I am the ENGINEER.


I am the ENGINEER.

I am the ENGINEER.

เพราะการทำงานนั้นมีหลายรูปแบบ เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันจะออกมาแบบไหน
ในทุกๆ วันที่ผ่านมามีทั้งวันที่เรามีความสุขกับงาน ทั้งหัวเราะ ทั้งพยายามที่จะทำมันให้สำเร็จ
หรือแม้กระทั่งจะต้องเสียน้ำตา หยาดเหงื่อ กับการทำงานที่ล้มเหลวและผิดพลาดไป
สิ่งทั้งหมดเหล่านี้เราทำไปเพื่ออะไร เงินหรือเปล่า? หรือทำเพื่อตำแหน่งและความก้าวหน้า
นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพยายามที่จะหาคำตอบให้ตัวเอง
แต่สำหรับฉันไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ฉันกำลังพยายามหาสิ้งนี้อยู่
สิ่งที่เรียกว่า "ประสบการณ์"

เฮ้อ......เสียงแบบนี้นะ คือการถอนใจเวลาที่เราเหนื่อยกับทุกๆ อย่าง โดยเฉพาะกับงานที่ต้อง
มีความรับผิดชอบที่สูง ฉันเฝ้าเดินทางไปกลับระหว่างจังหวัดระยองและชลบุรีเพื่อไปทำงาน
ที่ Site เขาบ่อยา แหกขี้หูขี้ตาตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เพื่อให้มาทันรถออกเวลาตีห้าครึ่ง
วันไหนตกรถ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะเป็นแบบไหน คำเดียวในสมองคือ ฉิบหายล่ะ
มันเหมือนกับคนที่เค้ารอเราเค้าคงไม่สามารถสานต่อในส่วนของเราได้
ตลอดเวลาที่ฉันทำงาน ฉันมีความสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน จะไม่ให้ทุกข์ได้ไง
ไปทำงานทุกวันก็โดยด่าทุกวัน เอาซะหน้าฉันแทบจะเปิดสวนสัตว์เขาบ่อยาได้ล่ะ
ฟังดูอาจเหมือนฉันทำงานได้ไม่ดีใช่ไหม? จริงๆ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เป็นเพราะในแต่วัน
ปัญหามันมีมากจนเราไม่สามารถแก้ได้ทุกปัญหาสำหรับคนๆ เดียว มันก็แหง่ล่ะฉันไม่ใช่
Iron Man, Super Hero ฉันเป็นเพียงคนอ้วนๆ คนหนึ่ง ดังนั้นมันจึงต้องหลายตำแหน่ง
เข้ามา Support ฉัน เพื่อเข้ามามีบทบาทและช่วยกันดูแลงานให้มันผ่านไปได้ในแต่ละวัน
ให้ทั้งลูกน้องและลูกค้า พึงพอใจ พูดง่ายๆ ก็คือ เราไม่ได้มาแบบเล่นๆ แต่เรามาเป็นทีม

งานของฉันคือ งานตั้งนั่งร้าน งานรื้อถอนนั่งร้าน งานปรับปรุงนั่งร้าน มี 3 ส่วนใหญ่ๆ
มองดูแล้วน่าจะไม่มีอะไรยุ่งยากเท่าไหร่ แต่ให้ตายเหอะ รายละเอียดมีมากนะจ๊ะ
ลองนึกตามกันนะ หากนั่งร้านตั้งไม่ได้มาตรฐานเมื่อเวลาเข้าไปใช้งาน นั่งร้านดันถล่ม
โอ้ย.....คุกเห็นๆ ข้าวแดงแกงร้อนมาเลยจ๊ะ เพราะแบบนี้นั้นแหละ ความใส่ใจ ความพิธีพิถัน
จึงต้องมาเป็นส่วนหนึ่ง ความ Special ของงานที่ต้องฝึกกันมาทั้งคนคำนวณ Calculation
ทั้งคนติดตั้งนั่งร้านจึงจำเป็นต้องมีความเข้าใจตรงกัน ไม่ใช่คนคำนวณออกแบบมาอย่างหนึ่ง
คนติดตั้งจะทำอีกอย่างหนึ่ง อย่างนี้ความบรรลัยจะไปไหนเสีย คงไม่พ้นคนใช้งานที่มีหวัง
ได้ไปพบท่านยมเอาเสียก่อน

เพราะนั่งร้านเราไม่ได้ตีความหมายว่าจะต้องตั้งบนพื้นดินเอาอย่างเดียว
บางที่เราก็ต้องขน Material ลงเรือ ไม่ว่าจะเป็นเรือหาปลา เรือโป๊ะ เพื่อไปตั้งกลางทะเล
ฉันก็พาลูกน้องนั่งเรือ ตุงเลง ตุงเลง ตุงเลง ไปตั้งนั่งร้านตรงพุกที่ใช้สำหรับถ่ายน้ำมัน
เราไปตั้งนั่ง้รานใต้พุก ก็ต้องรอน้ำทะเลลดระดับก่อน จากนั้นก็ใช้ช่างฝีมือเลยทำการต่อตัว
เหมือนนักกายกรรม ไต่ตามราวท่อนั่งร้านไป ทำเหมือนกับต่อ Lego ชิ้นต่อชิ้น
เอาโครงนั่งร้านให้ได้ก่อน จากนั้นก็ใส่แคลมป์ ใส่แผ่นปูกรีะดาน บางทีลูกค้าขอ Safety Net
เราก็จัดให้ขึงกันให้เต็มที่ ขึงไปขึงมา Safety Net กลายเป็นแห่จับปลาหมึกไปซะอย่างนั้น
เนี้ยแหละงานนั่งร้านงานเดียวมาซะครบรสเลยจ๊ะ ถามว่าเหนื่อยไหม? ปฎิเสธไม่ได้หรอกว่าไม่เหนื่อย
แต่มันมีความสุขตรงที่เราทำงานกับคนงานที่เข้าขา เค้าก็ไม่ได้คิดว่าเราเป็นคนอ้วน หน้ามึน
พวกเขาก็ตั้งใจฟังในสิ่งที่เราบอกดีนะ เขาก็ทำตาม บางทีเขาดื้อบาง เราเองก็ต้องมีไม้แข็ง
นี้ก็ผ่านมาล่ะเกือบปี อยู่ทำงานจนโครงการเพิ่งเริ่มสร้างจนป่านนี้งานทั้งหมดก็จะจบอยู่แล้ว
ถือได้ว่า Strong Stronger เลยทีเดียว มันได้ประสบการณ์จริงๆ

อยากขอบคุณสำหรับประสบการณ์ในที่แห่งนี้
สำหรับพนักงาน Office ที่ผันตัวเองมาทำงานหน้างานเต็มตัว

I am the ENGINEER.


PUKPUYWORM.

คำสำคัญ (Tags): #engineer#งานนั่งร้าน
หมายเลขบันทึก: 598150เขียนเมื่อ 5 ธันวาคม 2015 15:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม 2015 15:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท