เข้าพรรษา (64-80) ; วันที่หายไปและสิ่งที่ปรากฏ

วันที่ 2-18 ตุลาคม พ.ศ.2558

.....................................

วันที่หายไปจากความตั้งใจเขียนบันทึกถอดบทเรียนในช่วงเข้าพรรษา...มีสิ่งเข้ามากระทบและคลุกอยู่ในกิจต่างๆ มากมายและถาโถม

• เดินทาง
• เขียนหนังสือ...ตีพิมพ์
• อ่าน Paper งานวิจัย
• มีปัญหาของผู้คนมากมายเข้ามาให้ได้ร่วมช่วยคลี่คลาย
• order จากกัลยาณมิตร
• ....

แต่ในทุกขณะจิตคือ ความงวดเข้าของการภาวนา จิตจดจ่ออยู่ในสิ่งที่กำลังเผชิญ

ใจ...ที่หายใจเข้าและหายใจออกไม่เคยออกจากการภาวนา

วันนี้...

มีความรู้สึกคล้ายเผชิญกับสิ่งรอบตัวที่บีบรัด ขณะที่ภาวนา...อยู่กระต๊อบ

เสียงแห่งความอึกทึกเกิดขึ้นรอบทิศ...

ด้านหนึ่งเสียงลื้อทุบสังกะสี และอีกด้านหนึ่งที่ไม่ไกลกันมาก เป็นเสียงเลื่อยไม้

สลับกับเสียงของผู้คนที่ตะโกนคุยกันโวกเวก...

"เฮ้ย...อะไรกันนี่ วันแห่งการภาวนา ที่มีอันน้อยนิดของฉัน"...

"สติ" มาเร็วทันไว ได้คิดกับตนเองว่า ไม่ต้องหนี เผชิญหน้า นั่นไม่ใช่ความบังเอิญ ...จะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม

นั่งลงและเรียนรู้ใจตนเอง...ที่กำลังเผชิญเรื่องราวนั้น

สักพักไม่นาน...ใจก็เบา เบา เบา ...พอๆ กับเสียงดังของเลื่อย...

ตัวรู้หนึ่งผลุดขึ้นมาใจว่า ..."ฝึกซ้อมมาพอควรแล้วนี่คือการสอบ..."

ที่สุดของทั้งวัน ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ทิ้งออกไปจากเส้นทางภาวนา

17 วันที่ไม่ได้นั่งลงเขียนบันทึก เพราะยี่สิบสี่ชั่วโมงในหลายๆ วันติดต่อกัน ทำภารกิจแบบหามรุ่งๆ ...

จิตได้ฝึก ให้มีกำลัง ...มีสติ

เร่งงาน...จนต้องวางการเขียนบันทึกถอดบทเรียน

มาถึงวันนี้...กำลังของจิตได้สั่งสมมาพอที่จะตั้งรับอะไรที่มาแบบพร้อมๆ กันและถี่ได้

"ใจดวงนี้" เผชิญได้ ...และพร้อมที่จะเรียนรู้

...

18 ตุลาคม พ.ศ.2558