เล่าเรื่องชีวิต (๒) ชีวิตที่จดจ่อ
วิถีชีวิตในช่วงนี้...
- ตื่นนอนภาวนา
- สวดมนต์ทำวัตรเช้า
- ทำ/นำอาหารถวายพระ
- ทำงานจากด้านนอกเรียนรู้สู่ด้านใน --> ปฏิบัติธรรมผ่านวิถีชีวิตการทำงาน
- ภาวนา
- สวดมนต์ทำวัตรเย็น
- เขียนหนังสือ / เขียน Reflection
หากเมื่อย้อนดูกิจวัตร ดูจะเป็น Routine แต่...แท้ที่จริงแล้วมีเรื่องราวอณูเล็กๆ เกิดขึ้นมากมาย
ชีวิตช่วงนี้ของข้าพเจ้าได้รับโอกาสจากพระอาจารย์ร่วมเรียนรู้และบ่มเพาะศีลธรรมในโครงการสามเณรภาคฤดูร้อน หน้าที่ของข้าพเจ้าเป็นผู้สนับสนุนและถอดบทเรียนกระบวนการ และมีกิจกรรมสะท้อนกระบวนการเรียนรู้จากสามเณร (Reflection)
๙ วันที่ผ่านมาเมื่อข้าพเจ้าได้นำเทคนิคการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (Share&Learning) และกระบวนการสะท้อนรู้สะท้อนใจ (ตั้งชื่อใหม่ขึ้นมาเอง ; Reflection) ทำให้มองเห็นปรากฏการณ์ความงดงามและการเติบโตด้านในของสามเณร กระบวนการบ่มเพาะที่พระอาจารย์พี่เลี้ยงนำพา อาจไม่ได้เป็นแบบแผนตามทั่วๆ ไป หากแต่ยึดสภาวะที่เป็นธรรมชาติของสามเณรแต่ละรูปเป็นหลัก แต่ก็ยังคงอยู่ภายใต้ข้อวัตรปฏิปทาตามทางดำเนินที่พึงเป็นและดำเนินไป
สามเณรส่วนมากอายุระหว่าง ๑๐-๑๖ ปี เป็นวัยเด็กไปจนถึงวัยรุ่น
สิ่งที่เป็นลักษณะร่วมของสามเณรคือ ความผูกพันกับวัด เพราะ ๗๐% คือ หน่อกล้าจากโครงการบ่มเพาะต้นกล้าศีลธรรมเมื่อหลายปีก่อน
ปีนี้มีความมุ่งมั่นและมีศรัทธา...อยากมาบวชเอง
มากกว่า ๘๐ เปอร์เซนต์ที่เป็นเด็กที่เติบโตจากการเลี้ยงดูจากปู่ย่าตายาย ...หรือแม่เลี้ยงเดี่ยว ข้าพเจ้าวิเคราะห์จากมุมส่วนตัวของตัวเอง มีความเห็นว่าเด็กๆ มีพื้นฐานด้านดีเยอะมาก เราทำหน้าที่เพียงบ่มเพาะพลังด้านนี้ให้เติบโต และเมื่อพลังด้านดีนั้นเติบโต ด้านไม่ดีก็จะเหี่ยวหดหายไปเอง
หลายวันมานี่ ...ข้าพเจ้าจิตจดจ่ออยู่กับสิ่งนี้
แม้มีเรื่องราวที่น่ากระเทือนใจมากมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้จิตใจข้าพเจ้าหวั่นไหวออกจากเป้าหมาย
การได้ร่วมซึมซับและเรียนรู้ไปพร้อมๆ กับสามเณร คือ โอกาสที่เปี่ยมล้นแห่งคุณค่าของชีวิตที่ได้เกิดมาและได้รับโอกาส
สิ่งที่ตั้งใจกับตนเอง คือ การทยอยถอดบทเรียนที่ปรากฏขึ้นของสามเณร
งดงามและยิ่งใหญ่ ของชีวิตที่มีโอกาสได้มาพบ มาเห็น มาบ่มเพาะปัญญาและเมตตา
...
๑๐ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๙
ความเห็น (1)
อยากจะมาขอความรู้ค่ะว่า เราจะสอนลูกชายวัน 9 ขวบให้รู้จัก meditate ได้โดยวิธีใดบ้างค่ะ