ภาพเหตุการณ์และเรื่องราวอันเป็นมงคล...
แห่งปฏิปทาที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านปฏิบัติให้ดูให้เห็น อันเป็นจริยวัตรอันงดงามแห่งดวงใจ
หลวงปู่บุญมี...พร้อมพระภิกษุสงฆ์ มาเยี่ยมถามไถ่อาการอาพาธขององค์หลวงปู่ประสาร เมื่อเย็นวันที่ ๙ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๗
ในเย็นวันนั้นข้าพเจ้านั่งดูเด็กสังกะลีคือ ทุ่งกับภูมิ กำลังล้างรถ ภูมิหันมาบอกว่า "หลวงปู่มา..." ข้าพเจ้าหันไปเห็นท่านกำลังเดินมากับน้องเชษฐ ธาตุขันธ์ท่านดูแข็งแรงขึ้น และทราบว่าท่านเดินได้ไกลพอสมควรรอบวัด หลังจากก้มลงกราบและเดินตามท่านไปนั่งพักผ่อนอิริยบท ณ ศาลา๔ ในท่าอิริยบทสบายๆ …
หลังจากเด็กๆ ไปเอารถกอล์ฟพร้อมอาหารปลา ทีแรกก็คิดว่าหลวงปู่ท่านจะไปเอง แต่ท่านหันไปสั่งทุ่งกับภูมิให้ไปที่หนองไคร้เพื่อให้อาหารปลา
แต่องค์ท่านยังคงนั่งอย่างสบายๆ ข้าพเจ้าจึงโทรไปกราบเรียนและขอโอกาสนิมนต์พระอาจารย์ต้อที่ไปดูแลเด็กต้นกล้าฟื้นฟูฯ ที่บ้านพักกลับมาอุปฐากองค์หลวงปู่
จากนั้นไม่นาน …
ก็มีคณะสงฆ์มุ่งหน้ามาที่ศาลา๔ หลวงปู่ท่านเมตตาบอกให้ไปเอาเสื่อมาปูและเตรียมต้อนรับ พอเข้ามาใกล้จึงได้ทราบว่าเป็นองค์หลวงปู่บุญมี
ภาพขององค์หลวงปู่ประสาร ก้มลงกราบองค์หลวงปู่บุญมีอย่างอ่อนโยนงดงามตราตรึงในดวงจิตของข้าพเจ้ายิ่งนัก และภาพที่องค์หลวงปู่บุญมีที่ท่านอาพาธเช่นกัน เมตตาต่อองค์หลวงปู่ประสาร … ท่านถามไถ่ถึงอาการ และพูดคุยถามถึงพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ ที่เคยร่วมจำพรรษาด้วยกัน นำมาซึ่งความเบิกบานของศิษยานุศิษย์ที่ร่วมฟัง ณ ขณะนั้น
บรรยากาศรอบตัวเงียบ...
ไม่มีญาติโยมหรือคนอื่นเข้ามารบกวนในการสนทนา ณ ขณะนั้น
สงบ…และเย็น
ในใจของข้าพเจ้า
รู้สึกปิติและมีกำลังใจอย่างยิ่งที่ได้รับฟังและร่วมในเหตุการณ์การสนทนาธรรมในองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ … งดงาม ลึกซึ้งยิ่งนัก
เพราะโดยอุปนิสัยส่วนตัวข้าพเจ้าเองไม่ใคร่จะเดินทางไปแสวงบุญกราบพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะใช้เวลาให้มากที่สุดบนเส้นทางแห่งการเรียนรู้กับพ่อแม่ครูบาจารย์ ณ ขณะนั้น
สิ่งที่ได้เรียนรู้...
ภาพเหตุการณ์ ...
พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนให้เห็นในเรื่อง
การเคารพกันในศีลในธรรม...
ไม่ใช่ยศฐาบรรดาศักดิ์...อายุปีเกิด หรือตำแหน่ง
หากแต่เป็น "ระดับแห่งศีลและธรรม" ที่มีครองอยู่ในหัวใจแต่ละองค์ท่าน
หัวใจแห่งศีลแห่งธรรม
ตราบใดที่หัวใจนี้มีทิฐิมานะ...มันจะอ่อนโยนไม่ได้มันจะนอบน้อมไม่เป็น
มันจะกระด้างไปนับตั้งแต่กระด้างอย่างหยาบไปจนกระด้างอย่างละเอียด
…
ถอดบทเรียน
๐๙ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๗
ไม่มีความเห็น