ตามหาหัวใจที่หล่นหาย ๗ ถนนพระนิพพาน

ตอนที่ ๗ ถนนพระนิพพาน

คุณไก่จอดรถให้เราได้ลงเดินดื่มด่ำบรรยากาศอันสงบเย็น

และได้พูดคุยกับปู่สอน...บนถนนพระนิพพาน ที่มีต้นไม้ยืนตระหง่านสองข้างทาง

กิ่งก้านโน้มยอดเข้าหากันปกคลุมถนนให้ร่มเงา เผื่อแผ่คุณประโยชน์แก่โลกใบนี้

 

เราจอดรถอีกครั้งในระยะที่เห็นต้นมะเฟืองมีผลสุกใหญ่เหลืองจนเกือบส้มดกเต็มต้น

ผลที่สุกงอมหล่นอยู่ใต้ต้นเกลื่อน ชวนให้เจ้าของสวนผู้รักการปลูกต้นไม้อย่าง อ.อิ๊ ดร.เก๋และคุณไก่

ตรงรี่เข้าไปเก็บหวังชิมรสชาติและนำเมล็ดพันธุ์ไปปลูกต่อ

เหลือบไปเห็นมีผลมะเฟืองอยู่หนึ่งผลในมือพี่ทิมดาบด้วย

 

เรานั่งยองๆพูดคุยกับปู่สอน ท่านสอนให้เรามีวิถีชีวิตในการครองศีล

อย่างถูกต้องเหมาะสม...

 

ระหว่างเส้นทางขับรถไปตามถนนพระนิพพานโดยรอบบึง

ผู้โดยสารด้านหลังรถกระบะอย่างแม่พลอยสัมผัสสิ่งรอบกาย ณ ที่นั่น ขณะนั้น

ได้สัมผัสลมหายใจแห่งตน ใจเห็นเป็นความอันว่างและเบาสบายอย่างที่สุด 

 

ไม่นานเราก็มาถึงบ้านปู่...

ด้วยใกล้ยามเย็นแล้วจึงต้องรีบสักหน่อยเพราะพี่ทิมดาบจะพาเราไปอีกหลายแห่ง

ตากล้องขาติสส์ แต่แขนและข้อเข่าไม่ติสส์เท่าไหร่นั้น จับมือปู่สอนอยู่นานก่อนอำลา

ส่วนแม่พลอยขออนุญาตสัมผัสมือปู่ ซึ่งปู่มีเมตตาอนุญาตให้ทำได้...

แม่พลอยจึงยื่นมือไปจับมือทั้งสองของปู่ โน้มตัวน้อมใจลง...

ขอน้อมจิตลงที่ฝ่ามือทั้งสองแนบใบหน้าในมือผู้โอบอุ้มและกล่าว...มือนี้ที่ปลูกต้นไม้

 

บนถนนพระนิพพานกับปู่สอนและพี่ทิมดาบ

ภาพโดย อ.อิ๊

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

[พ.แจ่มจำรัส]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[♥อุ้มบุญ♥]

ด้วยความระลึกถึง แม่พลอยและทิมดาบค่ะ