วันที่ 20 การเยี่ยมบ้านภาคสอง ( 14 มิถุนายน 2559 )

สวัสดีวันอังคารสีชมพู

วันนี้ยิ่งกว่าวันจันทร์ เมื่อวานยังมีครูเข้ามาสอนบ้างในคาบต่างๆ

แต่วันนี้ ครูทุกคนต่างเตรียมพร้อมสำหรับการประเมิณสภาพรุ่งนี้ วันนี้เลยเฝ้านักเรียนทั้งวัน ไม่มีการเรียนการสอนเลยค่ะ แต่เราก็มีความพยายามสูงเหลือเกิน

พยายามแลกกับเพื่อนนักศึกษามาเฝ้าห้องเเทน เพื่่อ ไปสอนคณิต

เยี่ยมบ้าน รอบที่สอง วันนี้ไปกับครูพี่เลี้ยงกับเพื่อนนักศึกษาอีกคนนึง

ด้วยรถจักรยานยนต์เช่นเดิม แต่วันนี้ไม่มีฝนตกนะค่ะ รอดตัวไป

วันนี้ไปเยี่ยมบ้านเด็กที่อยู่แถวอีกโซนหนึ่ง ที่แตกต่างจากเด็กชุดเมื่อวาน

ส่วนมากเด็กวันนี้จะเป็นเด็กชนเผ่า และ เด็กเชื้อชาติอื่น

ที่พักที่อาศัยส่วนมากจะเป็นห้องเช่า

บางที่ ก็จะอยู่รวมกันในพื้นที่หนึ่งๆ เช่น ชนเผ่าม้ง

การปลูกบ้าน แม้จะลงมาอยู่ข้างล่างที่ไม่ใช่บนดอย แต่ก็ยังมีกลิ่นอายของความเป็นชนเผ่าอยู่

จะปลูกบ้านอยู่ติดๆกัน ไม่มีรั้ว ให้บรรยากาศเหมือยอยู่บนดอยจริงๆ

เด็กบางคนมีสภาพความเป็นอยู่ที่ลำบากมาก

มาเห็นกับตาของตัวเอง บางครั้งยังรู้สึกอ่อนใจ ทั้งสงสาร อยากช่วย

แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้

แต่มีสิ่งหนึ่งทีฉันเห็นก็คือ เด็กเหล่านี้ไม่เคยที่จะหยุดยิ้มเลย แม้ว่าจะลำบากมากแค่ไหน

เขามีความสุขอยู่เสมอ ฉันกลัว กลัวว่าบางครั้ง รอยยิ้มเหล่านี้จะหายไป

ความสดใสเหล่านี้จะหายไป คงแย่น่าดู ถ้าโลกนี้ขาดรอยยิ้มของเด็กๆที่ไร้เดียงสา

และภารกิจเยี่ยมบ้านยังคงจะมีต่อไป ...........

หลังจากเยี่ยมบ้านเสร็จ ก็กลับมา โรงเรียน เพื่อช่วยครูในโรงเรียนเตรียมงานสำหรับการประเมินสภาพรุ่งนี้ เป็นงานเตรียมเอกสาร

ทำสื่อเล็กๆน้อยๆ ไปจนถึงพิมพ์งาน

งานดูไม่มาก แต่ยาวนาน กลับออกจากโรงเรียนประมาณ เที่ยงคืนกว่า

เป็นการอยู่โรงเรียนที่คุ้มได้อีก ชีวิตครูน้อยยยยย TT