เมื่อเจ้ามามีอะไรมาด้วยเจ้า เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน
เมื่อเจ้ามามีอะไรมาด้วยเจ้า เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน
เมื่อเจ้ามามือเปล่าแล้วเจ้าจะเอาอะไร? เจ้าก็ไปมือเปล่าเหมือนเจ้ามา
ออกจากครรภ์มารดาแก้ผ้าร้อง- อุแว้ก้องเผชิญทุกข์และสุขา
เติบโตขึ้นมุ่งหาเงินเพลินชีวา แท้ก็หา”ทุกข์สารพัด”มารัดตน
ยศและลาภหาบไปไม่ได้แน่ มีเพียงแต่”ต้นทุน-บุญกุศล”
“ทรัพย์สมบัติ”ทิ้งไว้ให้ปวงชน “ร่างของตน”เขาก็เอาไปเผาไฟ!!
ที่เคยรักก็จะลืมไม่ปลื้มจิต ที่เคยหลงเคยติดไม่พิสมัย
ที่เคยคู่เคียงข้างไม่ห่างไกล ที่เคยใกล้ก็กลับหลบไม่พบพาน
ที่เคยกอดจุมพิตสนิทแนบ ที่เคยแอบอิงกลับเมินไม่เดินผ่าน
ที่เคยยิ้มสรวลสันต์ทุกวันวาร ที่เคยหวานก็กลับขมระทมทรวง....
“มามือเปล่า-ไปมือเปล่า”อย่าเศร้าโศก กิเลส-โลกในมนุษย์ที่สุดหวง
“กอดกองขี้และซากศพ”พบภาพลวง รีบ”ตัดบ่วงโลกีย์”หลบหนีไป!!!
“เกิด-กำมือแน่นร้องไห้”บอกใจรู้- ว่า”ยึดอยู่-จิตหมายมั่น” จึงหวั่นไหว
“ตาย-แบมือ”ไม่ต้องถามบอกความนัย ว่า”ตายไปเหลือมือเปล่าเหมือนเจ้ามา”!!!
“ให้ปลงตกในชีวิต”สะกิดเจ้า- “เลิกมัวเมา”กอบโกยและโหยหา
“ลาภ-ยศ-สุข-สรรเสริญ-และเงินตรา” เมื่อ”มรณาก็สูญลับดับตามตัว”!!!
“ให้ปล่อยวางคืนโลก”สิ้นโศกเศร้า “กลับมือเปล่า”เป่าเสกมนต์ไว้บนหัว
แล้ว”ทำจิตเป็นอิสระ-ละตนตัว พ้นดี-ชั่ว”กลับโลกทิพย์”นิพพาน”เอยฯ.....
ที่มา : ชัย แสงทิพย์
[email protected]
ความเห็น (1)
กลอนเพราะมากคะ สะท้อนสัจจธรรมโดยแท้