ช่วงค่ำหลังเลิกงานแวะไปเที่ยวสวน...ธรรมชาติที่บ้านพี่หน่อยน้อย..เพื่อนร่วมงาน..ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนและพี่ที่แสนดี
ระหว่างที่เดินชมทั่วสวนนั้น...ก็ไปเจอดอกไม้ที่ซ่อนแอบอยู่ท่ามกลางพุ่มไม้รก ไม่สังเกตจะมองไม่เห็น...
ทำให้ได้ภาพสวยๆ...สีสดของดอกไม้..โดยที่ไม่ได้แต่งเติมเพิ่มอะไร...มาเก็บไว้
...
หลังจากเดินจนทั่วและขอตัวกลับคุณยาย (แม่ของพี่หน่อยน้อย)...
ตัดดอกไม้ให้สองดอกไว้ปักแจกัน...ที่โต๊ะทำงาน
การให้ตนเองได้ทำตาม...สิ่งที่ชอบ
ซึมซับธรรมชาติและความสวยงาม...กับการมองผ่านเลนส์
และการฝึกฝนทั้งจิต มองอารมณ์ ควบคุมอารมณ์ จัดการกับอารมณ์ ความคิด และความรู้สึกของตนเอง...
พร้อมทั้ง...ทักษะการถ่ายภาพ...
เล็กๆ น้อยๆ...ใน"ชีวิต"...กับสิ่งละอันพัลน้อยเหล่านี้...ก็ย่อมส่งผลให้เราเกิดสุนทรียะในอารมณ์ได้ยิ่งนัก...
...
บางครั้งความสวยงามเหล่านี้...
เราอาจไม่ต้องเดินทางไปไหนไกล...แต่นั่นมีแล้วอยู่รอบตัวเรา...
หากเราถามตัวเราเองว่าเรานั้นมองเห็นหรือยัง...
Note: บันทึกภาพโดย Ka-Poom เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2549 ณสวนที่บ้านพี่หน่อยน้อย
................
ทราบจากพี่หน่อยน้อยเพิ่มเติมว่าดอกไม้ที่ซ่อนแอบแทบมองไม่เห็นนั้นคือ ดอกปักษาสวรรค์ หรือ Bird of paradise (ภาพที่สองและสาม) จึงได้หาข้อมูลรายละเอียดเพิ่มเติม จากวิกิพีเดีย
อรุณสวัสดิ์ค่ะ Dr.Ka-Poom
ครูอ้อยชอบผีเสื้อตั้งแต่เด็ก ขอบคุณที่นำธรรมชาติมาให้ชื่นชม คิดถึงค่ะ
สดชื่นแต่เช้า......
คงมีอะไรสวยงามมาให้ดูอีก
ธรรมชาติสวย...งามอยู่เสมอ
เพียงแต่คนเรา มักจะ(ชอบ...ไม่ชอบ)ไปทำลายธรรมชาติ
ช่วยกันดูแลนะคะ ทั้งความรู้สึก ทั้งธรรมชาติ
จะทำให้เราอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข...ค่ะ
สวัสดีตอนเช้าอีกครั้ง...ท่าน beeman
เมื่อวานบุกเข้าไปในพงหญ้าเพื่อตามผีเสื้อ...
เมื่อคืนได้ผลคันทั้งตัวเลยคะ...อาบน้ำแล้วยังไม่หายคัน
แต่ก็มีความสุข และสนุปคะ....
....
สักครู่กะปุ๋มจะเข้าไปดูบันทึกที่ท่านแนะนำมานะคะ
แต่ตอนนี้ขอเตรียมตัวไปทำงานก่อนนะคะ
(^____^)
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
กะปุ๋ม
ครูอ้อยขา...
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายตอนเช้า...
เราไม่ค่อยได้คุยกันตอนเช้าๆ..มานานแล้วนะคะ
เมื่อเช้าอากาศสดชื่นสดใสมากคะ...
นั่งทำงาน...อย่างตื่นตัวดีคะ
(^___^)
ดีใจคะ...ที่มีภาพที่ครูอ้อยชอบด้วยคะ...
กะปุ๋ม
ครูอ้อยอ่านบันทึกของหนูและเป็นกำลังใจเสมอค่ะ
พี่ sompormp...คะ
ธรรมชาติ..ให้สิ่งดีดีแก่เราเสมอ...
สำคัญว่า...เรามองเห็นความสวยงามจากธรรมชาติรอบตัวเรานั้นหรือเปล่า....
...
บางครั้งความสวยงามไม่ต้องเดินไปไหนไกล
เพราะมีอยู่ใกล้ๆ..เรานี่เอง
(*^__^*)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาบ่อยๆ..
กะปุ๋ม
สวัสดีคะ...พี่เม่ย...
กะปุ๋มลืมชื่อดอกไม้คะ...ต้องขอบคุณพี่เม่ยนะคะที่เอ่ยชื่อขึ้นมา...
...
ตอนนี้ที่โต๊ะทำงานมีดอกดาหลาสองดอกที่คุณยาย(แม่พี่หน่อยน้อย)...ตัดฝากติดไม้ติดมือกลับบ้านด้วยคะ...
ทำให้โต๊ะทำงานวันนี้มีสีสรร...สดใสมากเลยคะ
(^______^)
กะปุ๋มก็เพิ่งทราบคะว่า...ดอกดาหลาทานได้ด้วย..
กะปุ๋ม
สวัสดีอีกรอบคะ...ครูอ้อยขา
กะปุ๋มดีใจจังที่ได้มีส่วนร่วมทำให้ครูอ้อยมีกำลังใจ...มีอะไรที่กะปุ๋มพอช่วยได้...บอกนะคะ(ยกเว้นเรื่อง money 555....)
....
และขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอ
(^_____^)
กะปุ๋ม
คุณ Bright Lily คะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมา...
เมื่อวานไปเที่ยวสวนมา...มีความสุขและสบายใจคะ
ได้ไปชมดอกไม้สวย...ธรรมชาติงาม...เบิกบานใจยิ่งนักคะ
(^________^)
กะปุ๋ม
สวัสดียามเช้านะคะท่าน beeman...
อยากสารภาพจังเลยนะคะว่า...ตอนนี้กำลังนั่งอ่านบันทึกของท่าน...(พร้อมทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย..อิอิ)
....
ตอนนี้อาการคันหายแล้วคะ...
ขอบคุณนะคะ..สำหรับความห่วงใย
(^__________^)
กะปุ๋ม
สวัสดีครับ
รูปสวยๆ ดูแล้วสดชื้น แต่ดอกสุดท้ายเห็นแล้วหิวข้าวยำจัง
ถ้าจำไม่ผิด เป็นดอก ดาหลา ภาษาถิ่นใต้ตอนล่าง เรียกว่า กาแล ถ้าวันไหนกินข้าวยำมีดอกกาแลเป็นผัก วันนั้นจะต้องเบิ้ลสองจาน :-)
สวัสดีคะ...ครูอ้อย...
ก้อนหินบางก้อนที่หนักเกินไป...ก็ขว้างมันทิ้งไปบ้างนะคะ...อย่าแบกไว้เลยนะคะ...
....
ระลึกถึงเช่นกันคะ
(^___^)
กะปุ๋ม
โห!!....คุณมูซา ฟารอบี
มาอีกรายแล้วที่มาเจอดอกไม้สวยของกะปุ๋มแล้วบอกว่า...อยากทานข้าวยำ...
...
ข้าวยำกะปุ๋มเคยทานมาแล้วครั้งหนึ่ง...สมัยที่ไปร่วมไตรภาคีที่พัทลุง...หากมีโอกาสคงจะลองหาทานอีกครั้ง...จะได้พิจารณาดีดีว่า...ดอกดาหลานั้นคือตรงส่วนไหนของข้าวยำ...
แต่ทราบไหมคะว่า...ที่โต๊ะทำงานของกะปุ๋มน่ะ..พี่หน่อยน้อยนำดอกดาหลามาให้และปักใส่แจกันเอาไว้...ก็ทำให้โต๊ะทำงานสดชื่นนะคะ...
(^______^)
กะปุ๋ม
ผมชอบภาพแรกมากเลยครับ
พอดีพี่นิดหน่อยเอาบูดูมาฝากด้วย คงต้องถึงเวลากินข้าวยำกับดาหลาซะแล้ว
แหม!!!...คุณเอก...
แอบมาบอกล่ะสิว่า...มีแขกมาเยือน...แวะไปดูแล้วคะ
ขอบอกว่า...แอบๆ...ทำตาละห้อย...เพราะอยากไปจิบกาแฟ..เที่ยวละไมที่เมืองปาย...
(^______________^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะคุณไมโต...
กะปุ๋มเชื่อว่าคุณไมโต...
สมองซีกขวา...มักเน้นไปในเรื่องของจินตนาการ ความสุนทรียะในอารมณ์...ส่วนสมองซีกซ้ายเป็นเรื่องของเหตุผล และการคิด...
...
คุณไมโต..ใช้ทั้งสองซีกแต่หากบางครั้งมักปิดกั้นตนเองเพื่อไม่ให้อีกซีกทำงาน...แต่จริงๆ แล้วท่านมีอารมณ์สุนทรียะมากพอที่จะไปนั่งซึมซัมท้องฟ้า เงาจันทร์ และแสงดาวนะคะ...
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
(^__________^)
กะปุ๋ม