เรื่องเล่าของ "หมีพูห์"

หมีหนุ่มสีน้ำตาลตัวหนึ่ง นิสัยสุภาพ อ่อนโยน บ้านเดิมอยู่นนทบุรี

เขาถูกหมีสาวหน้ามน ฝั่งธนบุรี เท มา
เมื่อ ผิดหวังจากความรัก กินอะไรก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ทำให้ร่างกายซูบผอม
ด้วยความเครียด ทำให้เขาป่วยเป็นโรคกรดไหลย้อน ท้องจึงร้องตลอดเวลา
หมอหมี แนะนำให้ เขาหาอะไรหวานๆ ทานตลอดเวลา
เช่น น้ำหวาน น้ำผึ้ง ขนมขบเคี้ยว ผลไม้ กินน้อยๆ แต่บ่อยครั้ง

หมีสีน้ำตาล ชอบกิน ทุเรียน ผลไม้ประจำ ท้องถิ่น นนทบุรี เป็นทุนเดิม อยู่แล้ว

.................................................................................................

ครั้นเมื่อ น้ำท่วมเมืองนนท์ สวนทุเรียนล้มตายกันเป็นจำนวนมาก

หมีสีน้ำตาลเลย ย้ายบ้านไปอยู่จันทบุรี

ที่จันทบุรี มีทุเรียนหลากหลายพันธุ์ให้หมีหนุ่ม กินทุกวัน
เขาพบเพื่อนใหม่ในสวนทุเรียน ได้แก่ หมูตัวน้อยชอบร้องเพลง เสือที่ใช้หางกระโดดไปมาในการเด็ดทุเรียนจากต้น
กระต่ายที่ขยันทำงาน คอยลากล้อขนทุเรียนใส่รถ และ ลาหน้าตาซื่อๆรับจ้างขนทุเรียน ไปส่งตลาด

หมีกินทุเรียน ทีละพู ๆ ทุกๆวัน ทุกๆวัน จนร่างกาย มีขนาดใหญ่

อ้วน ขึ้นเรื่อยๆ ขนที่เคยเป็นสีน้ำตาลก็เปลี่ยนสีไป

...............................................................................................

เพื่อนใหม่ของเขา จึงเรียกหมีขนสีเหลืองอร่าม ใส่เสื้อสีแดง ที่เดินนำหน้าเพื่อนๆ

ถือ ทุเรียนป็นพู กินอย่างเอร็ดอร่อยว่า

“หมีพูห์ๆ”