"ที่สุดของความพยายาม"

การกระทำหรือพฤติกรรมทุกอย่างของเราในวันนี้ ส่งผลต่อชีวิตเราในอนาคตทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นทางบวกหรือทางลบ ซึ่งหากเราเรียกให้สวยหรู ก็คือ การประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลวนั่นเอง ซึ่งมันก็ขึ้นกับการกระทำนั้นของเรา ว่า ดีหรือไม่ดีแค่ไหน เหมาะควรหรือไม่ และ มีผลกับเราเพียงระยะสั้นๆ หรือระยะยาว ถึงยาวมากๆ จนถึง โลกหน้า (อาคีเราะห์) เพราะความคิดเรานี่แหละ ที่เป็นตัวกำหนด การกระทำของเราเอง

ความคิดเรา จะส่งผลต่อความพยายามของเรา ความพยายามของคนแต่ละคน ไม่เท่ากัน และ "ที่สุดของความพยายาม" ก็ไม่เท่ากัน และในเรื่องแต่ละเรื่องที่เราทำก็ไม่เท่ากันอีก คุณภาพของคน ประสิทธิภาพของคน เลยต้องวัดกันที่ "ที่สุดของความพยายาม" ของคนแต่ละคนนี่แหละ

หากใครก็ตามที่สามารถทำความเข้าใจบทบาทหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี และสามารถเชื่อมโยงในทุกๆ บทบาท และหน้าที่ที่ตัวเองทำ และตัวเองเป็น ไปถึงโลกหน้า (อาคีเราะห์) ได้ นั่นหมายถึง เราจะตั้งใจทำทุกๆ หน้าที่ ทุกๆ บทบาทในโลกนี้ (โลกดนยา) แล้วโยงไปถึงโลกหน้าได้หมด เมื่อนั้นแหละ ที่เราจะเกิดความพยายามในทุกๆ บทบาทและหน้าที่มากขึ้น และในที่สุดก็อาจจะเพิ่ม "ที่สุดของความพยายาม" ของตัวเองให้มากขึ้นได้ด้วย เพราะหาก "ที่สุดของความพยายาม" ของเรามีมากเท่าไร เราก็จะประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่านั้นด้วย และที่สำคัญที่สุดเราจะประสบความสำเร็จทั้งโลกนี้ (ดุนยา) และโลกหน้า (อาคีเราะห์)

เมื่อใดก็ตาม หรือใครก็ตามที่สามารถเชื่อมโยง ทุกๆ บทบาท ทุกๆ หน้าที่ของตัวเอง ไปถึงอาคีเราะห์ได้ เมื่อนั้น คนๆ นั้นก็จะมี "ที่สุดของความพยายาม" เท่ากันในทุกๆ เรื่องที่เค้าทำ หรือพูดง่ายๆ ว่า เค้าจะทำทุกๆ หน้าที่ ทุกๆ บทบาทที่เค้ารับ อย่างเต็มความสามารถ เต็มศักยภาพของคนๆ นั้น เพราะเมื่อเราเกิดมาใช้ชีวิตในโลกนี้ แล้ว หากเราไม่ใช้ศักยภาพของตัวเองมีให้เต็มที่แล้ว ก็เท่ากับว่าเราเกิดมาแล้วใช้ชีวิตในโลกนี้อย่างขาดทุน

ไม่มีอะไรที่เราตั้งใจจะทำ แล้วทำไม่ได้ เพราะจริงๆ ผลที่ได้ มันจะขึ้นกับแต่ละคนใส่ความตั้งใจและความพยายาม ความอึด ความอดทน อดกลั้น ลงไปแค่ไหนเท่านั้นเอง ทั้งหมดนี่แหละ ที่เรารวมๆ กันเรียกว่า "ที่สุดของความพยายาม"

และหากใคร ทำทุกอย่างถึงที่สุดของความพยายามแล้ว การปล่อยวาง (การตะวัลกัล) การฝากทุกอย่างไว้กับอัลเลาะห์ (ซบ) ก็จะเกิดกับใจเราได้ง่ายขึ้น เพราะเมื่อเราได้ทำทุกอย่างสุดความสามารถ จนถึง "ที่สุดของความพยายาม" เท่าที่มนุษย์คนหนึ่งพึงกระทำได้ เมื่อมันไม่ได้ เราก็ไม่ต้องโทษตัวเอง เพราะความสามารถเรามีแค่นั้นจริงๆ

คนเราต้องตั้งคำถามว่า ทำอย่างเต็มที่ ทำอย่างเต็มความสามารถ ทำอย่าง "ที่สุดของความพยายาม" หรือยัง? มากกว่าจะมาตั้งคำถามว่า สำเร็จแล้วยัง? เพราะการที่เราทำทุกอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ เต็มศักยภาพ และจนถึง "ที่สุดของความพยายาม" ทั้งหมดนั้นมีค่า เกินกว่าคำว่า "ความสำเร็จ" อยู่แล้ว

[ยายธี]

มีดอกไม้..ที่เกิดจากความพยายาม..มาฝาก..เจ้าค่ะ..

[คุณ ผุสดี มุหะหมัด]

ขอบคุณมากคะ สวยมาก