(81) แตกต่างสู่การเชื่อมโยง

ภารกิจที่ทำ...

• ทำวัตรปฏิบัติของช่วงเช้า
• ทำงานคลินิคจิตเวช
• ภาวนา
• ทำวัตรปฏิบัติในช่วงเย็น

วันนี้ไม่ได้นำอาหารไปถวายพระที่วัด เนื่องจากว่าทางวัดได้รับการนิมนต์จากหมู่บ้านที่ติดวัด ชีวิตช่วงเช้าจึงดูเหมือนจะมีภารกิจลดลง ทำให้ได้ใคร่ครวญในตนเองหลายเรื่อง และชีวิตช้าลง การพักผ่อนในค่ำคืนให้ความรู้สึกคล้ายลงสนามวิ่งระยะไกลมาอย่างยาวนานและได้พักเต็มที่ ได้ทานข้าวที่บ้านแม้ว่าแม่เพิ่งจะกลับมาจากปฏิบัติธรรมและพักผ่อนไม่กี่ชั่วโมง แต่แม่ก็ลุกมาทำกับข้าวให้ลูกทาน ... "นี่ล่ะหัวใจแม่หัวใจพระโพธิสัตว์อย่างแท้จริง..."

การทำงานที่คลินิกในช่วงครึ่งเช้าแรกของวัน ให้ความรู้สึกถึงการรักษาสติอย่างมาก เพราะการทำงานท่ามกลางกระแสของความเจ็บป่วยทางด้านจิตใจส่งผลต่อการเร้าทางความคิดและอารมณ์อย่างมาก ข้าพเจ้ามีความเชื่อส่วนตัวว่า ถ้าเรานิ่งเย็นพอ ก็จะสามารถโน้มน้าวสภาวะอารมณ์และจิตใจของผู้ป่วยให้เย็นลงและว้าวุ่นลดลง แม้ว่าวันนี้จำนวนผู้ป่วยจะเยอะมาก การทำงานเป็นทีมที่สอดรับกันก็สามารถช่วยให้การทำงานลุล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาที่ทำงานในลักษณะงานบริการเช่นนี้ข้าพเจ้าจะนึกถึงพี่น้องๆ ที่ทำงานตามพื้นที่ต่างๆ คงจะเหนื่อยอย่างมาก และอาศัยความอดทนค่อนสูงต่อเนื่องในระยะเวลาอย่างยาวนานในการเยียวยาผู้ป่วย ไม่ว่าจะเป็น แพทย์ พยาบาล เภสัช หรือแม้แต่บุคลากรที่ทำงานที่ชุมชน...

ภารกิจในการจัดการ Re-Med สำหรับวันนี้เสร็จลงอย่างรวดเร็วภายในเวลาบ่ายสองโมง ...มีหลายอย่างที่ข้าพเจ้าทำให้ความซับซ้อนในการดำเนินงานลดลง การตรวจสอบยาและคัดกรองจำแนกผู้ป่วยออกเป็นสองกลุ่มตามการตรวจของแพทย์ โดยอาศัยเวลาว่างทำล่วงหน้า พอถึงวันที่ต้อง Re-Med ขั้นตอนและระยะเวลาในการงานก็ลดลง เพียงแค่ปริ๊นใบสั่งยาและคัดลอกยาลงใบประวัติผู้ป่วย ก็เสร็จ... เพราะช่วงที่ใช้เวลานานส่วนใหญ่จะเป็นตอนเช็คยาและคัดแยกผู้ป่วยตามกลุ่มแพทย์ ถ้ามาทำพร้อมกันในวันเดียวจะโหลดและใช้เวลานาน

ตอนเย็นกลับเข้าวัด...ดูแลต้นไม้ที่ปลูก จากนั้นก็เข้าสู่วิถีการภาวนา อากาศดูเหมือนจะเย็นลงไม่ร้อนอบอ้าวมาก จากภาพของความแตกต่างพื้นที่ที่ชุ่มชื่นและไม่ไกลกันนั้นกลับแห้งแล้ง... สะท้อนคิดและความรู้สึกแก่ข้าพเจ้าอย่างมาก ทำให้เกิดตระหนักในตนเองในเรื่องการแบ่งปันและเยียวยาวิถีแห่งความชุ่มชื่นและเบิกบาน จากนั้นจึงได้วางแผนการปรับพื้นที่บริเวณโซนภาวนา ...รวมไปถึงการปรับเรื่องปฏิสัมพันธ์กับผู้คน เมื่อสภาวะจิตที่เรามีกำลังมากพอสามารถที่จะแบ่งปันผู้คนได้ก็น่าพึงทำ การนำพาความสร้างสรรค์และการมองโลกในแง่บวก

ตอนเย็นแม่เล่าอาการของอาที่ไม่สบายให้ฟัง ชื่นใจแม้มีการเปลี่ยนแปลงในทางเล็กน้อยแต่ก็นำมาซึ่งความยินดี เมื่อไรก็ตามถ้าเราได้ทำเต็มที่ในเรื่องราวต่างๆ ผลลัพธ์ที่ออกมาไม่ว่าจะเป็นอย่างไร หัวใจนี้ก็แช่มชื่นเสมอ(บอกและย้ำตนเอง)

...

๒๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

เมื่อหันหน้าเข้ามามองกระต๊อบภาวนาตนเองช่างให้ความรู้สึกร่มเย็น ร่มรื่น...

และเมื่อมองไกลออกไปภาพของความแห้งแล้ง..สะท้อนใจเหลือเกิน