คิดถึงชีวิตวัยมัธยม
"ชีวิตในวัยมัธยมเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งของชีวิต"
เป็นวัยแห่งการทดลอง ชีวิตมีอิสระเสรี เป็นวัยที่ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆเยอะที่สุด ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูก็คงจะไม่เชื่อ และก็คงจะไม่สนใจกับคำพูดเหล่านี้ แต่เมื่อหนูโตขึ้นและได้มาใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัย มันได้ทำให้หนูเรียนรู้ว่า ชีวิตหลังจากจบมัธยมแล้วมันก็เริ่มที่จะเข้าสู่ชีวิตของผู้ใหญ่ จะทำอะไรก็ต้องรู้จักคิดให้มาก อยู่กับความเป็นจริงให้มาก จะทำอะไรตามแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆไม่ได้ เมื่อย้อนกลับไปคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาแล้ว มันจึงทำให้หนูรู้สึกเสียดายจริงๆที่ใช้เวลาไม่คุ้มค่าเท่าที่ควร
ตลอดระยะเวลา 6 ปี ที่หนูได้อาศัยอยู่ใน"รั้วม่วงขาว" นับได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งของชีวิต มันมีทั้งความสุข ความทุกข์ ความสนุก ความเศร้า ความดีใจ ความเสียใจ และอีกหลายๆความรู้สึกอีกมากมายคละเคล้ากันไป ถ้าจะให้บรรยายแล้วมันก็คงจะบรรยายได้ไม่หมดโรงเรียนนี้ได้ถ่ายทอดทั้งความรู้ ความคิด ปลูกฝังจิตสำนึกที่ดี คุณธรรม ศีลธรรม รวมทั้งความรักสถาบัน เรียกได้ว่าไม่ได้แค่สร้างนักเรียนที่มีแต่ความรู้ แต่ยังสร้างคนที่ดีให้แก่สังคมอีกด้วย
และสุดท้ายซึ่งเป็นความประทับใจที่สุดของหนูในช่วงชีวิตมัธยม นั่นก็คือคำว่า"เพื่อน" การที่ได้มาอยู่ใน"รั้วม่วงขาว"แห่งนี้ มันได้ทำให้หนูได้พบกับเพื่อนที่ดีมากมาย เพื่อนที่คอบรับฟังเวลาหนูมีปัญหา เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน ฝ่าฟันปัญหาต่างๆไปด้วยกัน เพื่อนที่ได้พูดคุย ได้เฮฮา ใช้เวลาที่สนุกสนาน เรียกได้ว่าถ้าหนูไม่ได้มาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ ก็คงจะไม่ได้เจอกับเพื่อนดีๆเหล่านี้มากมาย หนูเชื่อว่าการที่หลายๆคนยอมมาโรงเรียนแต่เช้า ต้องยอมตื่นทั้งที่ไม่อยากตื่น คงไม่ใช่แค่ว่าเพราะพ่อแม่อย่างเดียวเท่านั้น แต่เพราะว่าการได้มาเจอกับเพื่อนๆ ได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน หรือไม่ว่าจะเป็นเหตุผลอื่นๆ แต่เหตุผลเหล่านั้นก็คงจะมีเพื่อนเป็นส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน หนูกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า หากชีวิตมัธยมของทุกๆคนนั้นขาดคนที่เรียกว่าเพื่อนไปแล้ว มันก็คงจะไม่เรียกว่าชีวิตมัธยม และก็คงจะเป็นที่น่าเสียใจ ที่ต้องพลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งของชีวิตไปอย่างน่าเสียดาย
ความเห็น (1)
เพื่อน- คือผลพวงของการใช้ชีวิต
และเป็นความทรงจำที่มีลมหายใจเสมอ