Peaceful mind & Healing

วันนี้ได้เกิดการตระหนักในบทบาทหนึ่งขึ้นมาคือ...

การทำหน้าที่ดั่งเป็นสะพานเชื่อมให้คนหน้างานด้านมิติเยียวยาทางจิตใจ-จิตวิญญาณได้เรียนรู้ร่วมกันกับระดับ Professional อย่างโรงพยาบาลมะเร็งอุบลราชธานีที่คร่ำหวอดในเรื่องนี้มานานนับหลายปี

เสียงตอบรับของผู้เข้าร่วมอย่างดีมาก

สะท้อนถึงความมีใจในงานนี้...

ข้าพเจ้าทาบทามติดต่อท่านวิทยากรมาหลายเดือนพร้อมวางแผนในงานนี้ แต่เนื่องด้วยท่านวิทยากรหลักอย่าง อ.ชลิยา วามะลุน (Ph.D Candidate) ป่วยและได้รับการผ่าตัดใหญ่รอจนท่านหายฟื้นตัวสุขภาพแข็งแรงจึงนัดหมายมาลงตัวในวันนี้ตามที่ท่านกำหนด

ชื่นใจที่วันนี้ได้ดำเนินการ...จัดงานนี้

อ.ชลิยาท่านชี้ให้เห็นถึงความเชื่อมโยงในการทำงานเป็นหนึ่งเดียวโดยยึดหลักผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง...เชื่อมโยงระหว่างโรงพยาบาลกับชุมชน

ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงคำพูดของ อ.หมอโกมาตย์ที่ว่า "การดูแลผู้ป่วยมิตินี้ไม่มีลำดับขั้นแต่ต้องอาศัยปัญญาของผู้ปฏิบัติงานว่าจะดูแลผู้ป่วยแต่ละรายอย่างไร..."

ซึ่งไปสอดคล้องกับอีกหลายๆ แนวคิดว่า ความสำเร็จของการทำงานเยียวยาด้านมิติจิตวิญญาณในขณะที่เผชิญความเจ็บป่วยคือ...ครอบครัวและชุมชนสำคัญ

ความไม่สำเร็จมักเกิดจากการแยกส่วนไม่รวมเป็นหนึ่งเดียว

ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้สะท้อนถึงการให้ความสำคัญกับเครือข่ายพลังชุมชน บุคลากร รพ.สต. อสม. และพยาบาลชุมชน ข้าพเจ้าอาศัยพลังอันเป็นฐานเดิมที่ทำงานด้านนี้มาอย่างเข้มแข็งสานต่อบูรณาการการงานเป็นหนึ่งเดียว

ไม่น่าเชื่อว่า

ภาคบ่ายผ่านไปจนถึงตอนเย็นทุกคนยังร่วมเรียนรู้ร่วมกัน

ความประทับใจที่เกิดขึ้นมาจากคณะวิทยากรที่มีทั้งความรู้และประสบการณ์ตรงมาถ่ายทอดให้เราได้เกิดทั้งศาสตร์และศิลป์ในการงานเพื่อชีวิตนี้

จุดเด่นของงานวันนี้สะท้อนอะไร?

สะท้อนถึงพลังคนทำงานที่ทำต่อเนื่องมาเชื่อมภาคนโยบายและหมุนเกลียวความรู้ต่อยอดให้ลึกลงไป

ข้าพเจ้าเรียกงานนี้ว่า Peaceful "ความสงบ"

ทำไมไม่เรียกว่า Palliative Care...ก็เพราะว่าอาจไปเกิดความซ้ำซ้อนในมิติที่ทำให้ตีกรอบจำกัดเกินไป

ข้าพเจ้าอยากมองไปกว้างและลึกซึ้งกว่าที่เป็นอยู่

peaceful คือเป้าหมายที่ปรารถนานำพาผู้ป่วยไปให้ถึง

การทำงานที่สะท้อนถึง

"เป็นหนึ่งเดียว"

คือ บทสรุปของงานวันนี้