กระแสนํ้าเชี่ยว

สัปดาห์นีมีเรื่องราวไม่ดีเกิดขึ้นจากการบอกเล่าของเด็กๆ เด็กที่ไม่ได้มาวัดและหายไปซึ่งกำลังเรียนอยู่ ป.๔ และป. ๕

ไปเริ่มหัดสูบบุหรี่และดื่มเหล้ากันแล้วชวนมาวัดก็ไม่มาติดเกมส์และติดเพื่อน 

ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสลดใจอย่างมาก ส่วนผู้ปกครอง ผู้ใหญ่ชาวบ้านต่างก็ไม่ได้สนใจจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม

แต่ในความรู้สึกของข้าพเจ้ากลับมองว่าเป็นเรื่องที่น่าแก้ไขและป้องกันได้หากได้รับความร่วมมือกับครอบครัวผู้ปกครอง

และชุมชน เพราะเด็กคือหน่ออ่อนที่ยังสามารถใส่รายละเอียดบ่มเพาะเรื่องราวดีๆเข้าไปในจิตใจ และกระบวนการคิดของเขาได้

ก็ได้แต่รู้สึกเสียดาย...ข้าพเจ้ามองว่างานป้องกันเป็นงานที่ทำได้ยากและคนก็ไม่ถนัดที่จะ ทำ

ตราบจนรู้สึกจนตรอกจนแต้มนั่นแหละถึงจะลุกขึ้นมาแก้ไข

การรับรู้ต่อเรื่องราวนี้

คือความรู้สึกแสนเสียดาย คล้ายเรามองเห็นเด็กกำลังจะจมน้ำแต่เราช่วยเขาไม่ได้

แถมถูกห้ามขัดขวางไม่ให้ช่วย...แล้วเด็กๆ ก็ถูกกระแสน้ำเชี่ยวกรากพรากเขาไปไกลห่าง

โอกาสก็จะยากขึ้นเรื่อยๆ ในการแก้ไข

เพราะเขาได้พากันถลำกลืนไปกับกระแสกิเลสที่แทบต้านทานไม่ไหว ไหลไปดั่งโลกกำลังเผชิญอยู่

...

๐๕-๐๑-๒๕๕๗

[วศิน ชูชาติ]

• สวัสดีครับ
• มาเป็นกำลังใจในการช่วยเหลือเด็กๆ ครับ