วิปัสสนา

กว่า 17 ปีมาแล้วที่ไม่ได้นั่งสมาธิ หรือหมดศรัทธาในพิธีกรรมใด ๆ ทางศาสนา สองสามวันมานี้เป็นช่วงเวลาที่ได้อยู่กับตัวเอง ดูโทรทัศน์ ทำงานต่าง ๆ และพิจารณาตนเอง ในระหว่างที่กำลังดูรายการโทรทัศน์รายการหนึ่งก็พบว่ามีความน่าสนใจเพราะมีหลายสิ่งที่คล้ายกับตนเอง รายการนั้นเป็นรายการเจาะใจ ออกอากาศไปเมื่อหลายสิบปีก่อน สัมภาษณ์ผู้หญิงเก่งที่ชื่อ เหมียว วรัตดา ภัทโรดม ผู้ซึ่งรู้จักมาก่อนแล้วผิวเผินจากการดูรายการ SME ตีแตกที่เธอเป็นกรรมการตัดสิน

ใบหน้ายิ้ม อิ่มสุขของเธอในรายการเกี่ยวกับธุรกิจนั้น ดูแตกต่างจากกรรมการท่านอื่น ๆ ที่อยู่ในวงการธุรกิจ หลังจากได้ดูบทสัมภาษณ์รายการเจาะใจทำให้ถึงบางอ้อว่าจริง ๆ แล้วเธอได้ผ่านการล้างจิต หรือการนั่งวิปัสสนา อยู่เป็นประจำ

อันที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าตนเองจะไม่เคยพิจารณาตนเอง เพราะทุก ๆ วันต้องมีการทบทวนสิ่งที่ผ่านมาในแต่ละวัน พิจารณาสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดีของตนเอง และหลายครั้งที่พบว่าอุปสรรคใหญ่เกิดจากอัตตาของตนเอง ไม่ใช่สิ่งอื่น แต่ไม่เคยมีครั้งใดที่จะเริ่มต้นแก้ไขอย่างจริงจัง จนกระทั่งได้เห็นตัวอย่างผู้หญิงเก่งที่ประสบความสำเร็จเร็ว ทำให้มีอัตตาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยยังเรียนประถมฯ มัธยมฯ ฉันเป็นเด็กคนหนึ่งที่สวดมนตร์ นั่งสมาธิ เป็นประจำ เพราะถูกสอนมาจากโรงเรียนว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เด็กดีควรประพฤติปฏิบัติ เห็นผลชัดเจนในช่วงมัธยมปลาย ที่กลายเป็นคนที่คิดดี พูดดี และปฏิบัติดี ไม่เคยมีคำหยาบออกจากปาก หรือเรียกได้ว่าพูดไม่เป็นเลย เพราะสรรหาคำพูดเหล่านั้นมาพูดไม่เป็น ทั้งยังเป็นนักฟังที่ดี และพยายามทำแต่สิ่งดี ๆ กับคนรอบข้าง

จนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย คำถามทางปรัชญาที่เลือกเรียน ตั้งคำถามมากมายกับสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ ประกอบกับประสบการณ์กับสังคมที่กว้างขึ้นทำให้ตัวตนเริ่มเปลี่ยนไป และเลิกทุกสิ่งที่เคยทำมาทั้งหมด และเลือกที่จะไม่นับถือศาสนาใด ๆ บอกกับตนเองว่า จะเลือกแต่สิ่งดี ๆ ของแต่ละศาสนามาปรับใช้ ซึ่งหลายสิ่งดำเนินไปด้วยดี ชีวิตเจริญก้าวหน้า แต่สิ่งหนึ่งที่ถดถอยลงคือสภาวะจิตใจ

การเลือกปฏบัติดีในสังคมนั้นเป็นการปฏิบัติทางกาย กับสภาพแวดล้อมและกับบุคคลรอบข้าง แต่เราลืมที่จะปฏิบัติดีกับใจตนเอง แต่ใช่ว่าการเรียนปรัชญาจะไม่ใช่สิ่งดี เพราะสามปีครึ่งในมหาวิทยาลัยก็ทำให้ฉันค้นพบตนเอง และนำทักษะที่ได้จากการเรียนรู้นั้นมาดำเนินชีวิตได้อย่างดี

#สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วล้วนดีทั้งสิ้น

หลายวันก่อนพยายามที่จะเขียนเรื่องราวมากมาย แต่ไม่สามารถที่จะนั่งลงและมีสมาธิแน่วแน่กับสิ่งที่เขียนได้เลย แต่วันนี้หลังจากเฝ้ามองจิตใจตนเอง ทำให้พบสิ่งหนึ่ง การได้นั่งมองลมหายใจตนเองนั้น ทำให้พบว่าตัวเรานั้นก็มีเพียงแค่ลมหายใจ ซึ่งเหมือนกันกับมนุษย์ผู้อื่นทุกคน อัตตาที่มีมากมาย คือการมีเพียงแค่ลมหายใจ ความเก่งกาจ ความสำเร็จที่บอกตนเองว่าได้มานั้น จริง ๆ แล้ว คือความสำเร็จของการมีลมกายใจเข้าออกอยู่

ครั้งนี้ถือเป็นการชำระล้างจิตใจครั้งแรกตั้งแต่หยุดไปเมื่ออายุ 17 ปี และหลังจากเวลาผ่านไป 17 ปี จึงเป็นดั่งนิมิตรหมายอันดีให้สามารถนำพาตนเองให้กลับมาปฏิบัติดีกับทั้งกายและใจตนเองอีกครั้งหนึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตจะวนเวียนอยู่กับเลขจำนวนนี้จนน่าประหลาดใจ หรือเพราะใกล้วันเกิดที่จะมาถึง ซึ่งก็คือวันที่ 17