรทเรื่องอาหารเช้าเราขออาหารเช้าก่อนลงสนามบินเขาจัดให้ตามที่ขอถึงเกาหลีสนามบินใหญ่มาก เราดูการก่อสร้างที่พักโอ่โถงกว่าเมืองไทยเยอะ เมื่อเดินลงเครื่องก็ตะพายย่ามกับถุงบาตรไปตามผู้คนไปยังGate ตามตั๋วเที่ยวบิน
ที่นี่สองโมงเช้ารอเครื่องต่อสามชั่วโมงเลยถือโอกาสเดินชมร้านในสนามบินและเข้าห้องนำ้ทำกิจส่วนตัวห้องน้ำเขาสะอาดระบบน้ำใช้มือแตะเบาๆที่ตรงปากก็อกไฟเขียวก็กระพริบน้ำจะไหลออกมา เราเดินชมสินค้าความรู้สึกเราบอกว่ามันแพงเพราะในย่ามเรามีเงินแค่ 148 $ บอกตนเองว่าตรงประหยัดให้มาก
ได้เวลาขึ้นเครื่องเรารีบเดินแชงไปหัวแถวเขาบอกว่าNo ให้ไปต่อแถวเจตนาเราเพื่อง่ายต่อการจัดที่นั่งแต่เขามองสิทธิเท่าเทียมกันไม่มีอภิสิทธิ์ต้องตามคิวเท่านั้นตกลงเราขึ้นเครื่องขนาดใหญ่สายแอเชียน่าแอร์ไลน์ดังเดิมจะได้ฉันเช้าหรือเปล่าวันหลังค่อยติดตามต่อไป..สาธุ
อ.ขาว
23/4/60
06.00 น.
อนุโมทนานะครับ นิมนต์ลงหมดทุกตอน โยมกำลังติดตามเพียบเลย