(155) เนิบช้า

(155)

วันอาทิตย์ที่ 4 มิถุนายน

ภารกิจและกิจกรรมที่ทำในวันนี้;

เช้านี้ยังคงใช้ชีวิตแบบเนิบช้า (slow down)ไม่ต้องเร่งรีบอะไร ในหมู่บ้านนิมนต์พระทั้งวัดไปฉันข้าวเนื่องจากมีงานบวช สายๆ เจ็ดโมงกว่าก็ออกไปทานข้าว เล่นกับเด็กพูดคุยบ่มเพาะ ไว้วานน้องนีนวดคลายเส้นอีกครั้งต่อจากเมื่อวาน

สายๆ กลับเข้าโซนด้านในพักภาวนาสลับกับการเขียนหนังสือ วันนี้ภาวนาดี เดินจงกรมก็ดี ได้พิจารณาเรื่องราวหลายๆอย่างให้เป็นธรรม

ตอนเย็นกลับเข้าบ้านนอนที่บ้านกับแม่

ข้อปฏิบัติในชีวิต;

- สวดมนต์ทำวัตรเช้า

- เตรียมอาหารถวายพระ

- นั่งสมาธิภาวนา เดินจงกลม

- เขียนถอดบทเรียนใคร่ครวญในตนเอง

- ศึกษาธรรมะจากการฟังเทศน์

- ทำวัตรเย็น

ทุกอย่างดำเนินไปตามจังหวะเวลา สิ่งที่พิเศษขึ้นมาที่แตกต่างจากเดิมคือ จะนั่งสมาธิสลับกับการเขียนหนังสือ ทำให้มีพลังอย่างมากในการตกผลึกทางความคิดและกลั่นกรองผลงานออกมา

เวลาค่ำลงไปเดินจงกลม ช่วงนี้หน้าฝนยุงเยอะ แต่ก็อาศัยจุดยากันยุงก็พอทุเลาเรื่องยุงกัดได้ ช่วงก่อนหน้านี้จะเดินอยู่บนกุฏิซึ่งมีมุ้งลวดป้องกัน แต่เห็นว่าอากาศดีจึงลองลงมาเดินที่ทางจงกลม เวลายุงกัดนี่จะมีอาการผื่นแพ้ขึ้นเร็วมากจึงเป็นเรื่องที่ต้องระวัง ในเมื่อเราแพ้เราก็ควรหลบเลี่ยง

สิ่งที่ได้เรียนรู้และคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิต;

สังฆะ = หมู่คณะ ,กลุ่ม

กรรม = การกระทำ

"สังฆกรรม คือ การร่วมกันทำอะไรบางอย่างเป็นกลุ่มเป็นหมู่คณะ"

"อุปทานหมู่" คือ การมีลักษณะอาการอะไรบางอย่างคล้อยตามกันไป มักเกิดจากการหลง และขาดสติในการพิจารณาใคร่ครวญ

ครุ่นคิดอยู่สองคำนี้ระหว่าง "สังฆกรรม" กับคำว่า "อุปทานหมู่" ดูคล้ายกันแต่ไม่ใช่สิ่งเดียวกันเลย

วันนี้ได้เห็นพลังสามัคคีของคนในชุมชนซึ่งเป็นภาพและเรื่องราวที่คุ้นตามาตลอดหลายปี ยามปกติอาจมีขัดแย้งกันบ้างแต่เวลาที่ต้องมาร่วมกันทำบางสิ่งบางอย่างโดยมีวัดเป็นศูนย์กลางจะเห็นพลังของความร่วมมือร่วมใจกันดีมาก วัดจะอยู่ระหว่างสองหมู่บ้านทั้งสองหมู่บ้านจะถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน หลายสิ่งหลายอย่างถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น หลวงปู่มักจะสอนเสมอว่า "ให้รักและเมตตาชาวบ้าน ให้อภัยให้เขา" คำสอนนี้จำขึ้นใจและนำไปปฏิบัติ บางครั้งอาจมีเรื่องกระทบกระทั่งแม้เราไม่เกี่ยวข้องก็หลบห่างออกมา หรือถ้าหากมีสิ่งใดที่สามารถเกื้อกูลเกื้อหนุนได้ก็ให้รีบช่วยเหลือ

บทธรรมที่ได้ศึกษา;

“...ทาน ศีล ความสงบ ความสว่าง วิชชาใด ๆ ก็ใครผู้ใดเล่าจะทำให้ได้ มิใช่ตัวของเราหรือ ตนของตนนี้เองนะ ธรรมอันใดเหมาะแก่ใจเราให้แก้อันนั้น ให้ทำอันนั้น...”

โอวาทธรรมองค์หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ...(***ธ คือครูอาจารย์ในธรรมอันวิสุทธิ์)...

๓ มิถุนายน ๒๕๖๐

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน

#Noteเตือนตนเอง

ความดี ความชั่ว

อารมณ์วิตกวิจารณ์

กิเลส ธรรมะ ล้วนเกิดแต่ใจ

หน้าที่เราเอาสติรู้ใจไว้ ชั่วไม่ทำ

ธรรมะ ๑๐๘ ปี หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ผู้มากมีบุญ

๓ มิถุนายน ๒๕๖๐

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน

#Noteเตือนตนเอง

จากบทธรรมน้อมเข้ามามองใจตนเอง ความรู้สึกนึกคิดก็ปรุงเข้ามาค้นคว้าตนเอง เห็นพลังของความมั่นคงเต็มหัวใจ ทำไปจนสุดทางกว่าจะสุดทางก็คงจะได้เรียนรู้อะไรอยู่บ้างพอสมควร

04-06-2560