(151) ชีวิตจริงคือสนามฝึกใจ

(151)

วันพุธที่ 31 พฤษภาคม

ภารกิจและกิจกรรมที่ทำในวันนี้;

เช้าวันนี้เดินทางไปทำกิจการงานที่กรุงเทพฯ เป็นการร่วมประชุมพิจารณาผลงาน R2R รอบสุดท้าย ระหว่างทางแม่ทำกล่องข้าวให้ทานในรถด้วย เป็นการทานเพื่ออยู่ เพื่อให้อิ่มและมีกำลังสำหรับการใช้ชีวิตในแต่ละวัน การทานเช่นนี้น่าจะสะดวกกว่าการไปนั่งทานที่ร้านอาหารในสนามบิน และกว่าจะเดินทางไปถึงที่ประชุมอาจจะเลยเวลาทานข้าว การนัดประชุมมีสองชุดเริ่มบ่ายโมง และไม่ต้องรีบเดินทางกลับเพราะมีนัดทำงานอีกในวันถัดไป

ไปถึงสนามบินได้เจอพี่แขกได้ฟังเรื่องราวของการผ่านช่วงชีวิตการเจ็บป่วยทำให้รู้สึกชื่นชมจิตใจที่เข้มแข็งและสามารถเผชิญและผ่านเรื่องราวต่างๆ มาได้ เราไปถึงกรุงเทพตามเวลา แต่สิ่งที่น่าเบื่อคือ เครื่องไม่ได้เข้าจอดที่งวงช้างต้องนั่งรถบัสใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที โชคดีว่ามาถึงศิริราชทันเวลาประชุม มีโอกาสได้ไปทักทายน้องๆ ในออฟฟิศ R2R

บรรยากาศการประชุมวันนี้เต็มไปด้วยพลังของการเรียนรู้และมีความสุข ได้ค้นหาความดีความงามของผลงาน R2R ได้ซึมซับพลังของความคิดเชิงสร้างสรรค์

ข้อปฏิบัติในชีวิต;

แม้ว่าจะออกจากบ้านแต่เช้าและไม่ได้นำอาหารไปถวายพระ แต่การทำกองทุนให้แม่ออกทำอาหารพระทุกวัน ยังคงเป็นวิถีของการสร้างบุญกุศลในเรื่องนี้อยู่ "ถึงตัวเองไม่อยู่แต่ก็ได้มีอาหารถวายพระทุกวัน หรือถ้าอยู่อาหารที่นำไปถวายก็ทำเสริมเพิ่มเติมจากที่ให้แม่ออกวัดทำให้ และเป็นสะพานบุญนำอาหารที่แม่ทำไปถวายพระด้วย"

การสวดมนต์สวดบทสั้น เพราะไม่ได้ถือหนังสือสวดมนต์ติดตัวไปด้วย จดจำที่หลวงพ่อพุธ ฐานิโยเทศน์สอนเรื่องบทสวดอิติปิโส แผ่เมตตา เป็นบทสวดแบบสั้นแต่ก็สามารถรักษาครบทุกบทของพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ

แต่อย่างไรก็ตาม ยังได้เดินจงกลมภาวนาในห้องพักที่ทางผู้จัดประชุมเตรียมไว้ให้ การเดินทางทำให้การปฏิบัติไม่ตามกำหนด แต่ก็ฝึกฝนการเจริญสติให้มีขึ้นในทุกกิจกรรมที่ดำเนิน

สิ่งที่ได้เรียนรู้และคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิต;

การเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมมาก คือ การเรียนรู้ผ่านการปฏิบัติ ผ่านสถานการณ์จริง บางอย่างเป็นเรื่องใหม่ บางอย่างเป็นเรื่องเก่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหม่หรือเรื่องเก่าต่างก็ทำให้เราเกิดความเข้าใจ และสามารถปฏิบัติท่าทีต่อเรื่องนั้นๆ ได้โดยผ่านการใคร่ครวญและไตร่ตรอง

ความรู้สึกของการเป็นผู้สนับสนุนและมีส่วนร่วมในการทำสิ่งดีๆ ของใครบางคนทำให้ได้ซึมซาบทั้งความสุขและความทุกข์ของเขา อารมณ์ของการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเมื่อได้ฟังคำชื่นชมและการชูคุณค่าที่มีอยู่ในผลงานมันปิติและอิ่มใจอย่างยิ่ง

พลังของจิตที่เต็มไปด้วยเรื่องบวก เมื่อปริมาณของเรื่องบวกๆ มีเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่องลบๆ ก็ไม่มีอิทธิพลใดๆ ต่อจิตใจ หากอธิบายบนฐานของธรรมคือ เมื่อพลังของธรรมมากกว่ากิเลส กิเลสก็ไม่มีอิทธิพลใดๆ เหนือจิตใจเรา

บทธรรมที่ได้ศึกษา;

เร่งเครื่องเข้า เผชิญหน้าท้าทาย

กับกิเลสทุกประเภท ว่า...

"มาเถิด กิเลสตัวใดที่ยังไม่เคยตาย

จะได้ทราบความตายเสีย ในวันนี้เดี๋ยวนี้

เรากำลังรอเขียนใบตายให้อยู่แล้วเวลานี้

กิเลสตัวใดไม่เคยมีใบตายติดมือ

ให้โผล่ตัวออกมารับมือกับเรา"...

นี่ วิธีปลุกใจให้มีความอาจหาญชาญชัย

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

#Noteเตือนตนเอง

"ถ้าสติอยู่กับตัวความรู้สึกก็แจ่มใสชัดเจน อะไรผ่านเข้ามาก็รู้ ๆ ถ้าสติอยู่กับตัว เหมือนคนที่อยู่ในบ้าน มีแขกคนมาจากทิศใดแดนใดก็รู้ว่าคนมาหา เป็นผู้หญิงผู้ชายเข้ามาอะไร ถ้าได้เกี่ยวข้องกันพูดจาปราศรัยกัน เขามาเรื่องอะไรก็ทราบ ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกันเขาผ่านเข้ามาในบ้านก็ทราบ นี่คือคนเฝ้าบ้าน คนอยู่บ้าน มักจะเป็นอย่างนั้นด้วยกัน รู้แขกรู้คน ถ้าไม่มีใครอยู่บ้าน เขาจะเอาไฟมาเผาบ้านทั้งหลังก็ไม่รู้ ฉิบหายไปในบ้านทั้งหลังนั้นแหละ ทีนี้จิตใจเราถ้ามีสติมันก็รู้อย่างนี้แหละ อะไรมาสัมผัสสัมพันธ์ดีชั่ว สติอยู่กับตัวมันจะรู้ ควรแก้ไข ควรหลบหลีกประการใดมันก็หลบหลีก นี่สติมีในใจ...."

พระธรรมเทศนา

เมื่อวันที่ ๒๐ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

พระธรรมวิสุทธิมงคล(หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน)

วัดเกษรศีลคุณ (วัดป่าบ้านตาด) จ.อุดรธานี

(พ.ศ. ๒๔๕๖ - ๒๕๕๔)

#Noteเตือนตนเอง

จากบทธรรมดังกล่าวทำให้เกิดการสะท้อนคิดในตนเองว่า "สติ" จะเป็นตัวกำกับใจของเราทำให้เราเกิดการตระหนักรู้ว่า สิ่งที่เรากำลังคิด กำลังพูด หรือกำลังกระทำนั้นเป็น "ธรรม" หรือเป็น "กิเลส" คนส่วนใหญ่ไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องเหล่านี้มากนัก ดังนั้นบางครั้งการคิด พูด กระทำจึงดำเนินไปด้วยกิเลส ความวุ่นวายจึงมักเกิดขึ้น สติไม่มีการระงับใจตนเองก็ไม่สามารถทำได้

การฝึกฝนตนเองผ่านชีวิตประจำวัน ทำให้เราสามารถเนียนเนื้อวิถีแห่งพุทธะ คือ ความตื่นรู้และเบิกบานจากการมีสติและมีธรรมะกำกับใจ สถานการณ์จริงที่เกิดขึ้นนับตั้งแต่เราลืมตาตื่นจนเข้านอนต่างล้วนเป็นกิจกรรมฝึกฝนจิตใจตนเองแทบทั้งสิ้น "ใจดวงนี้ยังเป็นธรรมหรือเป็นกิเลส" เป็นคำถามที่เราควรถามตนเองอยู่ตลอดเวลาทุกขณะจิต

31-05-2560