(135) I am here


(135)

วันจันทร์ที่ 15 พฤษภาคม

ในชีวิตแต่งชุดพยาบาลอยู่ 9 เดือน และทั้งชีวิตไม่เคยร่วมพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ทางพยาบาล แต่สู้สุดฤทธิ์เพื่อพี่ๆน้องๆพยาบาลไทย

เพราะมองเห็นความจริงน้องทำงานหนักมาก

เดินทางขับเคลื่อน R2R ทั่วประเทศไทยมา 10 ปีเห็นจิตใจอันยิ่งใหญ่ของพี่ๆน้องๆพยาบาลไทยแล้วใยเราจะนิ่งเฉยได้

จุก เจ็บ ปวดใจ เมื่อเห็นน้องๆ พยาบาลรุ่นคราลูกไปนั่งประท้วงท่ามกลางแสงแดด เพื่อบอกให้โลกรู้ว่า I am here

แม้ดูเหมือนเป็นคนบ้าพูดอยู่คนเดียวในไลน์กลุ่มต่างๆ ก็จะทำค่ะ เพราะไม่มีอิมเมจใดที่มีค่ามากที่ต้องรักษาเท่ากับรักษาใจพี่ๆน้องๆพยาบาล

15-05-2560

#kapoomlife

#คุยกับตนเอง

จากใจของ N นอกเครื่องแบบ

ท่าทีผู้นำบอกว่า "ต้องนิ่ง ค่อยๆเคลื่อนไหว" นี่จนเขาสะท้อนชัดให้เห็นแล้วว่า "Value of Nurse " มีค่าเท่าไร N เรายังไม่ชัดอีกเหรอนี่...มันต้องมีพลังรวมกันเป็นหนึ่งเดียวมากกว่านี้ได้แล้วต่อยอดความคิดจาก อ. Jack Kua

https://www.facebook.com/chakri.kua/posts/10212091...

และ "ขอบพระคุณ อ.พี่จุ๋มค่ะ อ.ดร. Sadee Saithong Hamilton ไม่เคยสวมชุมพยาบาล ไม่เคยร่วมพิธีอันศักดิ์สิทธิที่เป็นพิธีกรรมทางการพยาบาล แต่มีความดีงามและมองเห็นคุณค่าวิชาชีพพยาบาลอย่างเต็มเปี่ยมค่ะ" ที่มา; https://www.facebook.com/boontuan/posts/1015484563...

มีเสียงสะท้อนดังมากมาจากรุ่นพี่ท่านหนึ่งที่อยู่ในฐานะผู้นำแต่ออกเสียงดังอาจจะไม่ถนัด สะท้อนมาว่า "อาจารย์ทำไมเราพยาบาลไทยไม่รวมกันยื่นใบลาออกจากระบบกันหมด ทำไมเราจะต้องให้น้องหยิบมือเดียวต่อรอง" เป็นเสียงสะท้อนชวนคิด ตอนนี้มีหลายสายที่ส่งสัญญาณเป็นคลื่นใต้น้ำสะเทือนยิ่งกว่าสภาฯ "ไม่รอสภาแล้ว"...

ปรากฏการณ์นี้คืออะไร ถามตนเอง

ไม่น่าใช่เรื่องค่าตอบแทน

ไม่น่าใช่เรื่องการบรรจุข้าราชการ

ไม่น่าใช่เรื่องพยาบาลไม่ทำงานพยาบาล

เมื่อวิเคราะห์ลึกๆ แล้วคือ การให้คุณค่ากับวิชาชีพพยาบาล (Value) ไม่ว่าจะเป็นคุณค่าทางมิติการงาน หรือในแง่เศรษฐศาสตร์ มันรวมไปถึงศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์...ใช่หรือไม่

ตอนนี้พยาบาลไทยไม่ต้องรอพิสูจน์หรือรวบรวมข้อมูลตัวเลขอะไรแล้ว ไม่ว่าจะมองตาเนื้อหรือตาใน ไม่มีพยาบาลไทยคนไหนนั่งอยู่เฉยๆใน 8-16 ชั่วโมงในหน่วยงานบริการสุขภาพหรอก งานที่ทำมีทั้งทางตรง (direct)และทางอ้อม (Indirect)ที่ส่งผลต่อสุขภาพและการเจ็บป่วยของประชาชน

มองกันชัดๆ ก็เห็นชัดๆ เห็นเชิงประจักษ์เช่นนี้ยังต้องไปหา significant อะไรอีก

หรือ...

15-05-2560

"อาจารย์หนูนอนไม่หลับมา 3-4 วันแล้ว เพื่อนหนูอยู่เอกชนได้ 40,000 หนูได้ 13,500 หักนั่นโน่นนี่ก็ได้ไม่เต็ม แถม รพ.จะลด OT เพื่อนหนูบอกว่า แกมาไถนาอยู่เอกชนยังดีกว่าไถนาอยู่ รพ.รัฐ"

ฟังแล้วจุก เจ็บ แน่นในใจ

ครุ่นคิดและไตร่ตรอง ประเด็นของพยาบาลน่าจะไม่ได้อยู่ที่ตัวเงินเสียแล้ว แท้ที่จริงน่าจะเป็นเรื่องของคุณค่า ... การเห็นคุณค่า

หากว่าสถานการณ์เป็นเช่นปัจจุบัน แนวโน้มพยาบาลไทยในอนาคตเป็นดั่งภาพความคิดที่เขียนออกมาแน่นอน

ความยึดมั่นผูกพันและอุดมการณ์ในวิชาชีพจะลดลง ความเป็นอาชีพจะเพิ่มมากขึ้นอำนาจต่อรองจะอยู่ภายใต้คำว่าสหภาพฯ ธุรกิจทางการพยาบาลจะเพิ่มขึ้น ...

อดไม่ได้ที่จะเขียนภาพความคิดนี้ออกมา

หากพี่ๆ น้องๆ ยังนิ่งเงียบ ผู้นำทางการพยาบาลทุกระดับ ทุกองค์กร ไม่แสดงท่าทีชัดเจน จะไม่ได้ใจน้องๆ ในกลุ่ม A เลย สถาบันการศึกษาจะทำหน้าที่เพียงผลิตคนออกมาป้อนสู่ระบบอะไรสักอย่างในโลกอนาคต

จริงๆ แล้วมีอีกมากมายในใจในเช้านี้อยากพูดอยากเขียน...

แต่สภาพตนเองตอนนี้ คล้าย "หมาเน่าในหมู่ลิงตด"

15-05-2560

#คุยกับตนเอง


คำสำคัญ (Tags): #self reflection#mind#spiritual
หมายเลขบันทึก: 628565เขียนเมื่อ 17 พฤษภาคม 2017 08:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม 2017 08:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท