(161) Re-Treat

(161)

วันเสาร์ที่ 10 มิถุนายน

ภารกิจและกิจกรรมที่ทำในวันนี้;

วันนี้ตื่นสายในรอบปี สังเกตเห็นเลยว่าสุขภาพต้องการพักผ่อน นอนตั้งแต่สองทุ่มตื่นเจ็ดโมงนี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยสำหรับผู้ฝึกฝนตนเอง และสังเกตภาวะร้อนเกินในตนเอง วางแผนให้หมอนีและแม่รีช่วยนวดกดจุดให้ พร้อมกับทำการถอนพิษโดยใช้น้ำสมุนไพรฤทธิ์เย็นมาเช็ดถอนพิษร้อน และดื่มน้ำย่านาง ภาวะร้อนเกินลดลงและสบายตัวมากขึ้น

Re-Treat ตนเองตอนเย็นทำโยคะกดจุดลมปราน วันนี้ลดอาหารเปลี่ยนมาทานผัก-ธัญพืชปั่นแทน เพิ่มพลังชีวิตให้กับตนเอง รู้สึกสดชื่นขึ้น

ข้อปฏิบัติในชีวิต;

- สวดมนต์ทำวัตรเช้า

- เตรียมอาหารถวายพระ

- นั่งสมาธิภาวนา เดินจงกลม

- เขียนถอดบทเรียนใคร่ครวญในตนเอง

- ศึกษาธรรมะจากการฟังเทศน์

- ทำวัตรเย็น

สิ่งที่ได้เรียนรู้และคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิต;

วันนี้จัดเป็นวันขี้เกียจ จัดการเยียวยาตนเอง ปรับสมดุลร่างกายให้มีความพอดี ไม่ร้อนเกินไม่เย็นเกิน เมื่อไรก็ตามที่มีภาวะร้อนเกินร่างกายก็มักจะเจ็บปวด

เมื่อไม่ค่อยได้ทำอะไร การเรียนรู้ก็แทบจะไม่เกิดขึ้น เรียนรู้แต่เพียงว่าการไม่ทำอะไรเลยก็ดีเหมือนกัน ได้พัก สงบ คล้ายน้ำนิ่งไม่ไหลไม่เคลื่อนไหว

ความเป็นนักวิจัยไม่ได้จำกัดแค่คนเป็นอาจารย์หรือวงการการศึกษา หรือนักวิชาการ...ชาวนาเกษตรกรก็เป็นนักวิจัยได้ "พ่อครูบาสุทธินันท์" คือนักวิจัยตัวจริง Routine to Research คนต้นแบบที่น่าเรียนรู้นักวิจัยในชีวิต ไม่ต้องมีความทุกข์จากการวิจัยที่ต้องคอยตีพิมพ์ใน Paper ดังๆ หรือต้องนำผลงานวิจัยไปประกวดกับใครๆ ความรู้ที่จับต้องได้ วิจัยในชีวิตและเกิดการพัฒนานำไปสู่การเรียนรู้อย่างแท้จริง

#Noteความคิด

บทธรรมที่ได้ศึกษา;

"...อยากได้ของดีที่มีอยู่กับตัวเราทุกคนก็พากันปฏิบัติเอาทำเอา เมื่อเวลาตายแล้วจึงพากันวุ่นวาย หานิมนต์พระมาให้บุญกุสลามาติกา นั่นไม่ใช่เกาถูกที่คันนะ จะว่าไม่บอก ต้องรีบเกาให้ถูกที่คันเสียแต่บัดนี้ โรคคันจะได้หาย คือเร่งทำความดีเสียแต่บัดนี้ จะได้หายห่วงหายหวงกับอะไร ๆ ที่เป็นสมบัติของโลก มิใช่สมบัติอันแท้จริงของเรา แต่พากันจับจองเอาแต่ชื่อของมันเปล่า ๆ ตัวจริงไม่มีใครเหลียวแล..."

โอวาทธรรม

พระครูวินัยธร (มั่น ภูริทตฺโต)

วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร

(พ.ศ. ๒๔๑๓ - ๒๔๙๒)

:จากหนังสือชีวประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ

โดยท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน

#Noteเตือนตนเอง

“เราไม่ควรปล่อยเวลาให้เสียไปกับอดีต กับอนาคต เพราะทั้งอดีตและอนาคตต่างก็เป็นธรรมเมาด้วยกันทั้งนั้น สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้เขาผ่านไป สิ่งใดที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นสิ่งที่ยังไม่มี ยังไม่เกิด ถ้าปัจจุบันดี อดีตมันก็ดี อนาคตมันก็ดี เพราะปัจจุบันเมื่อผ่านไป มันก็กลายเป็นอดีต ถ้ามันยังไม่ผ่านไป มันก็เป็นทางดำเนินไปสู่อนาคต เป็นเข็มชี้บอกอนาคต ดังนั้น เราต้องทำเหตุให้สมบูรณ์บริบูรณ์ เราจึงจะได้สิ่งที่เราปรารถนา...”

ธรรมโอวาทโดย

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่

(พ.ศ. ๒๔๓๐ – ๒๕๒๘)

#Noteเตือนตนเอง

1-06-2560