ฝึกฝนการทำความสะอาดห้องสะอาดนิสัย

หลังจากที่แม่ทิพย์มาเล่าให้ฟังเร่ืองห้องพักเด็กๆ ที่ศาลา๔ ซึ่งรกมาก ... แล้วมีชาวบ้านมาโวยวายว่า ห้องสกปกรกมาก

ข้าพเจ้าจึงได้เข้าไปดู ก็เป็นดั่งที่เขาว่า...

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ก็ลงมือแก้ไข ... การที่คนมาว่าให้เรานั้นเป็นเรื่องที่ดี เพราะทำให้เราได้หยุดและฉุกคิด หากไม่ได้เป็นอย่างเขาว่า เราก็ดำเนินต่อ หากเป็นอย่างที่เขาว่า เราก็แก้ไขซะ...ปรับปรุงตนปรับปรุงงานซะ

ถ้าเห็นคนที่คอยโกรธให้แต่คนอื่น คิดแต่ว่าคนอื่นว่าให้ตนเอง นั่นน่ะข้าพเจ้าจะมองว่าเขาสูญเสียโอกาสที่ดีในการพัฒนาตนเอง เพราะเขาจะใช้เวลาทั้งหมดไปกับความโกรธ เกลียด และชิงชัง แต่ตัวเขาจะไม่ได้รับการแก้ไข

ไม่มีใครสนใจที่จะพาเด็กๆ พัฒนา หากว่าจะให้เด็กทำเอง ก็คงทำไม่ได้

วันนี้เลยพาสังกะลีจัดการทำความสะอาดห้องพัก อันไหนที่ไม่ได้ใช้และเป็นขยะก็ให้เก็บทิ้ง ... เสื้อผ้าที่เกินความจำเป็นก็ให้เอากลับบ้าน สิ่งที่วนอยู่ในความคิด หากจะเป็นอยู่เช่นนี้จะต้องมีคนคอยสอน คอยบอก คอยนำพาเด็กๆ

เด็กๆ มาที่นี่เพื่อมาเอานิสัย มาฝึกฝนตนเอง

ดังนั้น หากมาอยู่เฉยๆ ไม่มีคนคอยบอก ก็ยากที่จะรู้จักพัฒนาปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ดังนั้นตัวอย่างที่ดี ที่มีครููเป็นผู้พาทำพาสอน พาลงมือเรียนรู้ น่าจะดีกว่าครูที่คอยเอาแต่พูดคอยเอาแต่บอก

"ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน"

เรื่องราวนั้นมีเข้ามาตลอด มาให้เราได้ทำความเข้าใจ และเรียนรู้ และหลายเรื่องเช่นเดียวกันชวนที่จะทำให้เรารู้สึกโกรธ และโมโห อาศัยสติที่มีนี่แหละกดข่มอดทนลงไป หลายครั้งต่อหลายครั้งน่าจะท้อ และก็อยากจะท้อเหลือเกิน แต่ด้วยสัจจะที่ได้ตั้งไว้แล้วว่าเป้าหมายอยู่ที่ "ต่อเนื่องสามเดือน" ก็รวมประมาณ ๑๒ สัปดาห์...

เป็นความต่อเนื่องที่มีเรื่องเรียนรู้ได้ตลอด

จากภารกิจที่พาเด็กๆ ทำ เก็บผ้าที่กองไว้ แยกผ้าชิ้นไหนใช้แล้วผ้าชิ้นไหนยังไม่ใช้ จากนั้นเก็บผ้าใส่ตระกร้าให้เรียบร้อย 

เก็บเศษกระดาษที่เป็นขยะออก ... โดยพี่บอยกับพี่เบียร์เป็นกำลังสำคัญในการจัดเก็บ

และจากนั้นพี่ปิ๊งกับน้องต้นสน ทำหน้าที่ถูห้อง...และจัดที่นอนเตรียมพร้อมไว้ให้เรียบร้อย

ธรรมชาติของเด็กผู้ชายนั้น ค่อนข้างจะไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย ดังนั้นการบ่มเพาะจะต้องคอยฝึกฝนเขาอยู่บ่อยๆ และต่อเนื่องสม่ำเสมอ

...

๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๖

 

[เสาวลักษณ์ หนูรอด]

ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอนจริงๆค่ะ ขอสนับสนุน

[มนัสดา]

เยี่ยมมากค่ะ