The Travelers and The Tree นักเดินทางกับต้นไม้

นักเดินทางสองคนเหนื่อยอ่อนขณะเดินทางเพราะความร้อนของแสงแดด
ในฤดูร้อนได้หยุดพักนอนตอนเที่ยงที่ใต้ต้นไม้ ซึ่งแผ่กิ่งก้านสาขาใหญ่ต้นหนึ่ง
ขณะที่ทั้งสองพักผ่อนอยู่ภายใต้ร่มเงาอันร่มรื่นของต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น
คนหนึ่งเอ่ยกับอีกคนว่า“ต้นไม้ต้นนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ไม่มีลูกสักนิด ไม่มีประโยชน์สำหรับคนเลยจริงๆ”
เสียงต้นไม้ขัดขึ้นโดยพูดกับเขาว่า
“เจ้าคนอกตัญญู ขณะที่เจ้าพักผ่อนอยู่ใต้ร่มเงาของข้าอย่างนี้ เจ้ายังบังอาจพูดอีกหรือ ว่าข้าไม่มีประโยชน์และไม่ได้ให้ผลตอบแทนอะไรกับเจ้า”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนบางคนไม่นึกถึงสิ่งที่ดีเลิศ ที่เขาได้มีอยู่”

แปลภาษาอังกฤษ

Two Travelers, worn out by the heat of the summer’s sun lay down at noon under the wide-spreading branches of a plane-tree. As they rested under its cool shade, one of the travelers said to the other:

“What a useless tree this is! It bears no fruits, and is not of the slightest use to man,”

The plane-tree interrupting him, said;

“You ungrateful fellows! Do you, while resting under my shade, dare to describe me as useless and unprofitable?”

The story of this teaching that “Some men do not recognise their best blessings”