คุณธรรมเป็นเรื่องที่บ่มเพาะกันได้
ข้าพเจ้ามีความคิดความเชื่อในเรื่องของการบ่มเพาะ … ปลูกฝัง และเรียนรู้
นึกย้อนไปในวัยเด็ก...เราไม่เข้าใจหรอกว่าพ่อแม่เราสอนในเรื่องอะไรอะไร... แต่เมื่อเติบโต เรารับรู้ว่า "หัวใจเราอภัยให้คนได้ง่าย ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นที่ถึงแม้ไม่ใช่เครือญาติได้ง่าย..."
สิ่งต่างๆ เหล่านี้ต่างมีอยู่ในจริตนิสัยทั้งพี่สาวและตัวข้าพเจ้าเอง...
ตลอดไปจนถึงเครือญาติ...
แม้ว่าจะมีเรื่องราวของการถูกเบียดเบียนเอาเปรียบจากบุคคลอื่นอย่างมากมาย... แต่การตอบสนองของข้าพเจ้าและพี่สาวต่างดูไม่แตกต่างกันคือ … อภัย และอ่อนโยน ต่อบุคคลที่เบียดเบียนเราอย่างที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรื่องของการบ่มเพาะต้องใช้เวลาอย่างยาวนาน หรืออาจเรียกได้ว่าตลอดทั้งชีวิตของเรา...ก็ว่าได้
และถ้ายิ่งได้เริ่มบ่มเพาะตั้งแต่ในวัยเด็กวัยเยาว์...
การเรียนรู้ก็จะฝังลึกมากขึ้น...
และการบ่มเพาะที่ดีที่สุดคือ การปฏิบัติให้ดูให้เห็นเป็นตัวอย่าง
สอนผ่านการปฏิบัติ...ซึ่งเป็นการสอนที่มีคุณค่ามากที่สุด
จากความเชื่อดังกล่าว...
ข้าพเจ้าจึงมุ่งมั่นและตั้งใจว่า เด็กๆ ที่มาคลุกคลีอยู่ที่วัด ต่างเป็นโอกาสของความสามารถของการบ่มเพาะได้...แม้ว่าช่วงเวลาที่มาอยู่จะสั้น แต่ก็เป็นโอกาสที่สามารถเรียนรู้ได้ หากมีต้นแบบที่ดีให้เห็น
…
๓ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๗
ความเห็น (1)
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ