Peaceful Mind ตอนที่ 6
==================
ในสังคมเล็กๆ ที่เราชักชวนกันมาทำเรื่องที่ดีๆ ที่มันทำให้หัวใจคนทำงานอย่างเรามันชุ่มชื่น ด้วยการตั้งกลุ่มไลน์ที่อาศัยใจที่อาสามาช่วยกันแบ่งปันกำลังใจและความรู้ในแต่ละคนที่มี
หลายสัปดาห์ข้าพเจ้ามีโอกาสทั้งติดตามและเคยได้ลงไปพื้นที่ไปเยี่ยมผู้ป่วย จำได้ว่า ใบหน้าที่หม่นหมองและน้ำตาแห่งความท้อแท้จากคนที่เดินได้อยู่มาวันหนึ่งก็เดินไม่ได้
ทนทุกข์อยู่กับความเจ็บป่วยหลายเดือนไม่ยอมรับการรักษาจนเมื่ออาการทรุดจึงได้ตัดสินใจหอบหิ้วกันไปหาหมอ เมื่อถึงเวลานั้นความเจ็บป่วยก็ลุกลามไปมาก
กระบวนการรักษาเวลาที่ใช้ดำรงอยู่คือที่บ้าน ภาระการดูแลจึงเป็นญาติและหมอครอบครัว
การลงเยี่ยมพื้นที่ร่วมกัน...ทำให้เมล็ดพันธ์แห่งโพธิได้เติบโตในใจของทีม ยังคงเหนียวแน่นเชื่อมโยงกัน ปัญหาของผู้ถูกหยิบยกมาหารือกันอยู่บ่อยในไลน์กลุ่ม ได้แพทย์ พยาบาล นักกายภาพบำบัด และอีกหลายๆ ท่านมาร่วมกันใคร่ครวญพิจารณา เพื่อให้หมอครอบครัวได้ทำงานการดูแลผู้ป่วยเป็นไปในทิศทางที่เต็มเปี่ยมด้วยคุณค่า
คุณสุข...มีรอยยิ้มที่สดใสขึ้นในหลายๆ ภาพที่ถูกส่งมาให้ดูในไลน์ สามีผู้อุทิศตนใบหน้าดูดุเข้มแต่จิตใจประเสริฐมาก ทีมหมอครอบครัวที่ทำหน้าที่เกินภาระแต่สิ่งที่สัมผัสได้ คือ ความปรารถนาอยากให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลที่ดีที่เต็มที่
วันนี้ดูเหมือนแผลคุณสุขจะแปลกไป น้องไก่ผู้ซึ่งคอยเป็นหมอครอบครัวได้เล่าเรื่อง...ผู้ที่มีความถนัดในปัญหาก็ร่วมกันปรึกษา จนได้ช่องทางส่งผู้ป่วยพบแพทย์เชี่ยวชาญเฉพาะทาง
คนอื่นๆ พลอยได้รับความรู้ไปด้วย
มันดีมากๆ ที่มีสังคมเช่นนี้เกิดขึ้น มันทำให้เราได้ฝึกฝนการก้าวผ่านกรอบที่เราใช้ล้อมตนเองความมีอิสระดูเหมือนช่วยให้หัวใจเราอ่อนโยนและมีเมตตามากขึ้น เพราะทุกคนที่ช่วยกัน ต่างไม่ใช่ผู้มีหน้าที่...
นึกแล้วก็ยังรู้สึกอิ่มๆ อุ่นๆ ในใจ ทีมที่อยู่ใกล้ชิดผู้ป่วยก็ไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยว เพราะอณูแห่งการเกื้อกูลช่วยเหลือมีช่องทางให้คนทำงานได้ดั้นด้นทำสิ่งที่งดงามได้
...
9 มิถุนายน พ.ศ.2558
ไม่มีความเห็น