ชีวิต ความสุข ความอ่อนโยน

ภาพเด็กๆ ที่ร่าเริงอย่างมากๆ ในขณะที่ให้อาหารปลา ใครพบเห็นก็ต้องสัมผัสพลังแห่งความสุขนี้ไปด้วย

ซึ่งได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์ต้อที่ท่านเมตตาตามมาดูกระบวนการเรียน ณ ริมหนองไคร้ ...และยังเมตตานำอาหารปลามาให้เด็กๆ ได้ให้แก่ปลา นี่คือ ส่วนหนึ่งของการบ่มเพาะในเรื่องการให้ทาน การเสียสละ

ข้าพเจ้าสังเกตว่า ... ไม่จะเป็นช่วงใด หากว่าได้ให้อาหารปลาแล้วดูเหมือนเด็กๆ จะมีชีวิตชีวา มีความกระตือร้น และมีความสดใส ความคิดเดิมที่ว่า "จากมาตกเบ็ด" เลือนหายไปนานมากจากเด็กหลายๆ คน นับตั้งแต่เรียนเรื่องศีล๕ และการมาบ่มเพาะที่วัดนี้ ดูเหมือนว่า สิ่งที่แทรกเข้าไปแทนคือ เรื่องการให้อาหารปลา

และมักจะถามแม่ครูเสมอว่า "ไปหนองไคร้ไหม" ... "ไปกุดกะเหลิบไหม" ... ซึ่งเป็นคำถามยอดฮิตที่มีทุกสัปดาห์ และสัปดาห์นี้ถือว่าเป็นกำไร เมื่อแม่ครูพามาเรียนที่หนองไคร้นี้ทั้งสองวัน คือ ทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์

ข้าพเจ้านั่งดู...
ภาพที่อยู่เบื้องหน้า คือ ภาพแห่งพลังชีวิต ข้าพเจ้ามองว่านี่คือ การเยียวยา
อันเป็นการเยียวยาให้จิตใจที่ขุ่นมลายไป จิตใจที่หมองคลายลง จิตที่เบิกบานเข้ามาแทนที่ ทำให้ย้อนไปถึงคำพูดที่ว่า จิตเดิมแท้นั้น เป็นจิตปภัสสร และจะเห็นได้เมื่อเด็กๆ อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและความรักความเมตตา

...
๓ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๖

 

[ต้นเฟิร์น]

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราวในบันทึกนี้ค่ะ

อ่านแล้วได้พลังใจมากขึ้นค่ะ^^

ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้นะคะ

ขอบคุณค่ะ

[ทิมดาบ]

เป็นสิ่งที่เด็กชอบจริงๆ นะครับ