ບົດທີ 1 ຄວາມຮູ້ເບື້ອງຕົ້ນກ່ຽວກັບການວັດຜົນ ແລະ ປະເມີນຜົນ

ບົດທີ 1

ຄວາມຮູ້ເບື້ອງຕົ້ນກ່ຽວກັບການວັດຜົນ ແລະ ປະເມີນຜົນ<ul> <li>1.ຄວາມໝາຍຂອງການວັດຜົນ ແລະ ປະເມີນຜົນ</li><li>1.1ຄວາມໝາຍຂອງການວັດຜົນ</li><li>ການວັດຜົນແມ່ນຂະບວນການຊອກຫາປະລິມານ ຫຼື ຈຳນວນຂອງສິ່ງຂອງຕ່າງໆໂດຍໃຊ້ເຄື່ອງມືຢ່າງໃດ</li></ul>ຢ່າງໜຶ່ງ ຜົນຂອງການວັດຜົນມັກຈະອອກມາເປັນຕົວເລກ ສັນຍາລັກ ຫຼື ຂໍ້ມູນ. ການວັດຜົນການສຶກສາ ໝາຍເຖິງການເກັບກໍາລວບລວມຂໍ້ມູນຕ່າງໆ ຂອງຜູ້ຮຽນຢູ່ໃນຂະບວນການຮຽນ-ການສອນໂດຍໃຊ້ເຄື່ອງມືຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງມາປະຕິບັດ.<ul> <li>1.2ຄວາມໝາຍຂອງການປະເມີນຜົນ</li><li>ການປະເມີນຜົນແມ່ນການນຳເອົາຜົນຂອງການວັດຜົນມາພິຈາລະນາວິນິດໄສ, ຕັດສິນຄຸນຄ່າໂດຍ</li></ul>ປຽບທຽບກັບເກນມາດຕະຖານທີ່ກຳນົດໄວ້. ການປະເມີນຜົນການສຶກສາ ໝາຍເຖິງການນໍາເອົາຜົນຂອງການວັດຜົນການສຶກສາມາຕີລາຄາ ແລະ ວິນິດໄສ ແລ້ວຕັດສິນໃຈໂດຍອາໄສຫຼັກການຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ.<ul> <li>2.ຈຸດປະສົງຂອງການວັດຜົນການສຶກສາ</li><li>ການວັດຜົນການສຶກສາມີຈຸດປະສົງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງຕໍ່ການຮຽນ-ການສອນແຕ່ພໍສະຫຼຸບໄດ້ບາງບັນຫາທີ່</li></ul>ສຳຄັນດັ່ງນີ້. ກ. ວັດຜົນເພື່ອພັດທະນາການຮຽນ-ການສອນເປັນການວັດຜົນເພື່ອຊອກຮູ້ວ່ານັກຮຽນມີຄວາມບົກຜ່ອງ ຫຼື ບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນບົດເລື່ອງໃດ ແລ້ວຈຶ່ງຄ່ອຍຫາວິທີການສອນເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ບົກຜ່ອງເຫຼົ່ນັ້ນ ຈຸດປະສົງນີ້ຖືວ່າເປັນຈຸດປະສົງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ຂ. ວັດຜົນເພື່ອວິນິດໄສເປັນການວັດຜົນເພື່ອຊອກຮູ້ວ່ານັກຮຽນມີຄວາມບົກຜ່ອງຢູ່ຈຸດໃດໃນບົດຮຽນໜຶ່ງຈາກນັ້ນກໍຫາທາງຊ່ວຍເເຫຼືອເພີ່ມໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນຈຸດນັ້ນ. ຄ. ວັດຜົນເພື່ອຈັດອັນດັບທີຂອງນັກຮຽນເປັນການວັດຜົນເພື່ອປຽບທຽບວ່ານັກຮຽນຄົນໃດເກັ່ງ ຄົນໃດອ່ອນ ນັກຮຽນຄົນໃດຈະໄດ້ເປັນທີເທົ່າໃດ. ງ. ວັດຜົນເພື່ອປຽບທຽບການພັດທະນາການຂອງນັກຮຽນເປັນການວັດຜົນເພື່ອປຽບທຽບສະມັດຖະພາບຂອງນັກຮຽນວ່າມີຄວາມກ້າວໜ້າ ຫຼື ບໍ ເຊັ່ນ : ການປຽບທຽບກ່ອນຮຽນ ແລະ ຫຼັງຮຽນ ຫຼື ປຽບທຽບການຮຽນລະຫວ່າງ ພາກຮຽນທີ 1 ແລະ ພາກຮຽນທີ 2. ຈ. ວັດຜົນເພື່ອພະຍາກອນເປັນການວັດຜົນເພື່ອຄາດຄະເນລ່ວງໜ້າວ່ານັກຮຽນຄົນໃດຄວນຈະໄປຮຽນຕໍ່ໃນລາຍວິຊາໃດຈຶ່ງຈະມີຜົນສໍາເລັດອັນດີ ການວັດຜົນແບບນີ້ມີປະໂຫຍດໃນການແນະແນວການສຶກສາ. ສ. ວັດຜົນເພື່ອປະເມີນຜົນ ເປັນການວັດຜົນເພື່ອເອົາຜົນຂອງການວັດຜົນນັ້ນໄປໃຊ້ໃນການສະຫຼຸບຕີລາຄາວ່າການຈັດການສຶກສານັ້ນມີປະສິດທິພາບສູງ ຫຼື ຕໍ່າ ຫຼັກສູດເໜາະສົມ ຫຼື ບໍ່ຄວນປັບປຸງແກ້ໄຂຫຍັງແດ່ ແລະ ຈະຕັດສິນໃຈເຮັດແນວໃດໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ ຫຼື ອາດນຳໄປວິເຄາະເຄື່ອງມືທີ່ໃຊ້ໃນການວັດຜົນນັ້ນເໜາະສົມ ຫຼື ບໍ.<ul> <li>3.ຫຼັກການວັດຜົນການສຶກສາ</li><li>ການວັດຜົນການສຶກສາຈະມີປະສິດທິພາບດີ ຫຼື ບໍ່ນັ້ນຂຶ້ນຢູ່ກັບຫຼັກການ ແລະ ວິທີການວັດຜົນການວັດຜົນທີ່</li></ul>ດີຕ້ອງຍຶດຖືຫຼັກການດັ່ງນີ້: ກ. ຕ້ອງໃຫ້ຖືກກັບຈຸດປະສົງຂອງການຮຽນ-ການສອນການວັດຜົນການສຶກສາເປັນການທົດສອບເບິ່ງວ່າ ຜົນຂອງການສອນຂອງຄູນັ້ນເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມຮູ້ຕາມຈຸດປະສົງທີ່ວາງໄວ້ ຫຼື ບໍ ຖ້າການວັດຜົນການສຶກສາບໍ່ຖືກກັບຈຸດປະສົງຂອງການຮຽນການສອນແລ້ວກໍຈະຖືວ່າ ບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງໝົດ. ຂ. ພະຍາຍາມຊອກຫາເຄື່ອງມືວັດຜົນທີ່ດີ ແລະ ເໜາະສົມທີ່ສຸດການວັດຜົນການສຶກສາເປັນການວັດທາງອ້ອມ, ດັ່ງນັ້ນ ຄູຄວນຊອກຫາເຄື່ອງມືວັດຜົນທີ່ມີຄຸນະພາບດີທີ່ສຸດ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຜົນທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ໜ້າເຊື່ອຖືໄດ້. ຄ. ພະຍາຍາມໃຫ້ມີຄວາມຜິດພາດໜ້ອຍທີ່ສຸດ ການວັດຜົນການສຶກສານັ້ນຈະເກີດມີຄວາມຜິດພາດຢູ່ສະເໜີ, ດັ່ງນັ້ນຄູຄວນລະມັດລະວັງເພື່ອໃຫ້ຄວາມຜິດພາດນັ້ນມີໜ້ອຍທີ່ສຸດ ຖ້າຈະໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຊະນິດໃດກໍຄວນລະມັດລະວັງເຖິງດ້ານຈຳກັດຂອງເຄື່ອງມືຊະນິດນັ້ນ ແລະ ຄວນເຮັດການວັດຜົນຫຼາຍຄັ້ງ. ງ. ຄວນຕີຄວາມໝາຍຂອງຜົນການວັດຜົນໃຫ້ຖືກຕ້ອງ.ເມື່ອໄດ້ຜົນການວັດອອກມາເປັນຄະແນນແລ້ວ ຄວນຕີຄວາມໝາຍຂອງຄະແນນນັ້ນໃຫ້ຖືກຕ້ອງເໜາະສົມ ແລະ ຍຸດຕິທຳ. ຈ. ຄວນໃຊ້ຜົນການວັດໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດທີ່ສຸດການວັດຜົນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຈະຮູ້ວ່ານັກຮຽນຄົນໃດ ໄດ້ຄາດໝາຍ ຫຼື ບໍ ນັກຮຽນຄົນໃດເກັ່ງ ຫຼື ອ່ອນ ແຕ່ສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດຄື ຕ້ອງພະຍາຍາມຄົ້ນຄວ້າເຖິງວ່າ ນັກຮຽນແຕ່ລະຄົນມີຈຸດດີ ແລະ ຈຸດອ່ອນຢູ່ບ່ອນໃດ ແລະ ຈະຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂແນວໃດ ເພື່ອໃຫ້ການສອນບັນລຸຕາມຈຸດປະສົງທີ່ວາງໄວ້. ການວັດຜົນ ແລະ ການປະເມີນຜົນ ການສຶກສາມີການພົວພັນຢ່າງສະໜິດແໜ້ນກັບການຮຽນ-ການສອນ ແລະ ບໍ່ສາມາດທີ່ຈະແຍກອອກຈາກກັນໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ຄູອາຈານຂອງພວກເຮົາຄວນຈະຊອກຮູ້ຮໍ່າຮຽນ ເລືອກເອົາວິທີການວັດຜົນທີ່ດີ ແລະ ແທດເໜາະກັບສະພາບການຕົວຈິງຄວນວັດຜົນຢ່າງເນື່ອງນິດລຽນຕິດ ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ວ່າການສອນຂອງຕົນມີຄວາມຂາດຕົກບົກຜ່ອງຢູ່ບ່ອນໃດ ນັກຮຽນບໍ່ເຂົ້າໃຈບ່ອນໃດ ແລະ ຈະຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂແນວໃດ ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນກາຍເປັນນັກຮຽນດີ ນັກຮຽນເກັ່ງ ແລະ ກາຍເປັນກຳລັງແຮງອັນມີຄຸນຄ່າຂອງປະເທດຊາດໃນອະນາຄົດ.<ul> <li>4.ຊະນິດເຄື່ອງມືວັດຜົນການສຶກສາ</li><li>ເຄື່ອງມືທີ່ໃຊ້ໃນການວັດຜົນ ການສຶກສາໃນປັດຈຸບັນມີຫຼາຍວິທີ ແຕ່ລະວິທີສາມາດນຳໄປໃຊ້ວັດສະເພາະ </li></ul>ດັ່ງນັ້ນ ຜູ່ໃຊ້ຄວນເລືອກໃຊ້ທີ່ເໝາະສົມກັບໂອກາດ ແລະ ສະຖານະການ, ເຄື່ອງມືວັດທີ່ເວົ້າເຖິງມີດັ່ງນີ້:<ul> <li>4.1ແບບທົດສອບ ( Test )</li><li>4.2ການສັງເກດ (Observation)</li><li>4.3ການສຳພາດ (Interview)</li><li>4.4 ແບບສອບຖາມ ( Questionnaire )</li><li>4.5ແບບກວດຕາມລາຍການ ( Checklist )</li><li>4.6ການປະຕິບັດຕົວຈິງ ( Performance Test )</li><li>4.7ການຈັດອັນດັບຄຸນະພາບ ( Rating )</li><li>4.8ແບບສັງຄົມມິຕິ ( Sociometry )</li><li>4.9ການສຶກສາລາຍກໍລະນີ ( Case study )</li><li>4.10ການໃຫ້ສ້າງຈິນຕະນາການ ( Projective Technique )</li></ul>4.1 ແບບທົດສອບ ( Test ) ແບບທົດສອບໝາຍເຖິງ ຊຸດຂອງຂໍ້ຄໍາຖາມທີ່ສ້າງຂຶ້ນ ເພື່ອຊັກນໍາໃຫ້ຜູ່ຖືກທົດສອບສະແດງພຶດຕິກໍາ ຫຼື ປະຕິກິລິຍາໂຕ້ຕອບອອກມາ ເພື່ອໃຫ້ຜູ່ເຮັດການທົດສອບສາມາດສັງເກດໄດ້ ແລະ ວັດໄດ້ ດັ່ງນັ້ນ ຂະບວນການທົດສອບຈິ່ງຕອບປະກອບດ້ວຍສິ່ງທີ່ຫຼາຍກະຕຸ້ນ ແລະ ມີການຕອບສະໜອງ4.1.1 ແບບທົດສອບຜົນສຳເລັດທາງວິຊາການ ( Achievement tests ) ແບບທົດສອບທີ່ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອວັດຜົນສຳເລັດທາງການຮຽນວິຊາຕ່າງໆໃນໂຮງຮຽນເປັນແບບທົດສອບທີ່ວັດເນື້ອໃນວິຊາຕ່າງໆທີ່ມີການຮຽນ-ການສອນໃນໂຮງຮຽນ ເຊິ່ງ ສ່ວນໃຫຍ່ຈະວັດພຶດຕິກຳດ້ານພຸດທິພິໄສ ( Cognitive Domain ) ຄື : ວັດດ້ານຄວາມຮູ້, ຄວາມສາມາດ ແລະ ຖ້າໃຊ້ວັດພຶດຕິກຳດ້ານທັກສະພິໄສ ( Psychomotor Domain ) ຄື: ວັດດ້ານທັກສະປະຕິບັດຈະເອີ້ນວ່າ ແບບທົດສອບພາກປະຕິບັດ ເຊິ່ງນັກວັດຜົນທາງຈິດວິທະຍາທີ່ມີຊື່ສຽງຊາວອາເມລິກັນຊື່ : Benjamin S. Bloom ແຫ່ງມະຫາໄລຊີກາໂກເປັນຜູ່ຈັດແບ່ງພຶດຕິກຳດ້ານພຸດທິພິໄສອອກເປັນ 6 ລະດັບ.4.1.2 ແບບທົດສອບພາກປະຕິບັດ ( Performance Test ) ການວັດ ແລະ ປະເມີນຜົນການຮຽນຮູ້ພາກປະຕິບັດ ຫຼື ດ້ານທັກສະພິໄສ ບໍ່ສາມາດທີ່ປະເມີນໄດ້ໂດຍການໃຊ້ແບບທົດສອບໃນລັກສະນະຂອງການສອບໃນວິຊາເນື້ອໃນທົ່ວໆໄປ ການປະເມີນຜົນການຮຽນຮູ້ດ້ານທັກສະພິໄສສາມາດທີ່ຈະແຍກລັກສະນະຂອງການປະເມີນອອກໄດ້ເປັນ 3 ລັກສະນະຄື:4.1.2.1 ການປະເມີນໃບງານທີ່ສໍາເລັດ4.1.2.2 ການປະເມີນຂະບວນການ4.1.2.3 ການປະເມີນຂະບວນການ ແລະ ຜົນງານທີ່ເຮັດ4.1.2.1 ການປະເມີນໃບງານທີ່ສໍາເລັດຖ້າຄູໃຫ້ນັກຮຽນເຮັດກິດຈະກໍາມາສົ່ງເຊັ່ນ: ການປັ້ນເຕົ້າດອກໄມ້ ຄູບໍໍ່ຄວນຈະໃຊ້ລະບົບການໃຫ້ຄະແນນແບບເຕັມລວມ ເຊັ່ນ: ໃຫ້ 5 ສ່ວນ 10 ຫຼື 7 ສ່ວນ 10 ແຕ່ຄູຄວນຈະພັດທະນາແບບປະເມີນທີ່ມີລາຍລະອຽດເຖິງປະເດັນທີ່ແຍກໃຫ້ຄະແນນ.ຕົວຢ່າງ: <table> <tbody><tr> <td colspan="4">ຜົນງານການປັ້ນເຕົ້າດອກໄມ້ຂອງ ທ້າວ ຫຼື ນາງ………………………………………………….</td> </tr> <tr> <td rowspan="2"> ປະເດັັນພັດທະນາ</td> <td colspan="3">ຄະແນນ</td> </tr> <tr> <td>ຍັງຕ້ອງປັບປຸງ ( 0 )</td> <td> ພໍໃຊ້ ( 1 )</td> <td>ດີ ( 2 )</td> </tr> <tr> <td>ຄວາມສົມຂອງຮູບຮ່າງ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>ການຕົກແຕ່ງ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>ຄວາມຄິດສ້າງສັນ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody></table>ລັກສະນະການໃຫ້ຄະແນນດັ່ງກ່າວນີ້ ຊ່ວຍໃຫ້ຄູໃຫ້ຄະແນນແກ່ຜົນງານຂອງນັກຮຽນແຕ່ລະຄົນໄດ້ຢ່າງມີລາຍລະອຽດຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນເຫັນເຖິງຂໍ້ດີ ແລະ ຂໍ້ທີ່ຄວນແກ້ໄຂໃນວຽກຂອງຕົນ. ໃນສ່ວນຂອງການໃຫ້ຄະແນນອາດຈະໃຊ້ລະບົບເປັນ 0, 1 , 2 ຫຼື ລະບົບອື່ນໆໄດ້ຕາມຄວາມເໜາະສົມ. ທັງນີ້ຄູຄວນຈະຕ້ອງຄໍາເນີງເຖິງປະການໜຶ່ງວ່າໃນການປະເມີນຜົນແບບນີ້ຄວນໃຊ້ໃນບາງກໍລະນີເທົ່ານັ້ນ ເພາະອາດຈະເກີດບັນຫາຂຶ້ນໄດ້ວ່າ ວຽກທີ່ນັກຮຽນເຮັດມາສົ່ງນັ້ນອາດຈະບໍ່ແມ່ນຜົນງານທີ່ນັກຮຽນເຮັດເອງກໍ່ໄດ້.4.1.2.2 ການປະເມີນຂະບວນການ ໃນການປະຕິບັດວຽກຂອງນັກຮຽນໃນບາງກິດຈະກໍາ ອາດຈະບໍ່ປະກົດ ຫຼື ບໍ່ມີ ຜົນງານເປັນໃບ, ເປັນອັນ ເຊັ່ນ:ການຮ້ອງເພງ, ການລໍາ… ການພັດທະນາແບບວັດໃນສ່ວນນີ້ສາມາດຍົກຕົວຢ່າງໃຫ້ເຫັນໄດ້ດັັ່ງນີ້:ຕົວຢ່າງ: <table> <tbody><tr> <td colspan="4">ການປະເມີນການຮ້ອງເພງ</td> </tr> <tr> <td rowspan="2"> ປະເດັນພັດທະນາ</td> <td colspan="3">ຄະແນນ</td> </tr> <tr> <td>0</td> <td>1</td> <td>2</td> </tr> <tr> <td>ພຶດຕິກຳ <ul><li>1.ນໍ້າສຽງ</li></ul> </td> <td> </td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> <ul><li>2.ທ່າທາງປະກອບຄະນະຮ້ອງ</li></ul> </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> <ul><li>3.ບຸກຄະລິກ</li></ul> </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> <ul><li>4.ຈັງຫວະ ແລະ ທຳນອງ</li></ul> </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>ຄຸນລັກສະນະ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>1.ຄວາມຕັ້ງໃຈໃນການຮ້ອງ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>2. ຄວາມຮັບຜິດຊອບ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody></table><ul> <li>4.1.2.3ການປະເມີນຂະບວນການ ແລະ ຜົນງານທີ່ເຮັດ:</li><li>ໃນການປະຕິບັດວຽກຂອງນັກຮຽນໃນດ້ານທັກສະພິໄສສ່ວນໃຫຍ່ນັ້ນຄູຈະຕ້ອງປະເມີນຜົນງານທັງໃນ</li></ul>ສ່ວນຂອງຂະບວນການ ແລະ ສ່ວນຂອງຜົນຈາກການປະຕິບັດວຽກນັ້ນເຊັ່ນ: ການປະກອບອາຫານ, ການເຮັດກະເສດ ເປັນຕົ້ນ ການປະເມີນໃນສ່ວນນີ້ສາມາດຍົກຕົວຢ່າງໄດ້ດັ່ງນີ້:ຕົວຢ່າງ:<table> <tbody><tr> <td colspan="5">ການປະກອບອາຫານ</td> </tr> <tr> <td colspan="2">ປະເດັນພັດທະນາ</td> <td colspan="3">ຄະແນນ</td> </tr> <tr> <td>0</td> <td>1</td> <td>2</td> </tr> <tr> <td rowspan="3"> ຂັ້ນກຽມ</td> <td> <ul><li>1.ການກຽມການກ່ອນປຸງ</li></ul> 1.1 ການກຽມເຄື່ອງປຸງປະກອບອາຫານ </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 1.2 ກຽມເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆພ້ອມ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 1.3 ກຽມອຸປະກອນໃຫ້ຄວາມຮ້ອນພ້ອມ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td rowspan="4"> ຂັ້ນປະຕິບັດ</td> <td> <ul><li>2.ຂະນະປຸງອາຫານ</li></ul> 2.1 ໃຊ້ຄວາມຮ້ອນພໍເໜາະ </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 2.2 ລໍາດັບຂັ້ນຕອນຂອງການປຸງຖືກຕ້ອງ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 2.3 ຄຳເນີງເຖິງຄວາມສະອາດ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 2.4 ຄໍາເນີງເຖິງຄວາມປອດໄພ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td rowspan="3"> ຜົນງານ</td> <td> <ul><li>3.ຜົນຂອງອາຫານທີ່ປຸງສຳເລັດ</li></ul> 3.1 ມີລົດຊາດດີ </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 3.2 ມີສີຊວນຮັບປະທານ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td> 3.3 ຈັດໃສ່ອຸປະກອນ ຕົກແຕ່ງສວຍງາມ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>ຄຸລັກສະນະ</td> <td> <ul><li>4.ຄຸນລັກສະນະ</li></ul> 4.1 ເຮັດວຽກຢ່າງມີລະບົບ </td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td></td> <td> 4.2 ຮັບຜິດຊອບ ເກັບກວດຮຽບຮ້ອຍ</td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody></table>ຂໍ້ຄວນເອົາໃຈໃສ່ໃນການວັດ ແລະ ປະເມີນພາກປະຕິບັດ<ul> <li>1.ພື້ນຖານໃນການເກັບຂໍ້ມູນເພື່ອການປະເມີນລະດັບຄວາມສາມາດໃນການເຮັດວຽກຂອງນັກຮຽນຄືການສັງເກດ</li></ul>ການເຮັດວຽກ ຫຼື ການສະແດງອອກໃນດ້ານຄວາມສາມາດຂອງນັກຮຽນເຊິ່ງໃນລະຫວ່າງການຈັດການຮຽນ-ການສອນຄູກໍຄວນໃຊ້ການສັງເກດຂອງຕົນໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດ.<ul> <li>2.ຖ້າຄູພົບວ່ານັກຮຽນຄົນໃດຍັງບໍ່ມີຄວາມສາມາດໃນການເຮັດວຽກ ຫຼື ສະແດງພຶດຕິກຳການຮຽນຮູ້ໃນສ່ວນ</li></ul>ໜຶ່ງ ສ່ວນໃດຕາມທີ່ຫວັງໄວ້ ຄູກໍຄວນຈະຖືເປັນໜ້າທີ່ຂອງຕົນໃນການທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນຄົນດັ່ງກ່າວນັ້ນໄດ້ເກີດການຮຽນຮູ້ ບໍ່ຄວນຈະຖືວ່າເປັນຄວາມຜິດ ຫຼື ຂໍ້ບົກຜ່ອງທີ່ຈະຕໍານິ ຫຼື ລົງໂທດນັກຮຽນ.<ul> <li>4.2ການສັງເກດ (Observation )</li><li>ການສັງເກດຄືການພິຈາລະນາປະກົດການຕ່າງໆທີ່ເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອຄົ້ນຫາຄວາມຈິງບາງຢ່າງໂດຍອາໄສ</li></ul>ປະສາດສຳພັດຂອງຜູ້ສັງເກດໂດຍກົງ. ການສັງເກດໄດ້ແບ່ງອອກເປັນ 2 ແບບດັັ່ງນີ້. ກ. ການສັງເກດໂດຍຜູ່ສັງເກດເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກຳແມ່ນການສັງເກດໂດຍຜູ່ສັງເກດເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກໍານັ້ນໂດຍກົງກັບຜູ່ຖືກສັງເກດອາດເຮັດກິດຈະກຳຮ່ວມກັນ ຫຼື ອາດເຂົ້າຮ່ວມໃນຖານະທີ່ເປັນສະມາຊິກຄົນໜຶ່ງຂອງການເຮັດກິດຈະກຳນັ້ນ. ຂ. ການສັງເກດໂດຍຜູ່ສັງເກດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກຳແມ່ນການສັງເກດໂດຍຜູ່ສັງເກດຢູ່ພາຍນອກຂອງຜູ່ຖືກສັງເກດຄື: ສັງເກດໃນຖານະທີ່ເປັນບຸກຄົນພາຍນອກບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເຮັດກິດຈະກຳກັບຜູ່ສັງເກດ ການສັງເກດໃນຮູບແບບນີ້ແບ່ງອອກເປັນ 2 ຢ່າງຄື: <ul> <li>oການສັງເກດທີ່ມີຮູບແບບແນ່ນອນ</li><li>ຄືການສັງເກດທີ່ຜູ່ສັງເກດໄດ້ກໍານົດເລື່ອງທີ່ຈະສັງເກດສະເພາະໄວ້ແລ້ວ ໂດຍຄາດວ່າພຶດຕິກຳທີ່ຈະສັງເກດນັ້ນ</li></ul>ຈະເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະເວລາທີ່ຈະສັງເກດ ເຊັ່ນ ການສັງເກດຄວາມປະພຶດ ສັງເກດພຶດຕິກຳການຮຽນຂອງນັກຮຽນ ການສັງເກດແບບນີ້ຜູ່ສັງເກດຄວນຈະເຮັດໃຫ້ຜູ່ຖືກສັງເກດບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວວ່າຖືກສັງເກດ ຈຶ່ງຈະໄດ້ຂໍ້ມູນທີ່ຖືກຕ້ອງຊັດເຈນໄດ້.<ul> <li>oການສັງເກດທີ່ບໍ່ມີຮູບແບບແນ່ນອນ</li><li>ແມ່ນການສັງເກດທີ່ຜູ່ສັງເກດບໍ່ໄດ້ເຈາະຈົງສະເພາະສິ່ງທີ່ຈະສັງເກດພຽງຢ່າງດຽວຕ້ອງສັງເກດເບິ່ງເລື່ອງຕ່າງໆທີ່</li></ul>ກ່ຽວຂ້ອງອີກຕື່ມ ການສັງເກດແບບນີ້ມັກໃຊ້ກັບການສັງເກດເລື່ອງໃໝ່. ຄ. ຫຼັກການໃນການສັງເກດ - ຕ້ອງຕັ້ງຈຸດປະສົງຂອງການສັງເກດໃຫ້ແນ່ນອນວ່າ ຈະສັງເກດພຶດຕິກໍາໃດ. - ຕ້ອງສັງເກດດ້ວຍຄວາມລະມັດລະວັງ ແລະ ພິຈາລະນາໃຫ້ຖີ່ຖ້ວນທັງດ້ານດີ ແລະ ດ້ານອ່ອນ ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ ຕ້ອງມີຄວາມຍຸຕິທຳທີ່ສຸດ.<ul> <li>-ໃນເວລາສັງເກດບໍ່ຄວນໃຫ້ຜູ່ຖືກສັງເກດຮູ້ວ່າເຮົາກຳລັງສັງເກດເຂົາຢູ່.</li><li>-ບັນທຶກຜົນຂອງການສັງເກດທັນທີ ແລະ ເປັນລະບົບ.</li><li>-ບັນທຶກສະເພາະແຕ່ສິ່ງທີ່ສັງເກດເຫັນເທົ່ານັ້ນບໍ່ຄວນຮີບຮ້ອນຕີຄວາມໝາຍໃນເວລາສັງເກດ ແລະ ບໍ່ຄວນບັນທຶກຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນຕົວ.</li><li>-ໄລຍະເວລາໃນການສັງເກດຄວນໃຫ້ຕໍ່ເນື່ອງກັນ ແລະ ຕ້ອງສັງເກດຫຼາຍໆຄັ້ງ ແລະ ຫຼາຍໆສະຖານະການ</li><li>-ການສັງເກດຄວນໃຊ້ຜູ່ສັງເກດຫຼາຍຄົນ.</li></ul> ງ. ເຄື່ອງມືໃນການສັງເກດແບບສັງເກດພຶດຕິກໍາຂອງປະຕິບັດວຽກຂອງນັກຮຽນແບບສັງເກດທັກສະປະຕິບັດຂອງນັກຮຽນວິຊາ………………….ເລື່ອງ………………………….ຊັ້ນຮຽນ…………………..ແຜນການສອນ………………….ຄັ້ງທີ……….ວັນທີ…………….ເດືອນ……………ປີ………….<table> <tbody><tr> <td rowspan="2">ລ/ດ</td> <td rowspan="2">ຊື່ແລະນາມສະກຸນ</td> <td colspan="11">ພຶດຕິກຳທີ່ສັງເກດ</td> </tr> <tr> <td>ການວາງແຜນແຜນເຮັດວຽກ</td> <td>ການຈັດລະດັບຂັ້ນຕອນ</td> <td>ການເຮັດວຽກຕາມຂັ້ນຕອນ</td> <td>ການເຮັດວຽກເປັນກຸ່ມ</td> <td>ເຮັດວຽກໄດ້ຄ່ອງແຄ້ວ ເຮັດວຽກໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ</td> <td>ຄວາມຕັ້ງໃຈເຮັດວຽກ</td> <td>ການໃຫ້ຄວາມຮ່ວມມື</td> <td>ຄວາມຄິດສ້າງສັນ</td> <td>ຄວາມເປັນລະບຽບ</td> <td>ເຮັດວຽກສຳເລັດທັນເວລາ</td> <td>ຄະແນນລວມ</td> </tr> <tr> <td> </td> <td></td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>2</td> <td>20</td> </tr> <tr> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody></table> ເກນການໃຫ້ຄະແນນ ປະຕິບັດໄດ້ດີ ໃຫ້ 2 ຄະແນນ ປະຕິບັດໄດ້ ໃຫ້ 1 ຄະແນນ ປະຕິບັດບໍ່ໄດ້ ໃຫ້ 0 ຄະແນນ ເກນການແປຄວາມໝາຍ ຄະແນນ ຄວາມໝາຍ ຄະແນນລວມ 15-20 ຄະແນນ ນັກຮຽນປະຕິບັດໄດ້ດີ ຄະແນນລວມ 10-15 ຄະແນນ ນັກຮຽນປະຕິບັດໄດ້ ຄະແນນລວມ 0-9 ຄະແນນ ນັກຮຽນປະຕິບັດບໍ່ໄດ້ຈ. ດ້ານດີ ແລະ ດ້ານຈຳກັດດ້ານດີ<ul> <li>-ຊ່ວຍໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນທີ່ບໍ່ສາມາດລວບລວມໂດຍການໃຊ້ເຄື່ອງມື ຫຼື ເທັກນິກຢ່າງອື່ນ.</li><li>-ຊ່ວຍໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນໃນສະຖານະການຕ່າງໆຢ່າງແທ້ຈິງ</li><li>-ສາມາດບັນທຶກຄວາມຈິງໃນລະຫວ່າງທີ່ເກີດເຫດການນັ້ນໆ</li><li>-ການສັງເກດເປັນວິທີທີ່ເຮັດໄດ້ງ່າຍ ລະດວກ ແລະ ບໍລິ້ນເປືອງ</li><li>-ຊ່ວຍຜູ່ໃຫ້ສັງເກດ ມີເທັກນິກໃນການສັງເກດດີຂຶ້ນ</li><li>-ມີຄວາມລະບາຍໃຈທັງສອງຝ່າຍເນື່ອງຈາກຜູ່ຖືກສັງເກດບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງຖືກສັງເກດ</li></ul>ດ້ານຈຳກັດ<ul> <li>-ສິ້ນເປືອງເວລາໃນການສັງເກດ</li><li>-ຖ້າຜູ່ສັງເກດມີເວລາໜ້ອຍອາດເຮັດໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນບໍ່ຄົບຖ້ວນ</li><li>-ການສັງເກດບາງຄັ້ງບໍ່ມີຄວາມສະດວກ ຖ້າຫາກສັງເກດເລື່ອງສ່ວນຕົວຂອງບຸກຄົນ</li><li>-ການສັງເກດບາງເຫດການເຮັດບໍ່ໄດ້ ຖ້າຫາກວ່າເຫດການນັ້ນບໍ່ເກີດຂຶ້ນໃນຊ່ວງເວລາທີ່ດຳເນີນການສັງເກດ</li><li>4.3ການສຳພາດ (Interview)</li><li>ການສຳພາດເປັນການສົນທະນາຢ່າງມີຈຸດໝາຍລະຫວ່າງຜູ່ສຳພາດ ແລະ ຜູ່ຖືກສຳພາດຕາມວັດຖຸປະສົງທີ່</li></ul>ຜູ່ສຳພາດກຳນົດໄວ້. ການສໍາພາດເປັນລວບລວມຂໍ້ມູນທີ່ນິຍົມໃຊ້ກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງວິທີໜຶ່ງນອກຈາກ ການສັງເກດ ແລະ ການໃຊ້ແບບສອບຖາມ ການສຳພາດເປັນການສອບຖາມ ຫຼື ຊັກຖາມ ລະຫວ່າງບຸກຄົນໃນລັກສະນະຕົວຕໍ່ຕົວ ຫຼື ຜູ່ສຳພາດ 1 ຄົນ ກັບຜູ່ຖືກສຳພາດຫຼາຍຄົນ. ການສໍາພາດດີກວ່າການສັງເກດທີ່ການສໍາພາດຕ້ອງໃຊ້ທັງຕາ, ຫູ ແລະ ປາກ ສ່ວນການສັງເກດໃຊ້ສະເພາະຕາ ແລະ ຫູ ເທົ່ານັ້ນ.ກ. ປະເພດຂອງການສຳພາດ1. ການສຳພາດແບບບໍ່ມີໂຄງສ້າງ: ໃຊ້ຄຳຖາມແບບເປີດເພື່ອໃຫ້ຜູ່ຖືກສໍາພາດຕອບໄດ້ຢ່າງອິດສະຫຼະ ຕົວຢ່າງ<table> <tbody><tr> <td>ຊື່ໂຮງຮຽນ…………………………………… ຊື່ນັກຮຽນ…………………………………….</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>1.ຊື່ຜູ່ໃຫ້ສໍາພາດ……………………………</li> <li>2.ນັກຮຽນເລືອກເຂົ້າມາສຶກສາທີ່ໂຮງຮຽນນີ້ເພາະສາເຫດໃດ</li> <li>………………………………………………………………………………………………………..</li> <li>………………………………………………………………………………………………………..</li></ul> </td> </tr> </tbody></table>2.ການສຳພາດແບບມີໂຄງສ້າງ : ໃຊ້ຄຳຖາມທີ່ກຽມໄວ້ຕາມລຳດັບ ເປັນຄຳຖາມແບບມີຄຳຕອບຕາຍຕົວຕົວຢ່າງ<table> <tbody><tr> <td>ຊື່ນັກຮຽນ……………………………………………………….</td> </tr> <tr> <td>ຄຳຊີ້ແຈງ: ໃຫ້ຜູ່ສຳພາດບັນທຶກຄຳຕອບໂດຍການຂຽນເລກ 1-6 ລົງໃນໜ້າຂໍ້ຄວາມທີ່ກົງກັບຄວາມເປັນຈິງ <ul><li>1.ນັກຮຽນມັກວິຊາໃດຫຼາຍທີ່ສຸດ ( ໃຫ້ລຽງລຳດັບຈາກຫຼາຍສຸດໄປຫານ້ອຍສຸດ)</li> <li>o ຄະນິດສາດ o ພາສາອັງກິດ</li> <li>o ວິທະຍາສາດທຳມະຊາດ o ວິທະຍາສາດສັງຄົມ</li> <li>o ພາສາລາວ-ວັນຄະດີ o ຄອມເພີເຕີ</li> </ul> </td> </tr> </tbody></table>ຂ. ໂຄງຮ່າງຂອງແບບສຳພາດແບບສຳພາດປະກອບດ້ວຍ 3 ພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນດັ່ງນີ້: <ul> <li>1.ພາກສ່ວນທີ່ໃຊ້ສຳຫຼັບບັນທຶກຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບການສຳພາດ ເຊັ່ນ ຊື່ໂຄງການ ວັນ ເດືອນ ປີ ສຳພາດ ຊື່ຜູ່ສຳພາດ</li><li>ແລະ ລັກສະນະບາງຢ່າງຂອງກຸ່ມທີ່ຖືກສຳພາດ ເຊັ່ນ ສະພາບຄອບຄົວ ບ້ານ ເມືອງ ແຂວງ…</li><li>2.ລາຍລະອຽດສ່ວນຕົວຂອງຜູ່ຖືກສຳພາດ ເຊັ່ນ ເພດ ອາຍຸ ຈຳນວນລູກ ຈໍານວນຄົນໃນຄົວຄວບ ສາສະໜາ ອາຊີບ…</li><li>3.ລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບການສຳພາດຄືຄຳຖາມ ແລະ ຄຳຕອບທີ່ກົງກັບຈຸດປະສົງຂອງການສຳພາດ.</li></ul>ຄ. ຫຼັກການທົ່ວໄປຂອງການສຳພາດ1. ການກະກຽມກ່ອນການສຳພາດ- ຜູ່ສໍາພາດຕ້ອງເຂົ້າໃຈລະອຽດໃນເລື່ອງທີ່ຈະສໍາພາດ ເຊັ່ນ ຈຸດປະສົງ, ຄຳຖາມ, ຄຳຕອບ ປະເພດຕ່າງໆທີ່ກໍາ ນົດໄວ້ລ່ວງໜ້າໃນແບບສຳພາດ<ul> <li>-ກ່ອນຈະສໍາພາດຜູ່ສໍາພາດຕ້ອງແນະນໍາຕົວເອງ ແລະ ສະເໜີຈຸດປະສົງຂອງການສຳພາດ ໃຫ້ຜູ່ຖືກສຳພາດພ້ອມທັງໂອ້ລົມກັບເຂົາເຈົ້າເພື່ອສ້າງຄວາມເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ.</li></ul>2.ເວລາດຳເນີນການສຳພາດ - ຜູ່ສຳພາດຕ້ອງສ້າງບັນຍາກາດອັນດີ ແລະ ສ້າງຄວາມເປັນກັນເອງກັບຜູ່ຖືກສໍາພາດ. - ສໍາພາດແບບຕົວຕໍ່ຕົວເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມກ້າຫານຕອບຄໍາຖາມດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ - ຜູ່ສໍາພາດຕ້ອງສັງເກດໃຫ້ຖີ່ຖ້ວນວ່າ ເວລາທີ່ຈະເຂົ້າສຳພາດນັ້ນເໜາະສົມ ຫຼື ບໍ່. - ບໍ່ຄວນເລັ່ງລັດເອົາຄຳຕອບຈາກເຂົາເຈົ້າຄວນໃຫ້ເວລາແກ່ເຂົາເຈົ້າຢ່າງອິດສະລະຄວນຫຼີກເວັ້ນຄໍາຖາມທີ່ເປັນ ການແນະນຳຄໍາຕອບ.<ul> <li>-ຄວນຫຼີກເວັ້ນຄຳຖາມທີ່ຜູ່ຖືກສຳພາດບໍ່ກ້າຕອບ ຫຼື ລັ່ງເລໃຈໃນການຕອບ ເຊັ່ນ ເລື່ອງ ສ່ວນຕົວ ເລື່ອງທີ່ສັງຄົມລັງກຽດ ເລື່ອງທີ່ເຂົາຈະເສຍຜົນປະໂຫຍດ…</li><li>-ຄວນຫຼີກເວັ້ນການວິພາກວິຈານ ຫຼື ສັ່ງສອນຜູ່ຖືກສຳພາດໃນເມື່ອຄຳຕອບຂອງເຂົາເຈົ້າຂັດກັບສິ່ງທີ່ສັງຄົມຍອມຮັບ.</li><li>-ໃນເມື່ອຜູ່ຖືກສຳພາດຕອບຄຳຖາມບໍ່ຊັດເຈນ ຫຼື ບໍ່ເພິ່ງພໍໃຈ ກໍຄວນຖາມຄືນໃໝ່ດ້ວຍວິທີການອັນແນບນຽນກວ່າເກົ່າ.</li><li>-ເມື່ອສຳພາດແລ້ວກໍຕ້ອງລະແດງຄວາມຂອບໃຈນຳເຂົາເຈົ້າ.</li></ul>3.ການບັນທຶກຄຳຕອບໃນແບບສຳພາດ - ຄວນບັນທຶກຄໍາຕອບທັນທີຫຼັງຈາກສໍາພາດແລ້ວ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ລົງລືມ - ຄວນບັນທຶກສະເພາະເນື້ອໃນທີ່ສໍາພາດເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ຄວນບັນທຶກຄວາມຄິດຄວາມເຫັນຂອງຜູ່ສໍາພາດອາດຈະ ເກີດຄວາມຜິດພາດໄດ້<ul> <li>-ໃນການສຳພາດຖ້າບໍ່ໄດ້ຄຳຕອບໃນຂໍ້ໃດຄວນບັນທຶກເຫດຜົນໄວ້ພ້ອມ.</li></ul>ໝາຍເຫດການສຳພາດ ແລະ ການໃຊ້ແບບສອບຖາມມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັນໄດ້ຂໍ້ມູນຄືກັນ ແຕ່ໂອກາດ ແລະ ສະຖານະການທີ່ຈະໃຊ້ຕ່າງກັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ກ່ອນຈະເລືອກໃຊ້ການສຳພາດ ຫຼື ແບບສອບຖາມນັ້ນຄວນພິຈາລະນາໃຫ້ລະອຽດ.ງ. ດ້ານດີ ແລະ ກ້ານຈຳກັດດ້ານດີ<ul> <li>-ສາມາດເກັບຂໍ້ມູນໄດ້ຈາກທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈພາສາກັນ</li><li>-ສາມາດປ່ຽນຄຳຖາມໃຫ້ຊັດເຈນ ໃນກໍລະນີທີ່ຜູ່ຖືກສຳພາດບໍ່ເຂົ້າໃຈຄຳຖາມ</li><li>-ໄດ້ຂໍ້ມູນຈິງຈາກບຸກຄົນທີ່ຕ້ອງການ</li></ul> ດ້ານຈຳກັດ<ul> <li>-ການເກັບຂໍ້ມູນບາງຄັ້ງຕ້ອງເດີນທາງໄກ ເສຍເວລາ ແລະ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ</li><li>-ບາງຄັ້ງໄດ້ຂໍ້ມູນທີ່ບໍ່ເປັນຄວາມຈິງເນື່ອງຈາກວ່າຜູ່ຕອບບໍ່ຈິງໃຈໃນການຕອບເກີດຄວາມຢ້ານກົວ ຫຼື ອາຍ.</li><li>-ຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມສາມາດຂອງຜູ່ສຳພາດ ເຊິ່ງແຕ່ລະຄົນບໍ່ຄືກັ</li></ul><ul> <li>4.4ແບບສອບຖາມ ( Questionnaire )</li><li>ແບບສອບຖາມໝາຍເຖິງຊຸດຂອງຄຳຖາມກ່ຽວກັບເລື່ອງໃດເລື່ອງໜຶ່ງ ເພື່ອໃຊ້ໃນການເກັບກຳລວບລວມ</li></ul>ຂໍ້ມູນຈາກກຸ່ມຕົວຢ່າງທີ່ຕ້ອງການສຶກສາ ເຊັ່ນ ຄວາມຄິດເຫັນ ບຸກຄຄະລິກພາບ ແລະ ຄວາມສົນໃຈຕ່າງໆ. ແບບສອບຖາມແບ່ງອອກເປັນ 2 ປະເພດຄືກ. ແບບສອບຖາມແບບປາຍເປີດ ( Open-end )ເປັນແບບສອບຖາມທີ່ປະກອບດ້ວຍຄຳຖາມທີ່ບໍ່ໄດ້ກຳນົດຄຳຕອບໃຫ້ເລືອກແຕ່ເປີດໂອກາດໃຫ້ຜູ່ຖືກຖາມນັ້ນຕອບ ໂດຍໃຊ້ຄຳເວົ້າຂອງຕົນເອງ. ຕົວຢ່າງເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເລືອກຮຽນໃນວິທະຍາໄລຄູແຫ່ງນີ້ ? ………………………………………………….. ເຫດຜົນໃນການເລືອກຮຽນຄະນິດສາດ-ວິທະຍາສາດ ເພາະ……………………………………. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ການຈັດການຮຽນ-ການສອນວິຊາພາສາອັງກິດຄວນປັບປຸງ 1…………………………………………………………………………… 2………………………………………………………………………….. 3…………………………………………………………………………… ຄໍາຖາມແບບປາຍເປີດນີ້ ໃຊ້ເວລາໃນການຕອບຫຼາຍ ແລະ ວິເຄາະຂໍ້ມູນຍາກ.ຂ.ແບບສອບຖາມປາຍປິດ ( Close-end ) ເປັນແບບສອບຖາມທີ່ກຳນົດຄໍາຕອບໄວ້ໃຫ້ເລືອກ ຜູ່ຕອບຕ້ອງເລືອກຕອບຈາກຄໍາຕອບທີ່ມີໄວ້ໃຫ້ເລືອກເທົ່ານັ້ນ ຈະຕອບຢ່າງເສລີບໍ່ໄດ້. ຕົວຢ່າງ ຖ້າທ່ານມີໂອກາດສອບເຂົ້າຮຽນໃນວິທະຍາໄລຄູສາລະວັນໄດ້ ທ່ານຈະຮຽນສາຍໃດ ຈົ່ງໃສ່ອັນດັບທີ 1 ໃນໜ້າຊື່ສາຍທ່ານຢາກຮຽນຫຼາຍທີ່ສຸດ ອັນດັບທີ 2 ໃນໜ້າຊື່ສາຍທີ່ທ່ານຢາກຮຽນລອງລົງມາຕາມລຳດັບ ຈົນເຖິງຢາກຮຽນນ້ອຍສຸດ<ul> <li>o ສາຍຄະນິດສາດ</li><li>oສາຍວິທະຍາສາດທຳມະຊາດ</li><li>oສາຍພາສາອັງກິດ</li><li>oສາຍພາສາຫວຽດ</li><li>oວິທະຍາສາດສັງຄົມ</li><li>oພາສາລາວ-ວັນນະຄະດີ</li></ul>ຄ.ໂຄງສ້າງຂອງແບບສອບຖາມແບບສອບຖາມປະກອບດ້ວຍ 3 ພາກສ່ວນດັ່ງນີ້:<ul> <li>-ຄຳຊີ້ແຈງໃນການຕອບແບບສອບຖາມຄວນກຳນົດຈຸດປະສົງ ແລະ ຄວາມສຳຄັນຂອງການຕອບແບບສອບຖາມ ຈາກນັ້ນກໍອະທິບາຍລັກສະນະຂອງແບບສອບຖາມ ວິທີການຕອບພ້ອມຍົກຕົວຢ່າງມາປະກອບ ຜົນປະໂຫຍດທີ່ຈະໄດ້ຮັບມີຄຳຢັ້ງຢືນ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ່ຕອບເກີດຄວາມກັງວົນໃຈໃນການຕອບ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ຜູ່ຕອບມີບັນຫາຕາມພາຍຫຼັງສຸດທ້າຍກໍຕ້ອງສະແດງຄວາມຂອບໃຈລ່ວງໜ້ານໍາຜູ່ຕອບ.</li><li>-ຂໍ້ມູນສ່ວນຕົວຂອງຜູ່ຕອບ ເຊັ່ນ ອາຍຸ, ເພດ, ລະດັບການສຶກສາອາຊີບ…</li><li>-ຄຳຖາມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຈຸດປະສົງທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນ.</li></ul>ງ. ຫຼັກການສ້າງແບບສອບຖາມ1. ສ້າງຄຳຖາມໃຫ້ກົງກັບຈຸດປະສົງທີ່ຕັ້ງໄວ້ ບໍ່ຄວນຖາມນອກຈາກຈຸດປະສົງທີ່ຕັ້ງໄວ້.2. ສ້າງຄຳຖາມໃຫ້ກວດເອົາທຸກເນື້ອໃນທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນຄວນແຍກເນື້ອໃນອອກເປັນຂໍ້ຍ່ອຍ ແລ້ວສ້າງຄໍາຖາມໄດ້ ຕາມຂໍ້ຍ່ອຍນັ້ນ.3.ຄວນຈັດລຽງຄຳຖາມທີ່ມີການພົວພັນ ແລະ ຕໍ່ເນື່ອງກັນ.4.ຄຳຖາມທີ່ດີຄວນມີລັກສະນະດັ່ງນີ້: - ຄວນໃຊ້ປະໂຫຍກສັ້ນໆ ກະທັດຮັດ ແຕ່ຕ້ອງກົງກັບສິ່ງທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນ. - ຄວນໃຊ້ປະໂຫຍກທີ່ຊັດເຈນ ແລະ ເຂົ້າໃຈງ່າຍຫຼີກເວັ້ນປະໂຫຍກປະຕິເສດຄໍາວ່າເລື້ອຍໆສະເໜີ. - ບໍ່ຄວນໃຊ້ຄໍາຖາມທີ່ແນະນໍາຄຳຕອບ - ບໍ່ຄວນຖາມສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມລັບ ຫຼື ເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວຈົນເກີນໄປ - ບໍ່ຄວນຖາມສິ່ງທີ່ຮູ້ແລ້ວ ຫຼື ສິ່ງທີ່ສາມາດວັດໄດ້ດ້ວຍວິທີອື່ນ. - ຄໍາຖາມຕ້ອງເໜາະສົມກັບລະດັບຂອງຜູ່ຕອບ - ຄໍາຖາມແຕ່ລະຂໍ້ຄວນຖາມບັນຫາດຽວເທົ່ານັ້ນ - ຄວນມີຫຼາຍຕົວເລືອກໃນຄໍາຕອບຂອງແຕ່ລະຂໍ້ - ຄໍາຕອບຂອງແບບສອບຖາມຄວນສາມາດແປອອກມາໃນຮູບຂອງສະຖິຕິໄດ້.ຈ. ດ້ານດີ ແລະ ດ້ານຈຳກັດ ດ້ານດີ<ul> <li>-ປະຢັດເວລາ ແລະ ແຮງງານເພາະສາມາດເກັບຂໍ້ມູນໄດ້ຈຳນວນຫຼາຍ ໂດຍໃຊ້ຜູ່ເກັບຂໍ້ມູນຈຳນວນໜ້ອຍ</li><li>-ຜູ່ຕອບມີເວລາໃນການຕອບ ແລະ ຕອບຢ່າງເປັນອິດສະຫຼະ</li><li>-ວິເຄາະຂໍ້ມູນໄດ້ງ່າຍເພາະໃຊ້ແບບສອບຖາມອັນດຽວກັນ.</li><li>-ໃຊ້ເວລາດຽວກັນ ເຮັດໃຫ້ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບຄວາມຄິດເຫັນຈາກຜູ່ຕອບໃກ້ຄຽງກັນ.</li><li>-ຂໍ້ມູນມີຄວາມຊັດເຈນຫຼາຍຂຶ້ນ.</li></ul> ດ້ານຈຳກັດ<ul> <li>-ໃຊ້ໄດ້ສະພເພາະບຸກຄົນທີ່ຮູ້ໜັງສືເທົ່ານັ້ນ</li><li>-ຖ້າສົ່ງໄປທາງໄປສະນີ ຈະໄດ້ຮັບກັບຄືນມາໜ້ອຍ ເຮັດໃຫ້ເສຍເວລາ ແລະ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ.</li><li>-ຖ້າຄຳຖາມມີໜ້ອຍຈະບໍ່ຄົບຕາມເນື້ອໃນທີ່ຕ້ອງການ ຖ້າຄຳຖາມມີຫຼາຍຜູ່ຕອບຈະເກີດມີຄວາມເບື່ອໜ່າຍໃນການຕອບ.</li><li>-ບໍ່ແນ່ໃຈວ່າຄຳຕອບຈະໄດ້ຈາກບຸກຄົນທີ່ຕ້ອງການໃຫ້ຕອບ ຫຼື ບໍ່ ເຊັ່ນ ຕ້ອງການຄຳຕອບຈາກຜູ່ບໍລິຫານ ແຕ່ຜູ່ບໍລິຫານອາດໃຫ້ຄົນອື່ນຕອບແທນ</li><li>4.5ແບບກວດຕາມລາຍການ ( Checklist )</li><li>ແບບກວດຕາມລາຍການເປັນເຄື່ອງມືເກັບກຳຂໍ້ມູນຊະນິດໜຶ່ງທີ່ປະກອບດ້ວຍຂໍ້ລາຍການຕ່າງໆແລ້ວໃຫ້ຜູ່</li></ul>ຕອບເລືອກຕອບໃນລັກສະນະໃດໜຶ່ງ ເຊັ່ນ ມີ-ບໍ່ມີ, ມັກ-ບໍ່ມັກ, ແມ່ນ-ບໍ່ແມ່ນ ເປັນຕົ້ນ. ແບບກວດຕາມລາຍການນີ້ມີຈຸດປະສົງ ເພື່ອກວດສອບເບິ່ງວ່າມີກິດຈະກໍາ ຫຼື ພຶດຕິກຳຕ່າງໆເກີດຂຶ້ນຕາມທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນລາຍການ ຫຼື ບໍ. ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງຄຸນະພາບ ຫຼື ຈຳນວນເທື່ອທີ່ມີກິດຈະກຳເກີດຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງ:<table> <tbody><tr> <td> ພຶດຕິກຳຂອງຜູ່ສອນທີ່ສັງເກດໄດ້</td> <td>ຈຳນວນຄັ້ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>1.ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຄູຢ່າງມີຄວາມໝາຍຂະນະສອນ</li></ul> </td> <td>I</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>2.ມີການຊັກຖາມນັກຮຽນເປັນລາຍບຸກຄົນ</li></ul> </td> <td>III</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>3.ໃຫ້ການເສີມກຳລັງໃຈດ້ວຍວາຈາເມື່ອນັກຮຽນຕອບຖືກ</li></ul> </td> <td>I</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>4.ໃຊ້ຄຳຖາມປະເພດຄວາມຄິດ</li></ul> </td> <td>II</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>5.ມີວິທີຖາມເພື່ອຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຜູ່ຮຽນ</li></ul> </td> <td>II</td> </tr> <tr> <td> <ul><li>6.ໃຊ້ອຸປະກອນການສອນປະກອບການອະທິບາຍ</li></ul> </td> <td>III</td> </tr> </tbody></table> ແບບກວດຕາມລາຍການ ເລື່ອງການກິ່ງໄມ້<table> <tbody><tr> <td>ລ/ດ</td> <td> ເນື້ອໃນ</td> <td> ມີ</td> <td> ບໍ່ມີ</td> </tr> <tr> <td>1</td> <td>ການຕຽມກິ່ງພັນ</td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>2</td> <td>ການຕຽມຝອຍພ້່າວ</td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>3</td> <td>ການຕຽມຖົງຢາງ</td> <td></td> <td></td> </tr> <tr> <td>4</td> <td>………………………</td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody></table><ul> <li>4.6ການປະຕິບັດຈິງ ( Performance Test )</li><li>ການປະຕິບັດຕົວຈິງເປັນວິທີການວັດຜົນທີ່ໃຊ້ໃນພຶດຕິກຳດ້ານທັກສະທີ່ມີຢູ່ໃນລາຍວິຊາທີ່ມີພາກ</li></ul>ປະຕິບັດຕົວຈິງ ເຊັ່ນ ພະລະສຶກສາ, ສິລະປະສຶກສາ, ເທັກໂນ, ຫັດຖະກຳເຊິ່ງເປັນການວັດຜົນສິ່ງທີ່ຮຽນແລ້ວນຳເອົາໄປປະຕິບັດຕົວຈິງເພື່ອໃຫ້ເກີດມີຄວາມຊໍານິຊໍານານ ແລະ ມີປະສິດທິພາບກ. ລະດັບຂັ້ນໃນການປະຕິບັດຕົວຈິງການປະຕິບັດຕົວຈິງແບ່ງອອກເປັນ 5 ຂັ້ນດັ່ງນີ້ :<ul> <li>1.ການຮຽນແບບ</li><li>2.ການເຮັດຕາມແບບຢ່າງ</li><li>3.ການເຮັດຢ່າງຖືກຕ້ອງ</li><li>4.ການເຮັດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ</li><li>5.ການເຮັດຢ່າງທຳມະຊາດ</li></ul>ຂ. ຂັ້ນຕອນໃນການວັດຜົນການປະຕິບັດຕົວຈິງ1. ຂັ້ນກະກຽມ ຄູຄວນເຕືອນໃຫ້ນັກຮຽນຮູ້ລ່ວງໜ້າກ່ອນການວັດຜົນຈະຈັດຂຶ້ນໃນເວລາໃດ2. ຂັ້ນປະຕິບັດຕົວຈິງ ແມ່ນລົງມືປະຕິບັດຕົວຈິງເພື່ອໃຫ້ບັນລຸຜົນຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ວາງໄວ້ ແລະ ເປັນໄປຕາມລຳດັບ ຂອງຂັ້ນຕອນ ຖືກຕ້ອງຕາມຫຼັກການ ແລະ ວິທີການວັດຜົນ.3.ຂັ້ນຜົນງານເປັນຂັ້ນສຸດທ້າຍເມື່ອນັກຮຽນປະຕິບັດຕາມການວັດຜົນຢ່າງມີຄຸນະພາບ.4.ເວລາໃນການຈັດການວັດຜົນຄວນເຮັດໃຫ້ສຳເລັດພາຍໃນເວລາທີ່ກຳນົດເອົາໄວ້.ຄ. ຄຸນລັກສະນະຂອງການປະຕິບັດຈິງໃນຂະບວນການຂອງການປະຕິບັດຕົວຈິງນັ້ນ ຄູຄວນເອົາໃຈໃສ່ຄຸນລັກສະນະລວມຂອງການປະຕິບັດຕົວຈິງດັ່ງນີ້<ul> <li>ຄວາມໄວ</li><li>ໃນການວັດຜົນພາກປະຕິບັດນັ້ນ ຄູຄວນເອົາໃຈໃສ່ໃນດ້ານຄວາມໄວໝາຍຄວາມວ່ານັກຮຽນຈະໃຊ້ເວລາ</li></ul>ເທົ່າໃດໃນການປະຕິບັດຜູ່ທີ່ໄວທີ່ສຸດໃຊ້ເວລາເທົ່າໃດ ແລະ ຜູ່ທີ່ຊ້າທີ່ສຸດໃຊ້ເວລາເທົ່າໃດ.<ul> <li>ຄວາມຖືກຕ້ອງ</li><li>ຄູຈະຕ້ອງສັງເກດວ່າການກະທຳຂອງນັກຮຽນນັ້ນມີຄວາມຖືກຕ້ອງພຽງໃດ ຫຼື ມີຄວາມຜິດພາດຫຼາຍປານໃດ</li></ul>ເຊິ່ງເປັນຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນຂອງການປະຕິບັດ.<ul> <li>ການຈຳແນກ</li><li>ຄຸນລັກສະນະນີ້ມັກຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບການວັດຜົນພາກປະຕິບັດທີ່ນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືໃນການປະຕິບັດຄືຄູຈະຕ້ອງ</li></ul>ສັງເກດວ່ານັກຮຽນໄດ້ກະກຽມ ແລະ ນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືໃນການປະຕິບັດຖືກຕ້ອງ ຫຼື ບໍ່ ຖ້າເປັນວິຊາດົນຕີຄູຈະຕ້ອງໄດ້ສັງເກດວ່າ ນັກຮຽນສາມາດຈຳແນກສຽງ ຫຼື ລະດັບຂອງສຽງໄດ້ພຽງໃດ.<ul> <li>ການປະຢັດແຮງງານ</li></ul>ການປະຢັດແຮງງານສາມາດວັດໄດ້ຈາການນັບຈຳນວນຄັ້ງຂອງການກະທຳທີ່ໄດ້ຮັບຜົນດີຕໍ່ຈຳນວນຄັ້ງທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນ ຖ້າຈຳນວນຄັ້ງທີ່ໄດ້ຮັບຜົນດີສູງກວ່າກໍລະແດງວ່າມີການປະຢັດແຮງງານ.<ul> <li>ຄວາມແຮງ</li><li>ຄວາມແຮງແມ່ນຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນອັນໜຶ່ງຂອງການປະຕິບັດ ເຊັ່ນ ການຫຼິ້ນເທັນນິດ, ບານສົ່ງ, ເຕະບານ </li></ul>ແລະ ອື່ນໆ ຄວາມແຮງນີ້ຂຶ້ນກັບລັກສະນະຂອງການປະຕິບັດບາງຢ່າງກໍຕ້ອງໃຊ້ແຮງຫຼາຍບາງຢ່າງກໍຕ້ອງໃຊ້ແຮງໜ້ອຍ. ດັັ່ງນັ້ນ, ຄູຕ້ອງພິຈາລະນາໃຫ້ຖືກຕ້ອງໃນການໃຫ້ຄະແນນ.<ul> <li>ການຕໍ່ເນື່ອງເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວ</li><li>ໃນການວັດຜົນຂອງການປະຕິບັດຕົວຈິງນັ້ນ ມີລະດັບຂັ້ນຂອງການປະຕິບັດຫຼາຍວິທີເຮົາບໍ່ສາມາດເລືອກໃຊ້</li></ul>ວິທີໃດໜຶ່ງທີ່ສົມບຸນໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ, ຄູຄວນຖືເອົາຄວາມຖືກຕ້ອງສອດຄ່ອງເໜາະສົມລະຫວ່າງແຕ່ລະຂັ້ນຕອນຂອງການປະຕິບັດເປັນຫຼັກໃນການໃຫ້ຄະແນນ.<ul> <li>4.7ການຈັດອັນດັບຄຸນະພາບ ( Rating )</li><li>ການຈັດລະດັບຄຸນະພາບໃຊ້ສຳຫຼັບຈັດອັນດັບຂອງຂໍ້ມູນ ຫຼື ຜົນງານຕ່າງໆ ຂອງນັກຮຽນ ແລ້ວ ຈຶ່ງໃຫ້</li></ul>ຄະແນນຕາມພາຍຫຼັງ ຄູບໍ່ຄວນໃຫ້ຄະແນນໃນທັນທີເພາະຈະເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຜິດພາດ ການຈັດອັນດັບຄຸນະພາບນີ້ ມັກໃຊ້ໃນບາງວິຊາທີ່ໃຫ້ຄະແນນຍາກ ຫຼື ບໍ່ຄວນໃຫ້ຄະແນນໂດຍກົງ ເຊັ່ນ ວິຊາຫັດແຕ່ງ, ຮ້ອງເພງ, ແຕ້ມຮູບ, ສິລະປະ, ການປະຕິບັດຕົວຈິງ… ສ່ວນວິທີການໃຫ້ຄະແນນນັ້ນໃຫ້ປະຕິບັດຄືກັນກັບກິດຈະກຳ. ອັນດັບທີ - 0,5 ຕໍາແໜງອັດຕາສ່ວນຮ້ອຍຂອງຜົນງານ = X 100 ຈໍານວນຜົນງານທັງໝົດຕົວຢ່າງ ຮູບຂອງທ້າວມີ ຖືກຈັດຢູ່ໃນອັນດັບ 4 ໃນຈຳນວນ 15 ຮູບ ເຮົາສາມາດຄິດໄລ່ຕໍາແໜງອັດຕາສ່ວນຮ້ອຍຂອງຮູບທ້າວມີດັ່ງນີ້: ຕໍາແໜ່ງອັດຕາສ່ວນຮ້ອຍຂອງຜົນງານ ຈາກນັ້ນເອົາໄປທຽບກັບຕາຕະລາງປ່ຽນເປັນອັດຕາສ່ວນຮ້ອຍເປັນຄະແນນຊຶ່ງເຫັນວ່າ 23,33ອໃກ້ຄຽງ 23,88 ກົງກັບ 64 ຄະແນນ ສະແດງວ່າຮູບທ້າວມີໄດ້ 64 ຄະແນນ ( ຈົ່ງເບິ່ງຕາມຕາຕະລາງປ່ຽນອັດຕາສ່ວນຮ້ອຍຂອງຜົນງານເປັນຄະແນນ ) ດັ່ງລຸ່ມນີ້: ຕາຕະລາງປ່ຽນອັນດັບຄຸນະພາບໃຫ້ເປັນຄະແນນ<table> <tbody><tr> <td>ອັດຕາ ສ່ວນຮ້ອຍ</td> <td>ຄະແນນ</td> <td>ອັດຕາ ສ່ວນຮ້ອຍ</td> <td>ຄະແນນ</td> <td>ອັດຕາ ສ່ວນຮ້ອຍ</td> <td>ຄະແນນ</td> <td>ອັດຕາ ສ່ວນຮ້ອຍ</td> <td>ຄະແນນ</td> </tr> <tr> <td>0,09</td> <td>99</td> <td>11,03</td> <td>74</td> <td>52,02</td> <td>49</td> <td>90,83</td> <td>24</td> </tr> <tr> <td>0,20</td> <td>98</td> <td>12,04</td> <td>73</td> <td>54,03</td> <td>48</td> <td>91,67</td> <td>23</td> </tr> <tr> <td>0,32</td> <td>97</td> <td>13,11</td> <td>72</td> <td>56,03</td> <td>47</td> <td>92,45</td> <td>22</td> </tr> <tr> <td>0,45</td> <td>96</td> <td>14,25</td> <td>71</td> <td>58,03</td> <td>46</td> <td>93,19</td> <td>21</td> </tr> <tr> <td>0,61</td> <td>95</td> <td>15,44</td> <td>70</td> <td>59,99</td> <td>45</td> <td>93,86</td> <td>20</td> </tr> <tr> <td>0,78</td> <td>94</td> <td>16,69</td> <td>69</td> <td>61,94</td> <td>44</td> <td>94,49</td> <td>19</td> </tr> <tr> <td>0,97</td> <td>93</td> <td>18,01</td> <td>68</td> <td>63,85</td> <td>43</td> <td>95,08</td> <td>18</td> </tr> <tr> <td>1.18</td> <td>92</td> <td>19,39</td> <td>37</td> <td>65,73</td> <td>42</td> <td>95,62</td> <td>17</td> </tr> <tr> <td>1,42</td> <td>91</td> <td>20,95</td> <td>66</td> <td>67,48</td> <td>41</td> <td>96,11</td> <td>16</td> </tr> <tr> <td>1,68</td> <td>90</td> <td>22,32</td> <td>65</td> <td>69,39</td> <td>40</td> <td>96,57</td> <td>15</td> </tr> <tr> <td>1,96</td> <td>89</td> <td>23,88</td> <td>64</td> <td>71,14</td> <td>39</td> <td>96,99</td> <td>14</td> </tr> <tr> <td>2.28</td> <td>88</td> <td>25,48</td> <td>63</td> <td>72,85</td> <td>38</td> <td>97,37</td> <td>13</td> </tr> <tr> <td>2,63</td> <td>87</td> <td>27,15</td> <td>62</td> <td>74,52</td> <td>37</td> <td>97,72</td> <td>12</td> </tr> <tr> <td>3,01</td> <td>86</td> <td>28,86</td> <td>61</td> <td>75,12</td> <td>36</td> <td>98,04</td> <td>11</td> </tr> <tr> <td>3,43</td> <td>85</td> <td>30,61</td> <td>60</td> <td>77,68</td> <td>35</td> <td>98,32</td> <td>10</td> </tr> <tr> <td>3,89</td> <td>84</td> <td>32,42</td> <td>59</td> <td>79,17</td> <td>34</td> <td>98,58</td> <td>9</td> </tr> <tr> <td>4,38</td> <td>83</td> <td>34,25</td> <td>58</td> <td>80,61</td> <td>33</td> <td>98,82</td> <td>8</td> </tr> <tr> <td>4,92</td> <td>82</td> <td>36,15</td> <td>57</td> <td>81,99</td> <td>32</td> <td>99,03</td> <td>7</td> </tr> <tr> <td>5,51</td> <td>81</td> <td>38,06</td> <td>56</td> <td>83,31</td> <td>31</td> <td>99,22</td> <td>6</td> </tr> <tr> <td>6,14</td> <td>80</td> <td>40,01</td> <td>55</td> <td>84,56</td> <td>30</td> <td>99,39</td> <td>5</td> </tr> <tr> <td>6,81</td> <td>79</td> <td>41,97</td> <td>54</td> <td>85,75</td> <td>29</td> <td>99,55</td> <td>4</td> </tr> <tr> <td>7,55</td> <td>78</td> <td>43,97</td> <td>53</td> <td>86,89</td> <td>28</td> <td>99,68</td> <td>3</td> </tr> <tr> <td>8,33</td> <td>77</td> <td>45,97</td> <td>52</td> <td>87,96</td> <td>27</td> <td>99,80</td> <td>2</td> </tr> <tr> <td>9,17</td> <td>76</td> <td>47,98</td> <td>51</td> <td>88,97</td> <td>26</td> <td>99,91</td> <td>1</td> </tr> <tr> <td>10,06</td> <td>75</td> <td>50,00</td> <td>50</td> <td>89,94</td> <td>25</td> <td>100,00</td> <td>0</td> </tr> </tbody></table><ul> <li></li><li></li><li>4.8ແບບສັງຄົມມິຕິ</li><li>ສັງຄົມມິຕິແມ່ນການສຶກສາສະພາບທາງດ້ານສັງຄົມຂອງນັກຮຽນວ່າ ເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນຖານະອັນໃດໃນສາຍຕາ</li></ul>ຂອງເພື່ອນນັກຮຽນນຳກັນ ໂດຍໃຊ້ວິທີຖາມນັກຮຽນນຳກັນວ່າ ມີຄວາມຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ເພື່ອນນັກຮຽນໃນຫ້ອງດຽວກັນ ເຮັດໃຫ້ຄູໄດ້ຮູ້ຈັກສະພາບຂອງນັກຮຽນໃນຫ້ອງຮຽນຂອງຕົນໄດ້ດີ ແລະ ເປັນປະໂຫຍດໃນການຄຸ້ມຄອງນັກຮຽນ ແລະ ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆຂອງນັກຮຽນໄດ້. ການສ້າງສັງຄົມມິຕິມີ 2 ວິທີຄື:ກ. ການສຶກສາບຸກຄະລິກລັກສະນະ ການສຶກສາບຸກຄະລິກລັກສະນະ ແມ່ນການໃຫ້ນັກຮຽນຂຽນຊື່ເພື່ອນພາຍໃນຫ້ອງຮຽນຂອງຕົນເອງແບບປິດລັບໃຫ້ກົງກັບຄຳຖາມຂອງຄູ ແລ້ວຄູເອົາຄໍາຕອບເລົ່ານັ້ນໄປຊອກຫາຄວາມຖີ່ ເພື່ອສຶກສາເບິ່ງວ່າ ການພົວພັນກັນພາຍໃນຫ້ອງຮຽນເປັນແນວໃດ. ຕົວຢ່າງ<ul> <li>-ໃຜເປັນຄົນໃຈກວ້າງຂວາງຫຼາຍທີ່ສຸດ ?</li><li>-ໃຜຄວນຈະເປັນຫົວໜ້າຫ້ອງ ?</li><li>-ໃຜບໍ່ມັກເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳຮ່ວມກັບໝູ່ ?</li><li>ການຕັ້ງຄຳຖາມ ບາງຄັ້ງອາດໃຫ້ນັກຮຽນຕັ້ງຄຳຖາມ ແລ້ວ ໃຫ້ໝູ່ຕອບ.</li></ul>ຂ. ການສ້າງແຜນວາດຂອງສັງຄົມການສ້າງແຜນວາດຂອງສັງຄົມ ແມ່ນການສຶກສາສະພາບທາງດ້ານສັງຄົມຂອງນັກຮຽນ ເຊັ່ນ ນັກຮຽນມັກນັ່ງໃກ້ໃຜ ມັກເຮັດວຽກຮ່ວມກັບໃຜ ຫຼື ຮັກໝູ່ເພື່ອນຜູ່ໃດຫຼາຍກວ່າໝູ່ວິທີນີ້ອາດຈະໃຫ້ນັກຮຽນຂຽນຊື່ໝູ່ທີ່ຕົນເອງມັກຫຼາຍມາ 1-3 ຄົນ ແລ້ວສົ່ງໃຫ້ຄູ ຈາກນັ້ນຄູກໍນຳເອົາຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ມານັ້ນໄປຊອກຫາຄວາມຖີ່ ຫຼື ສ້າງແຜນວາດການພົວພັນຂອງນັກຮຽນ ແຕ່ກໍຕ້ອງເກັບໄວ້ເປັນຕົວລັບຄ. ຫຼັກການໃນການສ້າງສັງຄົມມິຕິ1. ຄວນເຮັດໃນກຸ່ມນັກຮຽນທີ່ຮູ້ຈັກກັນມາແລ້ວພໍສົມຄວນ 2. ຄູຄວນເກັບໄວ້ເປັນຄວາມລັບ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກກັນ ຫຼື ເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນທີ່ມີ ບັນຫາຢູ່ແລ້ວ ມີບັນຫາເພີ່ມຂຶ້ນອີກ. 3.ການພິຈາລະນາສັງຄົມມິຕິຂອງນັກຮຽນ ຄູຄວນສົນໃຈນັກຮຽນຜູ່ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການເລືອກຫຼາຍກວ່າ ແລະ ຕ້ອງສຶກ ສາລາຍລະອຽດເພີ່ມອີກເພື່ອຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂ ເພາະນັກຮຽນແຕ່ລະຄົນມີບັນຫາແຕກຕ່າງກັນ.ໝາຍເຫດ: ສັງຄົມມິຕິຂອງນັກຮຽນຈະບໍ່ຄົງຕົວຕະຫຼອດ ບາງຄັ້ງມີການປ່ຽນແປງໄວ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວນສຶກສາສັງຄົມມິຕິຂອງນັກຮຽນໃໝ່ໃນຊ່ວງເວລາອັນເໝາະສົມ.<ul> <li>4.9ການສຶກສາລາຍກໍລະນີ ( Case study )</li><li>ການສຶກສາລາຍກໍລະນີເປັນການວັດຜົນທີ່ໃຊ້ສະເພາະກັບນັກຮຽນທີ່ມີບັນຫາເທົ່ານັ້ນເຊັ່ນ: ຂີ້ດື້, ຂາດ</li></ul>ຮຽນເລື້ອຍໆ, ຜົນການຮຽນຕໍ່າຫຼາຍ, ນັກຮຽນທີ່ຮຽນເກັ່ງຜິດປົກະຕິ ບໍ່ສາມາດເຂົ້າກັບໝູ່ຄູ່ໄດ້ ເປັນການວັດຜົນເພື່ອສຶກສາລະພາບບັນຫາ ແລະ ຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂໂດຍອາໄສເຄື່ອງມືຫຼາຍຊະນິດຄື ການສັງເກດການສຳພາດ, ແບບສອບຖາມ, ສັງຄົມມິຕິ…ຫຼັກການໃນການສຶກສາລາຍກໍລະນີ<ul> <li>1.ເມື່ອສຶກສານັກຮຽນຄົນໃດ ຫຼື ກຸ່ມໃດ ຈະຕ້ອງສຶກສາຊີວະປະຫວັດຂອງນັກຮຽນຄົນນັ້ນ ຫຼື ກຸ່ມນັ້ນໃຫ້ລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ ເພື່ອໃຊ້ເປັນຂໍ້ມູນໃນເບື້ອງຕົ້ນ.</li><li>2.ການສຶກສາລາຍກໍລະນີເປັນການສຶກສາຢ່າງລະອຽດ ເລິກເຊິ່ງ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງສຶກສາຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ ແລະ</li><li>ໃກ້ສິດຕິດແທດ ຈຶ່ງຈະໄດ້ຂໍ້ມູນລະອຽດຄົບຖ້ວນ ແລະ ມີຄວາມທ່ຽງຕົງສູງ.</li><li>3.ໃນການວັດຜົນຕ້ອງຕິດຕາມນັກຮຽນຜູ່ທີ່ຈະວັດຢູ່ຕະຫຼອດເວລາຕາມຄວາມເໝາະສົມຄື ເມື່ອມາຮອດໂຮງຮຽນແລ້ວເຮັດຫຍັງແດ່ ມັກລົມກັບໃຜ ສົນໃຈໃນການຮຽນວິຊາຕ່າງໆແນວໃດ ຜົນການຮຽນເປັນແນວໃດ ມັກໄປຫຼິ້ນກັບໃຜ ຕອນແລງກັບບ້ານກັບຜູ່ໃດ ເວລາຢູ່ບ້ານເຮັດວຽກຫຍັງແດ່ ມະນຸດສຳພັນໃນບ້ານເປັນແນວໃດ.</li><li>4.ຜູ່ທີ່ຈະສຶກສາລາຍກໍລະນີມັກຈະແມ່ນຄູປະຈໍາຫ້ອງ.</li><li>5.ໃນການເກັບກໍາຂໍ້ມູນ ຫຼື ເວລາແກ້ໄຂບັນຫາ ຕ້ອງອາໄສຜູ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບນັກຮຽນຫຼາຍຄົນຄື ຜູ່ບໍລິຫານໂຮງຮຽນ ຜູ່ປົກຄອງ ໝູ່ເພື່ອນ ຈິດຕະແພດ ຕຳຫຼວດ</li></ul>ໝາຍເຫດການສຶກສາເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຈະແກ້ໄຂບັນຫາໃຫ້ສໍາເລັດລຸລ່ວງໄປດ້ວຍດີຢູ່ສະເໜີ ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ່ສຶກສາຈະຕ້ອງທົດລອງເຮັດເສຍກ່ອນຢ່າຟ້າວຄຶດວ່າຈະບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້4.10 ການໃຫ້ສ້າງຈິນຕະນາການ ( Projective Technique ) ການໃຫ້ສ້າງຈິນຕະນາການ ເປັນການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບລັກສະນະຂອງບຸກຄະລິກພາບຄວາມຮູ້ສຶກນຶກຄຶດອາລົມ ແຮງຈູງໃຈ ແລະ ສິ່ງທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນຢູ່ພາຍໃນຕົວນັກຮຽນເພື່ອນຳເອົາຜົນຂອງການວັດໄປປັບປຸງແກ້ໄຂ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັບການສຶກສາລາຍກໍລະນີການວັດຜົນຊະນິດນີ້ ມັກຈະໃຊ້ກັບນັກຮຽນທີ່ມີບັນຫາ ຫຼື ມີສະພາບຈິດທີ່ບໍ່ປົກະຕິ. ການໃຊ້ເຄື່ອງມືຊະນິດນີ້ມັກຈະໃຊ້ສິ່ງຂອງ ຫຼື ສ້າງສະຖານະການທີ່ມີຄວາມໝາຍເພື່ອໄປກະຕຸ້ນໃຫ້ນັກຮຽນສະແດງປະຕິກິລິຍາຕອບສະໜອງດ້ວຍການກະທໍາ ຫຼື ສະແດງຄວາມ ຮູ້ສຶກ ອອກມາ ຈາກນັ້ນຜູ່ວັດຈະນຳເອົາຄຳຕອບທີ່ໄດ້ມານັ້ນໄປຕີຄວາມໝາຍ ເພາະສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນການວັດຜົນທີ່ຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນ ໂດຍສະເພາະໃນການຕີຄວາມໝາຍ ຕ້ອງອາໄສຜູ່ທີ່ມີທັກສະອັນດີ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຈະເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຜິດພາດສູງ ການວັດຜົນຊະນິດນີ້ ມັກຈະໃຊ້ສະເພາະແຕ່ໃນກຸ່ມນັກຈິດຕະວິທະຍາເທົ່ານັ້ນ ຕົວຢ່າງ 1.ການຕື່ມປະໂຫຍກໃຫ້ສົມບູນ ເຊັ່ນ ຕັ້ງຄຳຖາມວ່າ ຂ້ອຍມັກຄົນທີ່………………………………………….. ຖ້າຂ້ອຍມີເງິນ ຂ້ອຍຈະ………………………………………5.ລັກສະນະຂອງເຄື່ອງມືທີ່ດີກ ຄວາມທ່ຽງຕົງ ( Validity )ແມ່ນຄຸນລັກສະນະຂອງແບບທົດສອບທີ່ຈະຕ້ອງວັດໄດ້ຖືກຕ້ອງໃນສິ່ງທີ່ຈະວັດແບ່ງອອກເປັນ 4 ປະເພດຄື:-ຄວາມທ່ຽງຕົງຕາມເນື້ອໃນ ( Content validity) ຂໍ້ສອບແຕ່ລະຂໍ້ຕ້ອງສອດຄ່ອງກັບເນື້ອໃນຂອງຫຼັກສູດ.-ຄວາມທ່ຽງຕົງຕາມໂຄງສ້າງ ( Construct validity ) ຂໍ້ສອບຕ້ອງສອດຄ່ອງກັບຄຸນລັກສະນະ ຫຼື ພຶດຕິກໍາທີ່ຈະວັດ.-ຄວາມທ່ຽງຕົງຕາມສະພາບ ( Concurrent validity ) ຂໍ້ສອບຕ້ອງວັດໃຫ້ຕົງກັບສະພາວະຄວາມເປັນຈິງຂອງນັກຮຽນໃນເວລານັ້ນ.-ຄວາມທ່ຽງຕົງດ້ານພະຍາກອນ ( Predictive validity ) ເມື່ອວັດແລ້ວຕ້ອງໃຫ້ສາມາດດຄາດຄະເນໄດ້ລ່ວງໜ້າວ່ານັກຮຽນຜູ່ນັ້ນ ຈະສາມາດຮຽນວິຊາໃດໄດ້ດີໃນອະນາຄົດ.ຂ. ຄວາມເຊື່ອໜັ້ນ ( Reliability ) ໝາຍເຖິງແບບທົດສອບນັ້ນຖ້າເອົາໄປວັດກັບນັກຮຽນຫຼາຍໆເທື່ອກໍ່ຈະໄດ້ຜົນຄືກັບຄັ້ງທຳອິດ.ຄ. ອຳນາດຈຳແນກ ( Discrimination )ຄືຂໍ້ສອບນັ້ນສາມາດຈຳແນກນັກຮຽນຜູ່ເກັ່ງ ແລະ ຜູ່ອ່ອນ ອອກເປັນ 2 ກຸ່ມ ຄື ກຸ່ມເກັ່ງ ແລະ ກຸ່ມອ່ອນໄດ້ງ. ຄວາມເປັນປາລະໄນ ( Objectivity )ຄືຂໍ້ສອບທີ່ມີຄຸນລັກສະນະ 3 ປະການຄື: <ul> <li>-ຄຳຖາມຊັດເຈນ ຜູ້ສອບເຂົ້າໃຈໄດ້ຄືກັນ.</li><li>-ການກວດໃຫ້ຄະແນນໄດ້ຄືກັນບໍ່ວ່າຈະໃຫ້ໃຜກວດ</li><li>-ມີຄວາມຊັດເຈນໃນການແປຄວາມໝາຍຂອງຄະແນນ ໝາຍຄວາມວ່າແປຄວາມໝາຍຂອງຄະແນນທີ່ໄດ້ເປັນແບບດຽວກັນ.</li></ul>ຈ. ຄວາມຍາກງ່າຍ ( Difficuity )ໝາຍເຖິງອັດຕາສ່ວນຂອງຜູ່ຕອບຂໍ້ສອບຂໍ້ນັ້ນໄດ້ ກັບຈໍານວນຂອງຜູ່ເຂົ້າສອບເສັງທັງໝົດ.ສ. ຄວາມມີປະສິດທິພາບ ( Efficiency )ໝາຍເຖິງຂໍ້ສອບທີ່ປະຢັດທາງດ້ານເສດຖະກິດ ເຊັ່ນ ລົງທຶນໜ້ອຍລາຄາຖືກດຳເນີນການສອບງ່າຍພິມຊັດເຈນອ່ານງ່າຍມີເນື້ອໃນຫຼາຍ ໃຊ້ເວລາກວດໜ້ອຍເປັນຕົ້ນ.ຊ. ການວັດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ( Searching )ແບບທົດສອບດ້ານຄວບຄຸມພຶດຕິກຳຫຼາຍດ້ານ ເຊັ່ນ ຄວາມຈຳ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ການນຳໃຊ້, ການວິເຄາະ, ການສັງເຄາະ ແລະ ການປະເມີນຄ່າ.ຍ. ຄວາມຍຸດຕິທຳ ( Fair )ໝາຍຄວາມວ່າການດຳເນີນການສອບນັ້ນ ຈະບໍ່ເປີດໂອກາດໃຫ້ນັກຮຽນຜູ່ໃດຜູ່ໜຶ່ງໄດ້ປຽບ ຫຼື ເສຍປຽບ ແລະ ຄວນມີຂໍ້ສອບຫຼາຍຂໍ້ ເພື່ອໃຫ້ຄວບຄຸມຕາມຫຼັກສູດ.ດ. ຄວາມສະເພາະເຈາະຈົງ ( Definite )ຂໍ້ສອບຕ້ອງມີການຖາມ ການຕອບຢ່າງຊັດເຈນໃນແຕ່ລະຂໍ້ຄວນຖາມດ້ານດຽວ ບໍ່ຄວນຖາມຫຼາຍດ້ານ ເພາະຈະເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນບໍ່ເຂົ້າໃຈຄຳຖາມຕ. ການກະຕຸ້ນ ( Examplary )ໝາຍຄວາມວ່າແບບທົດສອບນັ້ນຕ້ອງມີການຍົວະເຍົ້າໃຫ້ນັກຮຽນຕອບຢ່າງສະໜຸກສະໜານ ເຊັ່ນ ເອົາຂໍ້ທີ່ງ່າຍໄວ້ທາງໜ້າ ແລະ ເອົາຂໍ້ທີ່ຍາກໄວ້ທາງຫຼັງ. ແບບທົດສອບທີ່ມີຄົບຕາມ 10 ລັກສະນະດັ່ງກ່າວຈະເປັນຂໍ້ສອບທີ່ດີທີ່ສຸດ, ແຕ່ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແບບທົດສອບໃດທີ່ມີຄົບ 5 ດ້ານຄື ຄວາມທ່ຽງຕົງ, ຄວາມເຊື່ອໜັ້ນ, ອຳນາດຈຳແນກ, ຄວາມຍາກງ່າຍ ແລະ ຄວາມມີປະສິດທິພາບແລ້ວກໍ່ຖືວ່າເປັນແບບທົດສອບທີ່ມີຄຸນະພາບແລ້ວ. ໃຈຄວາມ ການວັດຜົນການສຶກສາແມ່ນຂະບວນການໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ມີປະສິດທິພາບເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຕົວເລກ, ສັນຍາລັກທີ່ມີຄວາມໝາຍເພື່ອແທນຄຸນລັກສະນະ ຫຼື ຄຸນະພາບຂອງສິ່ງທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນ. ສ່ວນການປະເມີນຜົນການສຶກສາແມ່ນການສະຫຼຸບຕີລາຄາວິນິດໄສຄຸນຄ່າຂອງສິ່ງວັດຖຸ ເຫດການ ຫຼື ບຸກຄົນ ໂດຍເອົາຂໍ້ມູນຈາກການວັດຜົນມາປຽບທຽບກັບເກນມາດຕະຖານທີ່ຕັ້ງໄວ້ ດັ່ງນັ້ນ ການວັດຜົນ ແລະ ການປະເມີນຜົນການສຶກສາຈຶ່ງມີການພົວພັນກັນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ສະນິດແໜ້ນ. ຈຸດປະສົງຂອງການວັດຜົນ ແລະ ປະເມີນຜົນການສຶກສາ ແມ່ນເພື່ອຢາກຮູ້ວ່າຜ່ານຂະບວນການການຮຽນ-ການສອນ ຫຼື ການຮຽນຮູ້ຈາກວິທີການຕ່າງໆ ນັກຮຽນໄດ້ເກີດມີພຶດຕິກຳໄປຕາມຈຸດປະສົງແລ້ວ ຫຼື ບໍ່. ການວັດຜົນການສຶກສານັ້ນເຮົາບໍ່ສາມາດວັດໄດ້ໂດຍກົງ. ສະນັ້ນ, ເຮົາຕ້ອງເລືອກໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຜົນຫຼາຍຢ່າງທີ່ເໜາະສົມເພື່ອຈະວັດພຶດຕິກຳທີ່ເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຄຸນລັກສະນະຂອງສິ່ງທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນ. ຈາກນັ້ນຈຶ່ງນຳເອົາຜົນຂອງການວັດຜົນມາຕີຄວາມໝາຍໃຫ້ຖືກຕ້ອງເພື່ອຈະຮູ້ວ່ານັກຮຽນມີຄວາມຮູ້ສາມາດໜ້ອຍຫຼາຍປານໃດ. ການວັດຜົນການສຶກສາ ຕ້ອງໃຫ້ແທດເໜາະກັບຈຸດປະສົງຂອງການຮຽນ-ການສອນ, ໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ມີຄຸນະພາບ, ມີຄວາມຍຸດຕິທຳ, ຕີຄວາມໝາຍຂອງການວັດຜົນໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ແລະ ນຳເອົາຜົນທີ່ໄດ້ຈາກການວັດຜົນໄປໃຊ້ໃຫ້ກຸ້ມຄ່າ. ເຄື່ອງມືວັດຜົນການສຶກສາທັງ 10 ຊະນິດຈະເຫັນວ່າ ເຄື່ອງມືແຕ່ລະຊະນິດໃຊ້ວັດພຶດຕິກຳທາງການສຶກສາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ່ໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຜົນຈະຕ້ອງເລືອກໃຊ້ໃຫ້ເໜາະສົມກັບພຶດຕິກຳທີ່ຕ້ອງການວັດຜົນ ແລະ ເຄື່ອງມືແຕ່ລະຊະນິດ ບໍ່ສາມາດວັດໄດ້ທຸກລັກສະນະຂອງພຶດຕິກຳບາງຄັ້ງອາດຈະໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຜົນຫຼາຍຊະນິດປະກອບເຂົ້າກັນເພື່ອຈະວັດພຶດຕິກຳລັກສະນະໃດໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ ຖ້າໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຜົນຫຼາຍຊະນິດປະກອບເຂົ້າກັນເພື່ອຈະວັດພຶດຕິກຳລັກສະນະໃດໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ ຖ້າໃຊ້ເຄື່ອງມືວັດຜົນຫຼາຍຊະນິດຈະຊ່ວຍໃຫ້ຄູເຮົາ ສາມາດວັດພຶດຕິກຳຂອງນັກຮຽນທັງ 3 ດ້ານ ຄື ດ້ານສະຕິປັນຍາ, ດ້ານຈິດຕະພິໄສ ແລະ ດ້ານທັກສະພິໄສ. ໃນບັນດາເຄື່ອງມືວັດຜົນການສຶກສາຊະນິດຕ່າງໆນັ້ນແບບທົດສອບເປັນເຄື່ອງມືທີ່ດີ ແລະ ມີປະສິດທິພາບສູງກວ່າຊະນິດອື່ນໆ. ແບບທົດສອບທີ່ດີມີລັກສະນະສໍາຄັນ 5 ຢ່າງຄື ຄວາມທ່ຽງຕົງ, ຄວາມເຊື່ອໜັ້ນ, ຄວາມເປັນປາລະໄນ ອຳນາດຈຳແນກ ແລະ ຄວາມຍາກງ່າຍເໝາະສົມ ໃນນັ້ນຄວາມທ່ຽງຕົງເປັນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງແບບທົດສອບຄວາມທ່ຽງຕົງ ແລະ ຄວາມເຊື່ອໜັ້ນມີຄວາມສຳພັນກັນ ແລະ ເປັນລັກສະນະຂອງແບບທົດສອບທັງຊຸດ ສ່ວນອຳນາດຈຳແນກ ແລະ ຄວາມຍາກງ່າຍເປັນລັກສະນະຂອງແຕ່ລະຂໍ້ຂອງແບບທົດສອບ.

เขียนใน GotoKnow โดย chanthavixay
ใน ວິຊາ ວັດ ແລະ ປະເມີນຜົນ

คำสำคัญ (Tags): #ຈັນທະວີໄຊ#ແຫວນພະຈັນ#ວິທະຍາໄລຄູ#ສາລະວັນ

หมายเลขบันทึก: 570873เขียนเมื่อ 23 มิถุนายน 2014 08:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2014 08:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก