ตามหาหัวใจที่หล่นหาย ๕ ตำแตงสูตรมะนาวชิ้นกับน้ำพริกคุณแม่ประเชิญ

ตอนที่ ๕ ตำแตงสูตรมะนาวชิ้นกับน้ำพริกคุณแม่ประเชิญ

แม้จะเป็นกองทัพมด แต่กองนี้เป็นกองที่ไม่เบา...

เนื่องจากน้ำหนักรวมกันเกือบ ๔๐๐ กิโลกรัมและยังเป็นไปตามคำที่ว่า กองทัพเดินได้ด้วยท้อง  

พี่ทิมดาบพาเราไปทานอาหารกลางวันที่ร้านลาบเป็ดเลื่องชื่อในแถบนี้

ซึ่งคุณแม่เจ้าของร้านมีลูกสาวเป็นหมออนามัยรั้ว วสส.ขอนแก่น เช่นกัน

...

ดีใจจัง...ไข่เจียวในปิ่นโตน้อยที่เตรียมมาจะได้อยูในท้องของกองทัพมดและท้องพี่ทิมดาบแล้ว

แม่พลอยคิดในใจอยู่คนเดียว...

ในขณะที่ทุกคนให้ความสนใจกับตำแตงสูตรเด็ดของ ดร.เก๋ ที่ตำโดยไม่ใช้ครกกับลูกครก

ใช้เพียงมีด กับ ช้อน กับ ถ้วย ๑ ใบ ที่ ดร.เก๋เตรียมมาเองพร้อมสับ

ดังนั้นจึงเริ่มต้นด้วยการสับแตงกวาซะก่อนเพื่อน

...

พี่ทิมดาบ คุณไก่ อ.อิ๊ มือกล้องขาติสส์ แต่แขนและข้อเข่าไม่ติสส์เท่าไหร่นั้นและแม่พลอย

ทุกคนหันหน้ามุ่งสายตาและสายใจไปที่ ดร.เก๋ ที่กำลังทำรายการเมนูวันนี้

โดยมี อ.อิ๊ เป็นตากล้องบันทึกวิดิโอเผื่อไว้ออกอากาศช่องหลากสีทีวีเราเอง

คุณไก่ก็จัดว่าเป็นพ่อครัวหัวป่าคนหนึ่งจน อ.อิ๊เป็นแบบนี้ ทนดูเฉยๆไม่ได้สงสัยอยากออกทีวีด้วย

จับมีดหั่นมะนาวไร้เม็ดเป็นชิ้นเล็กๆลงในถ้วย

...

อื้ม...อร่อยจังเลย ใครๆก็บอกว่าอร่อยเด็ดเพราะชิ้นมะนาวของคุณไก่

ดร.เก๋ ยังไม่หมดมุกหยิบน้ำพริกคุณแม่ประเชิญออกมา ๑ ปุก

เรา รึ ก็คิดว่ายี่ห้อคุณแม่ประเชิญ ที่ไหนได้เป็นคุณแม่ประเชิญของอาจารย์ท่านจริงๆ

น้ำพริกอร่อยมากส์ระดับส่งออก ไม่เพียงอิ่มท้องแม่พลอยยังอิ่มอกอิ่มใจขน้าดเจ้า

เห็นความงามในใจของ ดร.เก๋ และเราทุกคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน...ดวงใจแม่พลอยจึงกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ

...

ระหว่างรับประทานอาหารไปพี่ทิมดาบก็เล่าถึงชีวิตการทำงานกับชาวบ้าน

ที่บูรณาการโดยเนียบแนบไร้รอยตะเข็บกับทุกภาคส่วน เช่น อบต. ครู นักเรียน อสม.

จะว่าไปก็เกือบทุกคนในชุมชน เพราะเป็นสายใยแห่งการเกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงจริงๆ

เฮ้อ...อาหารก็อร่อย ใจก็สบาย อะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว แม่พลอยคนโบราณคิดไปลูบท้องไป

...

หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จ

พี่ทิมดาบซื้อหมั่มจะนำไปฝากปู่สอนที่บ้านด้วย

ถ่ายกันหน้าร้านตรงนี้แหละไว้เป็นที่ระทึก...อื้มขออภัยที่ระลึก

ภาพโดยใครกันระหว่างมือกล้องขาติสส์กับคุณไก่...แม่พลอยอยากมีอิสรภาพจากการจำ...งั้นขอลืมแล้วกัน

 

โปรดติดตามตอนต่อไป