ไม่ใครหรอกนะลูก....ที่ไม่เคยล้ม
หากแต่ว่า...ล้มแล้ว เราจะลุกขึ้นได้หรือเปล่า ตรงนี้แหละคือสิ่งที่ต้องถามใจตัวเอง
..
..
พ่อจำความฝันของลูกได้เสมอ...ตั้งแต่ลูกยังเป็นเด็ก
ลูกวาดความฝันของลูกเอาไว้มากมาย......แม้กระทั่งลูกฝันที่จะเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซด์
ความฝันของลูกเปลี่ยนไปเสมอตามช่วงวัย
แต่พ่อก็อดภูมิใจไม่ได้ทุกครั้งว่า....ลูกยังมีความฝันเหลือเจืออยู่ในหัวใจของลูกเสมอมา
...
ความฝันนั้น....มันไม่เคยทำลาย หรือทำร้ายหัวใจของใครเลยนะลูก
หากเราวาดฝันนั้น...ไปในทางสร้างสรรค์ การวาดฝันนั้นมันง่ายเสมอกับทุกคน
แต่การสร้างฝันให้เป็นจริงนั่นซิ!! มันกลับยากกว่า.....
แต่ลูกเชื่อมั้ยว่า!!! เพียงแค่เรากล้าฝันแล้ว เรามีหวังเสมอ
แค่ก้าวแรก ที่เราก้าวย่างออกไปนั้น...เท่ากับว่า เรากำลังเดินตามรอยฝันของเราแล้ว
ดอกไม้ข้างทาง คือสิ่งที่คอยปลอบประโลมหัวใจของเราให้ชุ่มชื้น หายเหนื่อย และพร้อมที่จะก้าวต่อไป
...
และก้าวแรกที่ลูกเข้ามาเหยียบ ณ สถานศึกษาอันทรงเกียรติแห่งนี้
ลูกก็มีดอกไม้ข้างทาง ที่คอยเป็นกำลังใจให้ลูกเดินตามรอยฝัน ได้.... โดยไม่น้อยหน้าใคร
ดอกไม้ข้างทางนี้ จะยืนรอเป็นกำลังใจให้ลูก ในทุกย่างก้าวที่ลูกก้าวผ่านมันไปได้
..
..
ขอเพียง..ลูกอย่าถอดใจ หรือหลงอำนาจแรงต้าน...ที่จะคอยฉุดรั้งตัวลูก ให้ลูกไปตามทิศทางของมัน
วันหนึ่งข้างหน้าลูกจะรู้ว่า....ชีวิตที่มีค่านั้น คือการได้ทำสิ่งใด
..
..
พ่อเชื่อในความฝันของลูก
เมื่อลูกกล้าที่จะฝัน....สิ่งนี้ก็กล้าที่จะยืนรอและอ้าแขนรับลูกแล้วละ!!!
ความฝันนั้น..มันงดงามเสมอ...และมันจะงดงามที่สุดใน วันที่ลูกคว้ามันมาเป็นของลูกได้
แอบมาอ่านเรื่องราวงดงาม ประทับใจครับ
เป็นความฝันที่น่าประทับใจมากครับ
ซึ่งเลยครับ