14-3-2560
เมื่อคืนผมนอนคนเดียวเดียวดาย เป็นคนขี้เหงา ทำงานบ้าน งานเอกสารเสร็จ
เลยดูหนังดีกว่า ซื้อมาหลายสัปดาห์ ตั้งแต่ไปประชุมที่กรุงเทพฯ ครั้งโน่น
Train to Busan หรือภาษาไทย ด่วนนรกซอมบี้คลั่ง ที่เลือกเพราะ
ชอบรถไฟ ซอมบี้ และน่าจะมีเรื่องเล่าดีๆ จากเกาหลีใต้
เล่าถึงครอบครัวหนึ่ง ที่ภรรยากลับไปอยู่บ้านที่ Busan เพราะความไม่ลงรอยกับสามี
เพราะทำงานจนไม่มีเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งลูกสาวต้องการไปหาแม่ และยืนยันต้องไปให้ได้
เขาจึงพาลูกสาวไปหาแม่ เพราะความรู้สึกผิดที่ลืมลูกสาว และของขวัญที่ให้ปีนี้ซ้ำกับปีที่แล้ว
เพราะเลขานุการจัดการให้
ระหว่างนั่งบนรถไฟไป Busan มีเหตุการณ์จราจลทั้งประเทศ เพราะมีซอมบี้เกิดขึ้น
กัดคนแล้วติดเชื้อ กลายเป็นผีดิบทวีคูณ จึงเป็นเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น เช่น
ผีดิบ มองคนหรือสิ่งของไม่เห็น การรับรู้อยู่ที่การได้ยินเสียง
การตายจากคนในรถไฟ ที่ละคน ที่ละกลุ่ม
ความเห็นแก่ตัว และความสามัคคีกันต่อเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น
การเสียสละแม้กระทั่งชีวิตที่แลกให้กับการให้คนที่เรารักอยู่ต่อ
สุดท้าย ซอมบี้ไม่ได้ตายเพราะปืน และแรงระเบิดของทหาร
แต่ตาย และสูญสิ้นไปเพราะความรักของมนุษย์
และเสียงเพลงของลูกสาวตัวเล็กๆ ที่อยากให้ร้องให้พ่อฟัง
ตั้งแต่ตอนงานโรงเรียน และวันเกิดของตนเอง และเพื่อนและครูว่า
ทำไมร้องเพลงไมได้ ไม่จบ แต่เธอร้องเพลงได้ เพียงแต่อยากร้องให้พ่อฟังเท่านั้น
เราเลือกจะมีชีวิตอยู่ เพื่อให้ความรักเราอยู่
กับเราเลือกให้ความรักอยู่ แต่ไม่มีชีวิต
เราเลือกอย่างไหนดี
หรือ......................
ไม่อยากเลือก ได้ไหมค่ะ