เช้าตื่นขึ้นด้วยหัวใจอันเบิกบาน...ดิฉันนั่งอ่านหนังสือของท่านมหาตมา คานธี รอบที่เท่าใดแล้วจำไม่ได้
แต่ละครั้งที่อ่าน...จะได้รับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม...
และในเช้าวันนี้ก็เช่นเดียวกัน..
ดิฉันสะดุดกับประโยคหนึ่งที่ว่า "เราจะยอมเป็นคนล้มละลายในโลกแห่งจิตใจ กระนั้นหรือ"...
(หน้า 311 บทที่ 12 เบ็ดเตล็ด ใน "โลกทั้งผองพี่น้องกัน" โดย มหาตมา คานธี)
...
ด้วยการทำงานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของภายใน..จิตๆ ใจๆ...
และสัมผัสได้แห่งห้วงอารมณ์ ความคิด ความรู้สึกของคน
โดยเฉพาะคน..ที่มีความทุกข์...ที่ยังมองหาหนทางแห่งการก้าวออกจากทุกข์ในขณะนั้นของตนเองไม่ได้
หลายคนยอมแพ้...และพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกภายในแห่งตนนั้น
และก็หลายๆ คนที่เรียนรู้และพยายามที่จะผ่านมันไปให้ได้ แม้จะสะบักสะบอมก็ตาม
สิ่งเหล่านี้ดิฉันมักเรียกว่า "บททดสอบแห่งชีวิต"...ที่มีแต่ความยากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีง่าย...เราต้องรู้จักเรียนรู้ที่จะมองหนทางแห่งการผ่าน "บททดสอบนี้ไปให้ได้..."
และไม่มีใครที่จะไม่เคยเจอ
ใครที่รู้ตัวไว...ก็จะมองเห็น..เร็วขึ้น และแก้โจทย์แห่งปัญหา ด้วยปัญญาที่มีอยู่ได้
หากใคร...ไม่รู้ตัวก็จะยังคง...วนอยู่ในวังวนแห่ง...บททดสอบนั้น...
เรื่อง...บางเรื่องเราลองโน้มตัว...และมองเข้ามาภายใน...ภายในเรา
แทนที่เราจะมองออกไปข้างนอกตัว..เพราะการมองออกไปนอกตัวเรานั้น..
ยากที่จะควบคุมหรือจัดการได้..หากแต่ภายในเรานี่สิที่เราสามารถจัดการ..และมองเห็นได้
แต่หลายๆ คนมักลืม...และมักมองออกไปไกลตัว...มองไปที่คนอื่น สิ่งอื่น เหตุอื่น
หากแต่ลืมมองมาที่ตัวเรา เหตุที่เรา และหากเรามองมาภายในเรา
เราจะรู้ว่า อ้อ!!...ทุกอย่างมีหนทางแห่งการแก้ไขได้...
และที่แน่ๆ อย่างน้อยๆ...ก็คือ..การแก้ไขภายในแห่งจิตเรา...
ให้ร้อนรุ่ม..ทุรนทุรายน้อยลง...และมองเห็นบททดสอบ..ชัดเจนขึ้น
ในที่สุด..เราก็อาจจะห่างไกลจาก "ความเป็นคนล้มละลายในโลกแห่งจิตใจ" นี้ได้...
อย่าปล่อยให้ "ใจ" ล้ม หาย ตาย จาก
ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้เราได้เปรียบคนอื่น
เท่ากับการควบคุมอารมณ์ตนเองได้
ให้สงบนิ่งอยู่ตลอดเวลาในทุกสถานการณ์
ขอให้เป็นเช้าที่ได้เริ่มใช้อารมณ์ได้อย่างมีสติ
สวัสดียามเช้าคะ..พี่อึ่งอ๊อบ...
เมื่อสักครู่ ทักไม่ทัน...แต่ตอนนี้กะปุ๋มมาถึงที่ทำงานแล้ว...เช้านี้กะปุ๋มเบิกบานใจคะ...และมีพลังในการทำงานมากด้วยคะ...
...
ขอให้มีความสุขในการทำงานนะคะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเติมเต็มให้เสมอ
(^________^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะ..คุณน้อง...
อย่าเศร้าเลยคะ...กะปุ๋มรู้สึกเบิกบานใจ
จึงอยากแบ่งปันสิ่งที่ get และเผื่อแผ่...ให้
...
จำได้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยไปเรียนด้วยกันนะคะ...
จำได้หรือเปล่าเอ่ย...???
(^_________^)
กะปุ๋ม
ทุกวันนี้ ก้อ
ดิฉันเห็นด้วยกับคุณกะปุ๋มค่ะ....นี่คือหลักการทำคุณภาพที่ใช้ได้แม้กระทั่งกับตนเอง...แก้ที่ตนเองก่อน(ก้มลงมองดูตัวเองก่อนว่างั้นเถอะ)
ขอบคุณคุณกะปุ๋มค่ะที่มีอะไรดีๆมาเล่าให้ฟัง
สวัสดีคะคุณหมอนนท์...
การมองคนในแง่ดี..ทำให้จิตเราเบาสบายคะ...
เรื่องนี้ positive thinking กะปุ๋มพาตัวเองฝึกมาหลายปีมากตั้งแต่เรียนโท...จิตวิทยาฯ นี่ก็ร่วมเข้าสิบปีแล้ว...
ผลลัพธ์ที่ได้...ก็ดีจริงๆ คะ...ดีกับตัวเรามากเลยคะ...
และที่สำคัญ...คนอยู่ใกล้เราก็พลอยสบายใจไปด้วยคะ...
(^___^)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยือนคะ
กะปุ๋ม
ขอบคุณพี่กฤษณามากนะคะที่แวะมา...
และดีใจที่ได้แบ่งปันคะ...
เมื่อเช้าตื่นมานั่งสมาธิ...และอ่านหนังสือ...
ได้ get อะไรบางอย่างจากหนังสือที่เราอ่าน
และทบทวนเรื่องชีวิต...จึงก่อเกิดความรู้สึกที่อยากแบ่งปันมาก..เลยคะ
(^____^)
กะปุ๋ม
สมัยเป็นเด็ก...ท่านมหาตมะ คานธี กลัวความมืดมากครับ...ผมอ่านเจอในประวัติที่นักเขียนชาวอินเดียนำมาทำเป็นหนังสือสำหรับเด็กอ่าน...เข้าห้องมืดก็กลัวผี...ลุงเขาเลยแนะนำให้เอาเทพเจ้าชื่อพระรามมาใว้ที่จิตใจ...
ด้วยอำนาจแห่งรามนี้เอง...สิ่งอยู่ในจิตใจของท่านและทำให้ท่านกล้าแกร่งนำชัยชนะมาอยู่คู่กับชาวอินเดีย...ตลอดจนวาระสุดท้าย...คำว่า...โอ้...ราม...ยังหลุดออกมาจากปากท่านมหาตมะ คานธี ในปัจจุบันท่านกลายเป็นเทพเจ้าของชาวอินเดียไปแล้วครับ...
เป็นบันทึกที่น่าติดตามอ่านมากครับ...
ขอบคุณครับ...
ขอบคุณท่าน อ. umi มากนะคะ...
กะปุ๋มโชคดีอย่างหนึ่งว่า...ได้มีโอกาสเรียนรู้เรื่อง "คน" จากคน...ทำให้ได้มองเห็น "คน"...ชัดเจนขึ้น
...
ขอบคุณอาจารย์อย่างยิ่งนะคะที่ให้ข้อคิดดีแก่กะปุ๋มเสมอคะ...
(^___^)
กะปุ๋ม
มีหลายคนในประเทศนี้ ยอมเป็นคนล้มละลายในโลกแห่งจิตใจ เพียงเพื่อวัตถุและโดยความไม่รู้ และยังมีอีกหลายคนในประเทศนี้ยอมพลีชีพยอมปล่อยวางจากวัตถุเพื่อพัฒนาและรักษาจิตใจให้ปกติ
พี่หรอย
ลูกกะปุ๋มคะ
สวัสดียามเช้านะคะพี่หรอย...
ขอบคุณอย่างยิ่งนะคะ..สำหรับการต่อยอด...ที่มีคุณค่าเสมอ...ตอนนี้กะปุ๋มได้เรียนรู้เรื่อง "จิต"...อย่างสม่ำเสมอและใส่ใจ...อีกทั้งได้กัลยาณมิตรที่ดีเป็น ครู...สอนและชี้แนะ...
...
ตอนนี้จัดการ"ตน" ได้ดีขึ้นกว่าเดิม...และละเอียดขึ้น...
(^_____^)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเสมอ
กะปุ๋ม
อรุณสวัสดิ์คะพี่เล็ก...
ชื่อเรื่องนี้...เป็นคำพูดของ"ท่านมหาตมา คานธี" ซึ่งกะปุ๋มอ่านเจอและสะดุดคำของท่าน...ทำให้ย้อนคิดและได้ get อะไรบางอย่าง...จึงนำมาบันทึกไว้คะ...
ดีใจที่ได้แบ่งปันและขอบคุณนะคะที่แวะมา
(^_____^)
กะปุ๋ม
ขอทักอรุณสวัสดิ์ที่นี่อีกครั้งนะคะ...ครูอ้อยขา...
เช้านี้กะปุ๋มตื่นด้วยความเบิกบานเช่นเดิม...และแวะเข้ามาอ่านบันทึก...ก่อนที่จะลุยงานอย่างแข็งขันต่อ...
และยังคงเป็นกำลังใจให้ครูอ้อย...เสมอนะคะ
(^_____^)
กะปุ๋ม
กำลังจะล้ม...แหม..ต้องเป็นกุศลแน่ๆที่ดลให้มาพบบันทึกนี้...
โอ้กุศลดลพี่มาพบเจ้า
คุณไร้นาม...คะ
เป็นเกียรติอย่างยิ่งนะคะ...ที่พบว่าคุณไร้นามแวะมาทักทาย...และดีใจยิ่งที่ได้มีโอกาสแบ่งปัน...สิ่งที่ดีดี...บ้าง...
...
จำได้ว่า...คุณไร้นามเคยถามว่า "ความรัก Dr.Ka-Poom...นั้นเป็นเช่นไร...ณ วันนี้กะปุ๋มสามารถตอบได้แล้วนะคะ...ว่าเป็นเช่นไร...แต่ขออุบไว้ก่อนนะคะ...ขอเก็บไว้เต็มตื้นในหัวใจก่อน...อิอิ...
(^____^)
กะปุ๋ม
ดีใจที่ได้เข้ามาอ่าน พบว่าในเมืองไทยเรานี้ยังมีเพื่อนคิดอีกมากมายค่ะ อย่างน้อยก็ไม่เงียบเหงาเกินไป
จะติดตามตลอดค่ะ
คุณนัตตา...
ยินดีที่ได้เจอนะคะ...และขอบคุณที่แวะมา
หวังว่าเราคงได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้...กันยิ่งๆ ขึ้นนะคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
เราอยู่ในฐานะคนล้มละลาย...ด้านเศรษฐกิจ...อึ้ง..