เพียงมองบนฟ้านั้น...เธอจะเห็นฉันยิ้มให้เสมอ
สำหรับฉันแล้ว...การได้พบกับกัลยาณมิตรสักคนเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การจดจำแลปลอบประโลมจิตส่วนลึกให้อบอุ่นยิ่งนัก
แม้ฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว
แม้ดูเหมือนฝนตั้งเค้า
กำลังจะตกลงมาสู่ผืนโลก
...
ยังคงมีความหวัง
แห่งแสงทองสาดส่องอำไพ
สู่ทุ่งข้าวหลังเก็บเกี่ยว
เสมอ เพียงมิหมดหวัง
...
ขอเรา...
ซึ่งเพียงผู้คนบนผืนโลก เช่นกัน
มีรัก เมตตากันและกันเถิดนะ
แม้ในยามมืดมน ขอมีกำลังใจ
แลโปรดอบอุ่นใจ
เพียงมองบนฟ้านั่น
เธอจะเห็นฉันยิ้มให้...เสมอ
ภาพโดย แม่พลอย
แด่ คืนวันแห่งน้ำในใจไหลวนสู่กัลยาณมิตร
วันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๑๒
หมายเลขบันทึก: 554547เขียนเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2013 20:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2013 21:02 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
ภาพเหมือนมีความฝัน ถ้อยคำที่อบอุ่นมากครับ...
(เรียน อาจารย์ครับ-แล้วผมจะ mail กลับครับ)
พี่ทิมดาบคะ เป็นภาพท้องฟ้าแห่งความหวังในความทรงจำที่ใจปีบันทึกไว้
เป็นท้องฟ้าระหว่างเดินทางกลับจากการไปสัมภาษณ์ อ.ดร.สงครามชัย ที่ มมส.
และสุพาแวะไหว้พระธาตุขามแก่นด้วย...
ปี ดร.แวนเก๋ และสุต้องจอดรถบันทึกภาพกันฝุดๆเลยค่ะ
แค่มองท้องฟ้าก็มีความสุขนะครับ
ขอบคุณครับ