การบ่มเพาะทาน ศีล ภาวนา
ในช่วงวัยเด็ก...ทำได้ง่าย เติบโตได้ไว
เพราะหัวใจดวงน้อยๆ เหล่านี้ยังบอบช้ำไม่มากจากกิเลสที่ฝังราก
ณ วันหนึ่งดอกไม้น้อยๆ เหล่านี้จะนำมาซึ่งความสดชื่นสดใสแก่โลก
ด้วยหัวใจ "ศีลธรรม"
สองสัปดาห์ที่ผ่านมา...ข้าพเจ้าสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตัวเด็กๆ ที่เริ่มชัดเจน
ในเรื่องคุณธรรมและศีลธรรม...
เด็ก ป.๓ สองคนอย่างมดแดงและน้องกอ เริ่มได้รับมอบหมายให้ทำงานสำคัญเพิ่มมากขึ้น จากเดิมที เป็นงานผู้ตาม แต่มารอบนี้เป็นงานที่ต้องลงมือทำ
ข้าพเจ้าให้เด็กๆ แบ่งหน้าที่กันเอง...ว่าใครจะทำกับข้าว ใครจะอบขนม
ปรากฏว่า บิ๋ม บิว และตาลเลือกทำขนม เพราะดูเหมือนมีขั้นตอนที่ยุ่งยากมากกว่า ดังนั้นกอกับมดแดงก็ได้รับทำหน้าที่เตรียมอาหารเลี้ยงเพื่อนๆ
ทั้งสองกลุ่มจะมีแม่ครูและหน้าติ๋ว...คอยเป็นพี่เลี้ยง คอยดู คอยเฝ้าอยู่ห่างๆ
สำหรับแผนกอาหาร...ผ่านไปด้วยดี กอกับมดแดงช่วยกันทำงานแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย...แอบได้ฟังเด็กๆ คุยกัน "กอเจ้าบ่ต้องเฮ็ดเด้อเดี๋ยวข้อยเฮ็ดเอง...เดี๋ยวข้อยช่วย" (กอไม่ต้องทำนะเดี๋ยวฉันทำเอง) เป็นคำพูดที่มดแดงบอกกอตอนที่กอเอากะทะไปล้าง
ซักพักก็เห็น...มดแดงไปช่วยกอล้างถ้วยชามและกะทะ ที่ใช้ทำกับข้าว
น่ารักมาก...เห็นแล้วสัมผัสแล้วชื่นใจ...
ท่าทีถ้อยอาศัย...กันช่วยกัน และตั้งใจ มดแดงตัวเล็กๆ ขมักเขม่นทำงาน
ทำกับข้าว ทำขนม ทำน้ำแข็งใส...ให้น้องคนๆ ทาน
เด็กๆ เล็กๆ ที่เพิ่งมาร่วมกระบวนการเรียนรู้ ข้าพเจ้าก็พาเรียนหนังสือบ้าง วาดภาพบ้าง...ฟังนิทานบ้าง
หรือไม่ก็ให้เล่นตามอัธยาศัย...
ข้าพเจ้าต้องการฝังรหัสแห่งความทรงจำในด้านความสุขไว้ในจิตใจเด็กๆ และในขณะเดียวกันก็ใส่รหัสในเรื่องคุณธรรมและศีลธรรม
เมื่อถึงสถานการณ์ที่เหมาะสม...สิ่งต่างๆ เหล่านี้จะเป็นต้นทุนที่เหมาะสมที่ใช้ประกอบในการดำเนินชีวิตในด้านกุศลกรรม
ไม่มีความเห็น