วันที่ 58 แตกต่างกันไป (วันที่ 15 สิงหาคม 2559)

สวัสดีสัปดาห์ที่ 14 วันเวลาผ่านไปเร็วมาก ทุกอย่างดูหมุนไปเร็วจนเราตามไม่ทัน งานยังค้างอีกเยอะเลย แต่ก็ต้องพาตัวเองลุกจากที่นอนนิ่ม ๆ มาโรงเรียน มาทำหน้าที่ มาเดินตามฝันที่เราฝัน นอกจากประสบการณ์จะทำให้เราแกร่งขึ้น งานที่เราต้องเจอ ต้องรับผิดชอบ ก็เป็นอีกบททดสอบหนึ่งของชีวิตที่ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้นมาก

เช้านี้กับการคุมนักเรียนมาถ่ายรูป เป็นห้องแรกเลยก็ว่าได้ นี่เป็นการถ่ายรูปที่จะต้องนำไปติดเอกสารต่าง ๆ ของโรงเรียน ติดตัวไปจนโต จัดทุกองค์ประกอบทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด เสื้อผ้า หน้า ผม ต้องเป๊ะนะลูก แปลกและรู้สึกดีมาก ทุกครั้งเราเป็นคนที่ถูกจัด วันนี้เราต้องมาจัดเอง ความรับผิดชอบและการตัดสินใจต้องมากขึ้น เข้าใจเลย ทำไมตอนเด็ก ๆ ครูถึงย้ำให้แต่งกายให้เรียบร้อย ถักเปียผมให้เรียบร้อย แบบนี้นี่เอง

ภายในหนึ่งห้องเรียนจะมีนักเรียนที่แตกต่างกันออกไป เก่ง ปานกลาง อ่อน เด็กที่ดื้อ
เด็กที่เรียบร้อย มีทั้งคนที่เราจำชื่อได้ และคนที่เราจำชื่อไม่ได้ แต่การเป็นครูที่ดี เราควรรู้จักชื่อนักเรียนหมด แต่ตัวเราเองก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะส่วนมากเราจำชื่อได้ดีโดยเฉพาะตัวแสบของห้อง
เด็กที่ตั้งใจเรียน เด็กที่กล้าแสดงออก หัวหน้าห้อง รองหัวหน้าห้อง วันนี้เราเดินสวนกับนักเรียน
ป. 4/1 เจอกัน 2 คน เราจำคนหนึ่งได้ และก็ถามว่า ไปไหนมา เด็กก็ตอบ และถามหันไปหาเด็กอีกคนพร้อมถามว่า “ผมอยู่ห้องไหนครับ ?” นักเรียนคนที่เรารู้จักก็ตอบว่า ก”ก็ 4/1 ไงครับครู” ตอนนั้นรู้สึกผิดมาก เราไม่ได้ว่าจำไม่ได้ แต่เราไม่เคยเห็นเขาในห้องเรียนเลย คงจะแย่ต่อความรู้สึกของเขามาก “ครูขอโทษนะ (เสียงที่ดังก้องในใจ)” รู้สึกแย่มาก..เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เราต้องกลับมาทบทวนตัวเองเพื่อทำอะไรสักอย่าง ขอบคุณบทเรียนราคาแพงของการเป็นครู

สัตว์ที่มีกระดูกสันหลังและไม่มีกระดูกสันหลัง ใบงานอยู่ในหนังสือแบบฝึกหัด ซึ่งมีที่ครูเพียงเล่มเดียว ในห้องไม่มีเครื่องฉาย ไม่มีโปรเจคเตอร์ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดก็คือ การเขียนลงบนกระดานจากนั้นให้นักเรียนเขียนลงในสมุดของตัวเอง แยกสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังและไม่มีกระดูกสันหลัง
เวลาเฉลยเทคนิคที่ง่ายคือ การเขียนกำกับโดยสัญลักษณ์ หมายเลข 1 สัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง หมายเลข 2 สัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลัง