ย้อนไปหลายปีมากๆ กับการได้ไปกราบกัลยาณมิตรที่ท่านถวายชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา...
ไปถึงที่วัดท่านกำชับนักหนาให้ "โยมกะปุ๋มฝึกหัดเรื่องในครัว" ณ ที่นั่นข้าพเจ้าได้เริ่มบทเรียนการภาวนาผ่านการทำกับข้าวถวายพระ
เห็นต้นแบบที่งดงามของคุณแม่หลายท่าน ที่ท่านปราณีตและบรรจงทำอาหารที่ดี ที่สะอาด เพื่อนำไปสู่การถวายแด่หนึ่งในพระรัตนตรัย นั่นก็คือ พระภิกษุสงฆ์ หลายครั้งที่วนเวียนไปข้าพเจ้าก็ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายที่แตกต่างต่อยอดสำหรับตนเอง
ขณะประกอบอาหารในทุกขณะจิตคือ พุทธ-โธ...
ไม่ว่าจะล้างผัก ล้างชาม ล้างจาน หั่นผัก ปรุงอาหาร จะไม่มีการสนทนาพูดคุย เพ้อเจ้อในเรื่องต่างๆ ทุกท่านจิตจดจ่ออยู่กับภารกิจที่อยู่ตรงหน้า ช่างเป็นช่วงหนึ่งของการภาวนาที่เรียนรู้ได้ดีมาก
และ...ข้าพเจ้าก็ได้นำปฏิปทาเช่นนี้มาปฏิบัติต่อที่บ้าน และที่วัดป่าหนองไคร้
อาหารที่เราทำ แล้วเราพุทธ-โธ ไปด้วย ถือว่าเป็นวิญญาณหาร เป็นอาหารที่ผู้ทำตั้งใจ ใส่ใจ ระลึกถึงคุณความดีที่ได้มาพบพระพุทธศาสนา
วันนี้ ...
หลังเลิกงาน ข้าพเจ้าไม่ได้เข้าไปที่วัด เพราะเด็กๆ ไม่อยู่ เดินทางไป กทม.กับพระอาจารย์ หากเป็นวันอื่นๆ ก็จะแวะเข้าไปหา ไปพูดคุย ไปดูเรื่องอาหารการกิน ให้ความอบอุ่นใจ จากนั้นค่อยกลับเข้าบ้าน
ดังนั้นเย็นวันนี้จึงมีเวลาที่จะได้เตรียมอาหารสำหรับถวายพระ (ถวายจังหัน) ในวันพรุ่งนี้
แม่เล่าให้ฟังว่า วันนี้ที่ศาลากลางจังหวัดมีผักปลอดสารพิษมาวางขาย และข้าพเจ้าก็ได้ผลไม้มาสำหรับเตรียมทำสลัดผัก-ผลไม้ และลงมือทำแซนวิชทูน่า แบบสด ... คอนเฟริมกับนายช่างอาคมและน้องแป๋มเรื่องน้ำเต้าหู้
ตื่นเช้ามาก็เพียงหุงข้าวกล้อง และรอกับข้าวที่แม่ลงมือทำ
นำไปถวายจังหัน ณ วัดป่าหนองไคร้ ...ก่อนไปทำกระบวนการ R2R ที่อำเภอคำเขื่อนแก้ว
ฝึกฝนตนเองเช่นนี้ต่อเนื่องมา ๕ ปี...
ได้เรียนรู้ถึงความเอาชนะใจที่ขี้เกียจของตนเอง ใจที่เบื่อหน่าย ...แปรเปลี่ยนมาเป็นใจที่เบิกบาน และบ่มสอนตนเองว่านี่คือ หน้าที่
พระท่าน ไปบิณฑบาตร แต่หน้าที่พุทธศาสนิกชน "อุบาสิกา" ที่เป็นหนึ่งในการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาคือ การเตรียมอาหาร คาวหวาน เพื่อถวายพระภิกษุสงฆ์ ตลอดจนเหลือเป็นทานแก่ผู้มาสร้างบุญกุศลที่วัด
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งบทของการเจริญสติ เจริญภาวนา
ปราณีต บรรจง และตั้งใจ
ใส่สติ ใส่ลมหายใจ "พุทธ-โธ"
...
๒๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๗
ไม่มีความเห็น