เรือจ้างสองลำ ช่วยจ้ำช่วยพาย
ส่งศิษย์หญิงชาย ที่หมายข้างหน้า
ศิษย์ในอ้อมอก มอหกทับห้า
มีใครบ้างหนา พลาดท่าตกเรือ
ครูปาริชาติ ผุดผาดยิ่งเหลือ
จ้ำพายไม่เบื่อ แม้เหงื่อหยดย้อย
กับครูพิสูจน์ พร่ำพูดบ่อยบ่อย
เวลาอย่าคอย อย่าปล่อยเลยไป
เรายังมีแรง ต้องแข่งคว้าไขว่
หมดแรงวันใด ไม่ได้พายเรือ
ศิษย์ผู้โดยสาร เห็นงานเห็นเหงื่อ
ช่วยหนุนจุนเจือ โดยเชื่อคำครู
หากศิษย์บางคน เตือนตนไม่อยู่
หล่นเรือเหลือกู้ อดสูสงสาร
ครูสูจน์ครูปา อุราร้าวราน
ไม่อยากพบพาน เหตุการณ์นี้นา
ไม่มีความเห็น