(70-71) บันทึกชีวิตใหม่

เช้านี้ตื่นนอนที่บ้านวัตรปฏิบัติเช่นเคย ตื่นนอนตีสี่ ...เมื่อหลายปีจำได้ว่าฝันถึงองค์พระหลวงตาท่านมายืนอยู่ปลายเท้า ในตอนนั้นสะดุ้งตื่นซึ่งก็เป็นเวลาตีสามจึงลุกขึ้นมาเตรียมอาหารไปที่วัดป่าบ้านตาด(ขอนแก่น--->อุดร)

เช้าวันนี้ก็เช่นกัน...ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงภายในที่เคยได้ยินหลวงตาท่านเทศน์ "นอนอิ่มแล้วก็ตื่น คนน่ะพอมันรู้สึกตัวก็แสดงว่านอนพอแล้วอิ่มแล้ว" ข้าพเจ้าบอกตนเองทันทีว่าแล้วจะมานอนแช่อยู่ทำไม ก็ตื่นมาทำวัตรเช้าสิคะ...สวดมนต์ครบชุดใหญ่ ประมาณตี๕ เข้าครัวหุงข้าวกล้องผสมด้วยข้าวขาวเบรคไม่ให้เป็นฤทธ์ร้อนมากเกินไป เตรียมผักสารพัดผักนึ่งพร้อมกับไข่ ตั้งแต่ได้หม้อนึ่งตั้งเวลาตอนปีใหม่จับฉลากได้ ทำให้การทำอาหารสะดวกขึ้นเยอะ ส่วนผักได้มาจำนวนมากจากร้านโครงการหลวงที่สนามบินเมื่อวานนี้... นอกจากจะได้ผักปลอดสารถวายพระแล้ว ยังได้ทำบุญกับองค์ในหลวงท่านด้วย

เมื่อทุกอย่างพร้อมออกจากบ้านประมาณ ๖.๔๕ ใช้เวลาไม่นานในระยะทางเกือบ ๒๐ กิโลเมตรถึงวัดประมาณ ๗ โมงกว่า วันนี้ที่วัดคนไม่เยอะ หลวงปู่ไม่อยู่ท่านมีกิจนิมนต์ที่กรุงเทพ ส่วนพระอาจารย์รองจากท่านพระอาจารย์วังและพระภิกษุบางส่วนไปกิจนิมนต์งานโยมแม่พระอาจารย์วัง การทำภารกิจเช่นนี้ทำให้รู้สึกเต็มอิ่มเสมอเพราะแม่จะทำอาหารให้หลายอย่างหลายหม้อข้าพเจ้าทำเสริมด้วยและที่สำคัญแม่ได้มีโอกาสทำอาหารถวายพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ...แต่ในขณะเดียวกันหลังเตรียมอาหารเสร็จแม่ก็จะไปเดินตลาดก็ยังคงใส่บาตรพระเณรด้วย

ข้าพเจ้าหิ้วเอาห่อข้าวมาทานที่ทำงานจะได้ไม่สายมากและที่สำคัญมาเช้าๆ ทำให้เลือกที่จอดรถได้อย่างสบายๆ...หลังทานข้าวเสร็จลองเทสต์การใช้มินิไอแพดและปากกาบลูทูธสเก็ตภาพและเขียนแบบโมเดลภาพเล็กๆ ถ้าเครื่องนี้ทำได้ก็จะได้ไม่ต้องซื้อ iPad Pro ซึ่งมีราคาแพงพอสมควร ปรากฎว่าได้ผลเกินความคาดหมาย จบเรื่องการซื้ออุปกรณ์ตัวใหม่

เมื่อวานนั่งฟัง อ.โจ เล่าถึง...เวลาที่อ่านงานหรือคิดอะไรบางอย่างอาจารย์จะวาดภาพออกมา ทำให้นึกย้อนตนเองว่า ข้าพเจ้าก็มักจะใช้วิธีเขียนเป็นภาพโมเดลออกมา...คล้ายกำลังสรุปรวบยอดภาพเรื่องราวทั้งหมดที่เราได้อ่าน อาจารย์โจเล่าสั้นๆว่าทำงานบน iPad Pro สะดวกมาก ขณะเดียวกันงานที่ข้าพเจ้าทำไม่ได้ใช้อะไรมากมายในเครื่องดังกล่าว จึงลองมาทดสอบจากอุปกรณ์ที่มีก่อน ถือว่าใช้ได้เป็นที่พอใจจึงเป็นจบโครงการการจ่ายเงินในราคาแพง

คั่นกลางงานที่ติดพันมีคนไข้ถูกส่งมาคลายเครียด...ได้ฝึกตั้งใจฟังคนไข้ยุติสนามรบตามที่ อ.หมอนิมิตร เปรียบเปรยให้ฟังเมื่อวันก่อน ชอบสภาวะนี้มากให้ความรู้สึกว่าคนไข้เป็นคนสำคัญ ก่อนที่จะนัดผู้ป่วยถามความต้องการและความสะดวกก่อนว่าสามารถและยินดีที่จะมาพบแพทย์อีกครั้งในวันจันทร์ไหม เพราะถ้าส่งกลับไปที่เดิมคนไข้เล่าว่าหมอก็เปลี่ยนยาให้แล้วและเมื่อทานแล้วรู้สึกไม่สุขสบายในตัวเอง หากเป็นเมื่อก่อนก็จะนัดเลยคล้ายสั่งกึ่งบังคับคนไข้...เหตุการณ์นี้ดีมากๆ คล้ายข้าพเจ้าได้รับการทดสอบจากสถานการณ์จริงถึงการเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่ได้ไปร่วมเรียนรู้ในงาน HA Forum

ก่อนเลิกงานแวะไปดูอาซึ่งนอนป่วยด้วยเส้นเลือดในสมองแตก เกิดปิติอย่างยิ่งเรียกแล้วอาลืมตาตอบสนองและวันนี้ยกมือและจับมือเบาๆ แม่เล่าว่า...วันนี้ปาฏิหาริย์อายกมือได้สูงและมีพลังกว่าทุกวัน...ข้าพเจ้าบอกอาว่า ให้นึกถึงความดีงามที่อาทำ นึกถึงพระรัตนตรัยและบุญกุศลที่อาทำมา มาช่วยหล่อเลี้ยงพลังใจและยังได้โอกาสแนะนำญาติเตียงข้างๆ ที่มีภาวะการเจ็บป่วยคล้ายกัน

ตอนเย็นวันนี้เสร็จภารกิจที่บ้านแล้วก็กลับเข้าไปนอนวัด

ก่อนมาเขียนบันทึกนี้ก็ทำวัตรเย็น และภาวนา

๑๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

Note; บันทึกที่ ๗๐ ไม่ได้เขียน...เป็นวันเดินทางกลับจากไปร่วมงาน HA Forum และมีความทรงจำอันงดงามเกิดขึ้นมากมาย

๑๐ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙. "เล่าด้วยภาพ