กำลังใจ สู้ไหวไหม

****น้องไหวไหม ไม่ไหวก็ลาออก  ลองสู้ไปก่อน ทุกอย่างจะดีขึ้น   น้องจะทำอะไรคิดให้ดีก่อน   คิดไกล ๆ คิดถึงอนาคต 

พี่ชายให้คำแนะนำ

****เราว่าลาออกก่อนดีกว่า  ก่อนที่จะเครียดจนป่วย  ครอบครัวสำคัญที่สุด สามีเราก็ทำงานหนักจนป่วย ไม่ได้ดูแลสุขภาพ 

งานมีคนทำแทนได้  ครอบครัวไม่มีใครแทนเราได้   เป็นเสียงจากเพื่อนคนที่2แนะนำ

****พี่ว่าลาออกตอนที่ยังมีแรง ลาออกตอนนี้ดีกว่า  ทำงานหนักแล้วได้อะไร  

คิดให้ดี ดูตัวอย่างพี่ทำงานหนัก ทุ่มเท พี่ไม่ได้พักผ่อนเลย  พี่ทำงานทุ่มเททั้งใจและกายมาตลอด  

พี่ป่วยเป็นมะเร็งในระยะแรกพี่รักษาไปพร้อมทำงานไปพร้อม พี่ไม่ได้พักผ่อนเลย ลาก็ไม่ได้  หลังการรักษา เหนื่อยแค่ไหนพี่ก็ต้องทำหน้าที่ ความรับผิดชอบ   

พวกเราเป็นพยาบาลได้รับการอบรม ปลูกฝังกันมาให้มีความรับผิดชอบ ดูแลผู้ป่วยให้มีความสุขสบาย หายป่วย  กว่าพี่จะตัดสินใจ ลาออกได้ พี่ป่วยอยู่หลายปี 

ตอนนี้พี่ได้ลาออกแล้วแต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว  พี่อยากไปเที่ยว ก็ไปไม่ได้  อาการป่วยของพี่มะเร็งเริ่มจะลุกลามไปอวัยวะข้างเคียง ก้อนเนื้องอกที่โพรงจมูก ไปทับเส้นประสาทตา  ตาพี่มองไม่เห็นแล้ว โอกาสที่อยากจะเดินทางท่องเที่ยวพักผ่อนได้เห็นโลกที่แสนสวยของพี่ไม่มีแล้ว   

พี่ทำงานหนักแล้วป่วยจะมีประโยชน์อะไร เงินที่พี่หาได้ก็มาใช้รักษาพี่ตอนนี้ ทำไมพี่ไม่ใช้เงินท่องเที่ยวเดินทางไปในที่พี่อยากไป  พี่อยากทำอะไร ตอนที่ยังมีแรงอยู่ พี่ไม่ได้ทำ พี่เสียดาย เวลา มาก ๆ

***เป็นเสียงเพื่อนคนที่3 จากแดนไกลแนะนำมาทางโทรศัพท์ ซึ่งขณะนี้เพื่อนคนนี้ป่วยเป็นมะเร็งที่โพรงจมูกระยะสุดท้าย 

กว่าเขาจะได้ลาออกจากชีวิตราชการ พยาบาลที่ต้องทำงานหนัก ในวันที่พอมีแรง พอไหว  อยากลาพักผ่อน ที่ทำงานเพื่อนบอกว่าคนขาด ให้ช่วยทำงานไปก่อน กว่าเพื่อนคนนี้จะได้ลาออกก่อนเกษียณ ยากมาก  ในการตัดสินใจ พี่เขาโทรมาปรึกษาเป็นระยะ ขอความเห็นในการตัดสินใจ ปีที่แล้วได้ตัดสินใจให้บอกว่าลาออกเลน ไม่ได้เข้าโครงการเปลี่ยนเส้นทางชีวิต ก็ให้ยื่นหนังสือขอลาออกมาใช้ชวิตที่เหลืออยู่ในการรักษาตัว พักผ่อน  

หลังจากที่พี่เขาได้ลาออกเมื่อ 30 กันยายน 2555 ปีที่ผ่านมา เธอได้พักผ่อน มีชีวิตสบายๆ อยู่ได้ไม่ถึง 6 เดือน ต่อมามะเร็งลุกลาม ก้อนเนื้องอกทับเส้นประสาทตา มองไม่เห็น ความเจ็บปวด ทรมานตามมา หายใจไม่สะดวก  ระบบการจัดการความปวด ยาลดปวดหรือการดูแลระยะสุดท้าย ไม่ได้รับการดูแลหรือว่าเจ้าตัวดื้อรั้น ไม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาล  

ทุกครั้งที่ได้คุยกันทางโทรศัพท์  ได้รับทราบว่าขอยาแก้ปวดยากมาก ได้มาครั้งละเข็ม ความปวดของมะเร็งระยะสุดท้าย เราเคยประสบและฟังเสียงความทรมานจากการปวดของแม่มาแล้ว   ในครั้งนี้เพื่อนก็คงจะทรมานมากเช่นกัน  วันที่20 ตุลาคม ดทรถามข่าวอีกครีั้ง แม่รับสายบอกว่าพูดไม่ได้ ปวดมาก คิดในใจอย่าเป็นอะไรมากเลน 

ขอส่งกำลังใจให้ต่อสู้และเข้มแข็ง  ขอสวดมนต์ภาวนาให้อาการทุเลา ไม่ทรมานจากความเจ็บปวด 

เช้านี้ตัดสินใจอยู่นานกว่าจะโทรศัพท์ถามข่าวและคุยด้วย กลัวคำตอบที่รู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่า อาการจะแย่ลงเรื่อย ๆ  ได้คุยกันแล้ว รับรู้ถึงความปวด ซึ่งอาการน่าจะดีขึ้น ได้แต่ถามและบอกให้ไปโรงพยาบาลและพบแพทย์เพื่อขอยาแก้ปวดชนิดดีที่สุดที่หยุดยั้งความปวดจากก้อนมะเร็งได้ ผู้ป่วยระยะสุดท้ายไม่ควรที่จะได้รับความทรมาน  ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า โรงพยาบาลที่พี่เขารักษานี้มีระบบการดุแลและจัดการความปวด ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายหรือไม่

เป็นสัญญาใจที่บอกว่าจะไปเยี่ยม แต่แล้วไปยังไม่ได้ ได้แต่บอกว่าไปเยี่ยมยังไม่ได้ ไม่กล้าบอกว่าอย่ารอ ถ้าเหนื่อยมาก ปวดมาก อย่าทรมาน จะขอเยี่ยมและส่งกำลังใจ เล่าเรื่องราวสมัยที่เรียนด้วยกันทางโทรศัพท์ แทน 

ส่งกำลังใจให้ สู้ไหวไหม  ส่งดอกไม้แทนกำลังใจไปเยี่ยมและสวดมนต์ภาวนาให้เธอลดความทุกขทรมาน ลดอาการปวดลง

อยากบอกเพื่อนว่า ถ้าไม่ไหว อยาทรมาน เพื่อนอนุญาต ไม่ต้องรอ