(20) ตั้งใจและเต็มเปี่ยม

วันที่ ๒๐ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๙

.........................................

วันนี้ข้าพเจ้าตื่นตี ๔ ตามปกติเช่นเคย ภารกิจที่เริ่มต้นคือ การตั้งสติเรียงลำดับว่าจะทำอะไรก่อนหลังในวันนี้บ้าง การพิจารณาเช่นนี้ใช้เวลาไม่นาน

คล้ายกับว่า ...มีการจัดลำดับไว้บ้างแล้วจากความปกติของการใช้ชีวิต...

จากนั้นก็เตรียมอาหารสำหรับไปถวายพระที่วัด (วัดป่าหนองไคร้) ช่วงหลังการ set เวลาลงตัวดีมากขึ้นกว่าเดิมวัดห่างไกลจากตัวเมืองประมาณ ๒๐ กิโลเมตร ข้าพเจ้าสามารถที่จะไปถวายอาหารก่อนและกลับมาถึงที่ทำงานประมาณ ๗ โมงครึ่ง (เส้นทางนี้ฝึกฝนเข้าปีที่ ๘)

ทดลองมาได้ช่วงเวลาหนึ่งแล้ว ...ทำให้ไม่ต้องทิ้งภารกิจอันเป็นข้อวัตรปฏิบัตินี้ของตนเอง และกลับมาทันเปิดคลินิคจิตเวช เพื่อรับบัตรนัดจากผู้ป่วย...

พอทำได้ จัดการได้ ความยุ่งยากก็หายไป ...เหลือแต่ความมุ่งมั่นและความตั้งใจที่เกิดขึ้น

ตามปกติแล้ววันนี้ไม่มีคลินิค ...แต่วันนี้พิเศษเพราะเป็นวันที่จิตแพทย์มาออกตรวจ โดยได้รับความอนุเคราะห์อย่างยิ่งมาตรวจเดือนละ ๑ ครั้ง ข้าพเจ้ารับอาสารีบมาสแตนด์บายเคลียร์งานบริการในช่วงเริ่มต้นไว้ให้ ก่อนขึ้นห้องประชุมทำ workshop R2R การจัดการถ้าเราสามารถวางแผนไว้ได้ดี ทุกอย่างก็ลื่นไหล คนที่มาทำงานต่อก็สามารถมาได้ด้วยความสบายใจไม่กดดัน และไม่ทุกข์บีบคั้นมากจากการทำงาน...

กระบวนการ R2R ที่ทำ workshop วันนี้ (phase ที่ 3) ก็ดำเนินไปด้วยดี เห็นความมุ่งมั่นและตั้งใจ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากการเรียนรู้ดีเกินความคาดหมาย...

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มีเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา และปรากฏการณ์หนึ่งที่ข้าพเจ้าได้พบเสมอ คือ ความเชื่อเหลือและเกื้อกูลกัน

ข้าพเจ้าชอบนิทานเซนเรื่องหนึ่งที่ พระอาจารย์ไพศาล วิสาโลท่านเขียนไว้ "การไม่กำจัดวัชพืชแต่ใช้การปลูกพืชที่เป็นประโยชน์แทน...เมื่อพืชที่เป็นประโยชน์เกิดวัชพืชก็จะไม่มีพื้นที่ที่จะเกิด" ก็เช่นเดียวกัน ...ในความดีงาม เมื่อไรก็ตามเราพยายามใช้เวลาที่มีอยู่ของชีวิตบ่มเพาะความดีงามผ่านการกระทำ .ผ่านการปฏิบัติ โอกาสของการที่จะทำความไม่ดีก็จะไม่มีโอกาสได้เกิด ...ในแนวทางเช่นนี้ ข้าพเจ้าได้ซึมซับอยู่เสมอจากองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่เมตตาทำให้ดูทำให้เห็นเป็นแบบอย่าง

การทำ R2R ก็เช่นเดียวกัน ...เป็นการเปลี่ยนมิติการทำงานที่เต็มไปด้วยความเหนื่อย ความเครียด และความกดดันต่างๆ นานา ปรับมาเป็นใช้เวลาในการครุ่นคิดไตร่ตรองและใคร่ครวญในการงานแทน เปรียบแล้วก็เหมือนการปลูกพืชที่ดีแทนที่จะปล่อยให้วัชพืชเกิดขึ้น

หลังจากเสร็จการทำกระบวนการแล้ว ...ข้าพเจ้าก็ย้อนกลับไปห้องทำงาน และลงมือทำเอกสารและเตรียมความพร้อมสำหรับการมาเยี่ยมของศูนย์ HA

จากนั้นหลังเลิกงาน ...ก็ขับรถกลับไปที่วัดอีกครั้ง เพื่อ...พักกายพักจิต คลายสิ่งต่างๆ ที่เป็น toxin ในจิตใจให้สลายไป

กลับเข้าบ้านอีกครั้งในตอนเย็น...

ใคร่ครวญกับตนเองวันนี้ จัดว่าเป็นวันที่คุ้มค่าอีกหนึ่งวันที่ได้ทำเต็มที่กับตนเอง ปราศจากความขุ่นมัว แปรเปลี่ยนความขุ่นต่างๆ มาเป็นความตั้งใจและความมุ่งมั่น จัดลำดับการทำงาน และเมื่อเราสามารถทำได้ตามที่วางแผนไว้ ปิติสุขก็เกิดขึ้นในใจ ...ในส่วนที่ไม่เป็นไปตามแผน ก็มาใคร่ครวญว่าติดขัดตรงไหน เพื่อที่ว่าวันข้างหน้าจะได้ไม่ทำอีก...

การฝึกฝนเช่นนี้ ...ทำให้ชีวิตช้าลง ...แต่เต็มเปี่ยมมากขึ้นท่ามกลางเรื่องราวและภารกิจที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย

...

AAR