ลูกปุย......ลังแข ....ไม้ผลพื้นบ้านภาคใต้

ลูกปุย  ลังแข รำแข มะไฟควาย เป็นพืชตะกูลเดียวกับ 

มะไฟ (Baccaurea ramiflora)

ละไม (Baccaurea motleyana)

แต่ลูกปุยมีผลและใบใหญ่กว่า เป็นพืชท้องถิ่นในมาเลเซีย เกาะสุมาตรา เกาะบอร์เนียวและภาคใต้ของไทย พบเจริญเติบโตในดินร่วนซุยตามภูเขา และป่าพรุ ชาวบ้านในพื้นที่รู้จักกันดีและนิยมนำมารับประทานกันมานานแล้ว

วงศ์: Phyllanthaceae

สกุล: Baccaurea

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Baccaurea macrocarpa

มีชื่อเรียกต่างๆ ดังนี้

ภาคกลางเรียกลังแขหรือลำแข

ภาษาอินโดนีเซียเรียกตัมปุย ซายาหรือตัมปุย บูลัน

ภาษามาเลย์เรียกตำปอย

เงาะซาไกเรียกลารัก

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ เนื้อไม้แข็งเหนียว ใบรูปไข่ หรือรูปรีแกมขอบขนาน ปลายใบแหลมรูปลิ่มออกเรียงสลับ สีเขียวเข้ม ใบเกลี้ยง ไม่มีขนอ่อน แผ่นใบเรียวเข้าหาโคน ไม่เว้า มีช่อดอกยาว ออกเป็นกลุ่มตามกิ่งหรือลำต้น กลีบดอกสีเหลืองอมเขียว ก้านดอกยาว ดอกแยกเพศอยู่คนละต้น ผลมีขนาดใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับพืชในสกุลเดียวกันทั้งหมด ผลกลม เปลือกหนามาก มีกลีบเลี้ยงติดอยู่ ก้านของผลยาว แข็ง ผลดิบสีชมพูอมม่วง มีขน เมื่อแก่กลายเป็นสีน้ำตาลอมเหลือง เปลือกผลหนาคล้ายเปลือกกระท้อน ไม่มีขน เนื้อของผลไม้ชนิดนี้มีความขาวนวลคล้ายปุยเมฆยามเช้าที่อากาศสดใส ชาวพังงาจึงเรียกผลไม้ชนิดนี้ว่า “ลูกปุย” เนื้อผลที่มีสีขาวขุ่น แต่เมื่อถูกอากาศจะกลายเป็นสีดำอย่างรวดเร็ว รสชาติจะมีทั้งหวานและหวานอมเปรี้ยว มี 3-6 เมล็ด รสหวานอมเปรี้ยว จะออกผลปีละ หนึ่งครั้งในเดือนสิงหาคม-กันยายน ผลใช้รับประทานเป็นผลไม้ หรือนำเปลือกผลไปแกงคั่วกับกุ้งสด ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ดหรือเสียบยอด เนื่องจากเมล็ดมักจะให้ต้นตัวผู้มากกว่าต้นตัวเมีย จึงทำให้นิยมขยายพันธุ์โดนการติดตาและทาบกิ่งมากกว่า และให้ผลเร็วกว่าภายใน 4-5 ปี ในปัจจุบัน ต้นลูกปุยในป่าธรรมชาติจะเหลือน้อยมาก จึงควรแก่การอนุรักษ์

[หนูรี]

สวัสดีค่ะอาจารย์

วันนี้เห็นชื่ออาจารย์ ในบันทึกที่นี่ ดีใจค่ะ

ขอขอบคุณสำหรับความรู้ เรื่องลูกลังแขค่ะ

ด้วยระลึกเสมอค่ะ

นารี

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-น่าสนใจมาก ๆครับ

-เพิ่งเคยเห็น...

-ทางเหนือมี"มะแฟน"เปรี้ยว ๆ 

-ความหลากหลายทางชีวภาพ..นะครับ

-ขอบคุณสำหรับผลไม้เมืองใต้ครับ