วิ่งวันที่ 6 ครบรส ข้างในดูมีกำลังมากขึ้น

วิ่งวันที่ 6 ครบรส

ตั้งแต่กลางคืนวันอาทิตย์ ได้ลุยทำขนมไว้ให้ที่บ้านขาย

น่าดีใจที่ขายดี อาจจะเพราะพึ่งเปิดเทอม แม่ดูเหนื่อยจากที่ว่าจะลองสูตรกะหรี่ปั๊พกับโดนัทเลยพักไว้ก่อน. ทำขนมแทนแม่ กว่าจะลงนอนก็ตีสองกว่า เกือบตีสาม พ่อกับแม่ลุกไปตลาดพอดี ได้เอาขนมไปขาย

ตอนแรกก็มีอาการเพลีย แต่ระหว่างรออบขนม เหมือนข้างในล้า เลยพักขาหลับตาหายใจ เหมือนข้างในได้หลับไปสักสิบนาที สดชื่นขึ้นมา แล้วพอเตรียมอะไรให้แม่เรียบร้อยท่านไล่ให้ไปนอน

รู้สึกได้ว่าทั้งพ่อและแม่ดูมีความสุขที่เห็นขนมพร้อมขาย

พอเข้านอนดูเหมือนหนูเจอปัญหาการตื่น ว่าจะตื่นตีสี่ ตีห้า ปาไปหกโมง

ทบทวนกับตัวเองแบบนี้ท่าจะไม่ไหว กระทบกับทั้งวันที่เหลือ อาจจะต้องปรับฝึกใหม่ให้นอนสักสี่ห้าทุ่มแล้วตื่นเร็วเอา

ตื่นมาแม่น่ารักมากเตรียมทั้งอาหารเสื้อผ้าให้ เพราะหนูซักค้างไว้ที่เครื่อง ท่านจัดแจงตากให้จนแห้งพร้อมแพ็คขึ้นรถ ทบทวนกับตนเอง นี่ไงความรักของแม่ ที่สุดของความไร้เงื่อนไขแค่คำว่า เพื่อลูก ครูชี้ให้เห็นเสมอแต่ใจหนูปิดการรับรู้ ทั้งครูและแม่ถูกกระทำจากจิตหนูแบบเดียวกัน

ขับรถมาขอนแก่นปรับแผนรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับหัวหน้า

ตั้งใจละก็เหมือนโดนทดสอบ สุดท้ายก็ยอม ช่วงเช้าเข้าเคลียร์รายงานเอกสาร บ่ายเข้าบ้านพัก เก็บของรอครู

ได้โอกาสเก็บทำความสะอาดบ้านแต่ก็นั่นแหละ เก็บแล้วก็ยังรู้สึกนี่เก็บแล้วเหรอ ยังรกอยู่

นิสัยไม่เรียบร้อย ยังเป็นปัญหาเสื้อผ้าเก็บไม่เข้าที่ทาง ทบทวนกะตนเองนี่ขนาดมีอยู่ไม่กี่สี ยังรกถ้าอย่างเมื่อก่อนนี่คงจะเป็นภูเขา เอ้าค่อยๆสะสาง

คิดทบทวนว่าจะรอครูที่ไหนดี ตอนแรกกะที่หน้าห้องนึกๆไปมา ปั้มน่าจะดี เลยเอารถไปจอดที่ทำงานแล้วนั่งสองแถวไปปั้ม ข้างในมีง่วงๆ นั่งหายใจและฟังเทศน์ ตั้งใจว่า อย่าให้ใจจุดไฟ ทบทวนดูธาตุ ตามที่หลวงปู่ชี้

พิจารณากายที่ประกอบด้วยธาตุสี่ ข้างในเป็นเบาๆ

สลับกับดูลม ทำความรู้จิต รู้อารมณ์ความรู้สึก รู้ความคิด เหมือนข้างในไม่จำแรกอันไหนเห็นก็อันนั้น

แต่มันล้าๆง่วงอยู่ข้างใน จะนอนก็กลัวงัวเงีย

พอครูกับพี่โย๋มา ได้ขับรถให้แรกๆใจกังวลเกร็ง แต่ก็ทำแบบที่เคยทำคือหายใจ ตั้งสติ

แต่วันนี้ทำเพิ่มีคือ ดูเข้าไปข้างในด้วย สังเกตเห็น เวลาจะทำอะไร เช่นอยากแซงมันจะเหมือนมีอาการร้อนๆบีบใจตนเองที่กลางอก เผลอแต่พอเห็นก็ไม่อยากเป็นซ้ำอีก มีอาการร้อนๆขึ้นในท้อง แต่ถ้าเห็นแบบดูไปเรื่อยๆ ก็ไม่ลุกลาม ตลอดการขับรถ ครูและพี่โย๋. สดใสมากๆ คุยกันสนุกสนาน

หนูพยายามตั้งสติดูใจ ที่บางทีก็อยากทำรถนิ่มๆบ้างอยากนั่นนี่บ้าง มีตลอดไม่เลิก

ยิ่งพอใกล้ถึงประมาณห้าสิบกิโลสุดท้าย โจทย์เก่ามา จิตบีบคั้นกังวล

ทั้งลมหายใจ ทั้งดูลงไป ใจยังเหมือนกลุ้มใจอยู่ รับรู้ได้คือ จะขับรถได้สั่นสะเทือนมาก

ข้างในดิ้น ทวนย้อนเพราะสติอ่อน ตั้งใจดูลมอะไรจะบีบก็ช่างใจกังวลเบาลงแต่พอเผลอก็มาอีก จนมาถึง

เข้าที่พัก พาพี่โ๋ย๋ไปหาอะไรทานหนูก็ทานสาหร่ายกับเม็ดทานตะวัน

เข้าที่พักครูไกด์งานพรุ่งนี้ แบบสนุกคึกคักผ่านไลด์

หนูออกไปวิ่ง โรงแรมนี้มีสวนที่วิ่งได้เยี่ยมทีเดียว ทำความรู้กับตนเอง

กลับเข้าที่พักคุยแนวทางได้ความรู้เพิ่มจากพี่โย๋

ทำวัตรแล้วก็เข้านอน แต่กว่าจะได้ส่งบันทึกนี้ก็เช้าอีกวันค่ะ

รู้สึกได้ว่า วันนี้กำลังข้างในดูมีมากขึ้นมากกว่าตอนที่ไม่วิ่ง ไม่รักษาข้อวัตร นี่คือสิ่งที่รู้สึกได้กับตนเอง