(102) ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ และสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นดีเสมอ

(102)

วันพุธที่ 12 เมษายน

เช้าวันนี้นำอาหารมาถวายพระตามปกติ ที่วัดดูบรรยากาศยังมีความสลดใจกันบ้างเกี่ยวกับเรื่องราวที่ปรากฏ แม้โดยส่วนตัวก็นำเรื่องนี้มาพิจารณาทั้งวัน จนท้ายที่สุดก็ปรากฏสิ่งหนึ่งขึ้นในใจคือ คำว่า "กรรมเป็นเรื่องของคนนั้น ทุกข์ของเราเพราะเราเอาความรู้สึกไปผูกกับกรรมของเขา"

***กรรมในที่นี้คือ การกระทำที่มาจากจิตใจและความคิด หรือที่คุ้นกันกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม

ตั้งคำถามกับตนเองว่า เราได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องราวเช่นนี้ นั่งพิจารณากลับไปกลับมาจนมาถึงเมื่อตอนเย็นว่า "ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ และสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นดีเสมอ" เราพึงมาตั้งคำถามกับตนเองและสะท้อนคิดในตนเองว่า เราได้เรียนรู้อะไรต่อสิ่งนั้น หรือควรจะปฏิบัติตนเองเช่นไร

เมื่อพิจารณามาถึงตนเอง ใจก็วางเรื่องที่กระทบลงได้อย่างเบาเบา

การทำงานวันนี้ยังคงจดจ่ออยู่กับงานวิจัย ทั้งการอ่านงานวิจัย และการจัดการงานวิจัยเพื่อร่วมส่งเผยแพร่ในงาน R2R Forum บรรยากาศของหน่วยงานวันนี้มีการร่วมสรงน้ำพระ ผู้บริหาร และกิจกรรมวันสงกรานต์ เป็นบรรยากาศที่ให้ความรู้สึกที่ดีมาก แต่ส่วนตัวนั้นไม่ได้ไปร่วมยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน ด้วยความยึดมั่นและปฏิบัติในศีลจึงน้อมมาพิจารณาตนเองถึงความสมควรในตนเองว่าเหมาะหรือไม่เหมาะเช่นใด

สิ่งที่ประทับใจในบรรยากาศของที่ทำงาน คือ ความเป็นกัลยาณมิตรค่อนข้างสูง การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน ทั้งๆ ที่บทบาทหน้าที่ของแต่ละคนแตกต่างกัน

ตอนเย็นเข้าวัดพักภาวนาที่วัดตามปกติ ทุกวันหยุดและเสาร์-อาทิตย์ สิ่งที่ปฏิบัติเป็นประจำสม่ำเสมอมาตลอดหลายปีที่มาอยู่วัดป่าหนองไคร้ คือ การมาพักภาวนาที่วัด มิได้ขาด ตั้งแต่ปี 2552 สัจจะที่ตั้งไว้ว่าวันหยุดและวันเสาร์อาทิตย์ มาภาวนาที่วัดมิได้ขาดยกเว้นครั้งที่เดินทางกลับมาจากต่างจังหวัดดึก ดึกในความหมายคือ 4 ทุ่มเป็นต้นไป สัจจะมิไ้ด้ขาดไม่มีเหตุผลไหนดีกว่าการรักษาสัจจะ นอกจากสิ่งนั้นๆ มีเหตุมาจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์เป็นผู้ดำริ

ตอนเย็นมาถึงวัดก่อนสามเณรออกเดินทางไปกุดกะเหลิบเพื่อเตรียมงานทำบุญรับเทศกาลปีใหม่ไทย พระอาจารย์สุวรรณพาสนามเณรเดินเท้าออกไปทางด้านป่าหลังวัด ได้โอกาสรับฟังการสนทนาระหว่างพระอาจารย์สุวรรณและพระอาจารย์ต้อ นานๆ ครั้งได้มีโอกาสได้ร่วมฟังพระท่านสนทนา ซึ่งเป็นการสนทนาที่มีใจเป็นธรรมนำการพิจารณา เป็นความรู้สึกที่เย็นใจเกิดขึ้น ทำให้นึกถึงที่โอกาสครั้งหนึ่งได้ร่วมฟังการสนทนาระหว่างองค์หลวงปู่บุญมีและองค์หลวงปู่ประสาร ซึ่งในครั้งนั้นมีแต่พระภิกษุและเด็กวัด ไม่มีญาติโยม สำหรับตัวเองให้คุณค่าต่อสิ่งนี้ว่า คือ วาสนาและโอกาสที่ได้รับ

เวลาที่มีโอกาสให้พึงรักษาโอกาสนั้นไว้ พระพุทธศาสนาสอนว่าในโลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญทุกอย่างเกิดขึ้นมีเหตุ ผลจึงเกิด ทำให้นึกไปถึงสมัยเรียนที่ทำวิจัยโดยใช้ Path Analysis เข้ามาวิเคราะห์ และใช้สถิติ LISREL มาทดสอบโมเดลและเส้นทางความสัมพันธ์เชิงเหตุผล ทำให้เกิดการสะท้อนคิดในตนเองว่า ความสัมพันธ์เชิงเหตุผลแต่ละเรื่องละเรื่องมีค่าทางคณิตศาสตร์กำกับและท้อนความคิดของมนุษย์ เมื่อมีค่ามากก็ส่งผลออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนชัดแจ้ง

ดังนั้นคนเราทำเหตุอะไรไว้เยอะมากพอ ผลก็จะถูกส่งออกมา สิ่งเหล่านี้สามารถอธิบายได้ทางคณิตศาสตร์

เมื่อพิจารณาย้อนคิดกลับไปกลับมา เรื่องหนักๆ หน่วงๆ ในใจหลายเรื่องก็เบาลงได้ เข้าใจที่มาที่ไป และความเป็นเหตุและเป็นผล ทุกอย่างก็จบลงที่ใจและวางลงได้ด้วยใจเบาโล่งโปร่งสบาย

12-04-2560