ตามหาหัวใจที่หล่นหาย ๑ ค่อยค่อยขยับ
ตอนที่ ๑ ค่อยค่อยขยับ
เราออกเดินทางกันแต่เช้าประมาณ ๗ โมงครึ่ง
ด้วยรถเราเอง...จึงจะสามารถเอาแต่ใจได้โดยสะดวก
ดร.เก๋ เตรียมอาหารกลางวันเมนูตำแตงสูตรเฉพาะตัวไปฝากผู้อยู่ปลายทางด้วย
และฉันนำไข่เจียวใหม่ๆแต่เช้า(ฝีมือน้องพิม-ลูกสาวคนโต)สมทบอีกปิ่นโต
...
อ.อิ๊ และคุณไก่ ได้รับตำแหน่งแห่งความไว้วางใจ
เป็นหวานใจโชเฟอร์คอยเอาใจและโชเฟอร์ตามลำดับในการเป็นผู้นำทาง
อีกคนสุ เป็นมือกล้องขาติสส์สุๆ ส่วนแขนและข้อเข่าไม่ติสส์เท่าไหร่
...
ระหว่างทาง อ.อิ๊ เริ่มถ่ายก่อนใครอื่น...ถ่ายวิดีโอนะไม่ใช่ถ่ายอย่างอื่น
มือกล้องขาติสส์ ก็เก็บภาพอาทท์ๆตลอดเส้นทาง
โดยมี ดร.เก๋ แม่ทีมของเราเป็นผู้ดูแลรอบด้านมิให้ลูกทีมต้องขัดใจ
ส่วนฉันได้แต่นั่งทำตาโกโก...ตามประสาแม่พลอยคนโบราณ
...
กว่าจะหาจุดมุ่งเจอ...คุณไก่ต้องจอดรถขวางทาง...อุ้ยไม่ใช่จอดรถข้างทาง
โบกไม้โบกมือถามทางกับชาวบ้านเนียนแนบไร้รอยตะเข็บด้วยเสียงในฟิล์มไม่มีพากษ์ไทย
หาไม่เจอไปยังไม่ถึงไม่เป็นไร...ดร.เก๋ แวะซื้อกล้วยทอดประเดิมเหมาหมดกระทะแรกประมาณ ๒๐ บาท(แม่พลอยเดาเอาเอง)
ติดไม้ติดมือนำไปฝากผู้อยู่ปลายทางตามแบบไทยๆ
...
บึงน้ำ ณ โนนเสลา อ.ภูเขียว จ.ชัยภูมิ ที่ปู่สอนปลูกต้นไม้โดยรอบเนิ่นนาน
ภาพโดย อ.อิ๊
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ความเห็น (1)
อ่านเพลินค่ะ
สนุกดี รออ่านบันทึกใหม่นะคะ